Odejście Krisa1 bardzo wstrząsnęło mną. Wiedziałem, w jakim stanie zdrowia był i raczej nie powinienem był być zaskoczonym. Inaczej to odebrałem, bo jego ścieżka leczenia była dość odważna, niestandardowa. On nie siedział, nie opierał się li tylko na tym, co oferują mu specjaliści, szukał, edukował się, czasami swoją wiedzą denerwował lekarzy, niejako zmuszał do dokształcania.
Kiedy na swojej ścieżce leczenia wpadałem w zakręt, bywało, telefonowałem do Krzyśka. Gdy znalazłem się w impasie, bo wpadłem w CRCP, tylko Enazalutmid mógł mi pomóc. Krzysiek niejako namówił mnie na zakup tego leku, wtedy zapłaciłem 8000,00 zł. Zadziałał znakomicie. Tylko, że dalej nie było mnie stać na zakup Xtandi za tę cenę, co 28 dni. Krzysiek zdradził mi, że na zakup tego leku zmuszony był sprzedać działkę z domkiem letniskowym.
Widzicie więc, że w pewnym sensie Kris był dla mnie wzorem, jak i co, do kogo - leczyć się. Nie dziwota, że odbieram jego śmierć zbyt emocjonalnie. Nikt mi wprost nie powiedział, ale wiedziałem jakie krążą gadki na temat mojej kondycji. Nawet niedawno zatelefonował do mnie ktoś i powiedział, że zastanawiająca jest moja kondycja przy takim stanie leczenia, stanem faktycznym, że w zasadzie nie powinienem już żyć. Trzeba być wytrybowanym z uczuć ludzkich, żeby mieć mi za złe takie emocjonalne zachowanie. Przypomnę, co powiedział na jednym ze spotkań w 2016 roku dr R.Sosnowski, że mój stan zdrowia obliguje mnie do przekazania władzy komuś innemu. W takich sytuacjach mobilizuję się, ale w pamięci, psychice coś niedobrego się odkłada. I oto śmierć Krzysztofa wyzwoliła we mnie te pokłady. Wraz z moją śmiercią, skończy się pewna forumowa epoka. Jakby ktoś zapytał o przekazaniu szefowania na Forum, myślę o tym, ale po 10 Jubileuszu. Zresztą, zobaczymy. Teraz na planie nr 1 jest debata. Dołożę starań, żeby wypadła dobrze, zapadła w pamięci uczestników.
Szanowni, jednak najważniejsze jest moje zdrowie. Ciekawość zżera, co wykazało badanie TK. Poprosiłem szefa radiologów, żeby pomógł w ocenie, opisie badania. Czy jest dla mnie konkretna nadzieja? Czy podbuduje mnie, czy zdołuje? Jak to się mówi, mój przypadek zainteresował innych, opis znajdzie się w jakimś fachowym, zagranicznym czasopiśmie.
Pragnę przeprosić tych, których moje emocjonalne wynurzenia irytują. Przejmując opiekę nad naszym Forum, moją intencją było, żeby forumowicz, nie obrażając innych, mógł 'wylać' swój stan psychiczny. Nie zawsze może to zrobić np. w domu czy innym miejscu, a jeśli jest to związane z chorobą prostatyczną, może to zrobić tu, na Forum.
Jeszcze jedno, kiedy ponad 10 lat temu zaprosiłem Włodka do współpracy, nieraz prosiłem go, że napisane nowe posty były przez nas niezwłocznie zauważone, najlepiej od razu udzielane odpowiedzi. Nawet, jak jeszcze nie wiemy co, po prostu napisać, że wkrótce odpowiemy. Niech ktoś spróbuje postawić siebie w roli zadającego pytanie, towarzyszący temu stress. U nas tak się dzieje, jest to jedna z dodatnich wartości Forum. Zachęcam koleżanki i kolegów do jeszcze większego zaangażowania, odciążenia adminów, którzy przecież poświęcają swój prywatny czas.
Oczekując na opis TK, mam nieodpartą nadzieję, że przy Waszej pomocy, zrealizuję dwa projekty, tj. debatę i 10 Spotkanie. Dziś niedziela, jutro poniedziałek, nowe wyzwania.
A to od mojej "fanki" na FB:
Bez komentarza.
Pozdrawiam
:
