Ojciec 67l. PSA 300 ng/ml T4

[AN2016]

Jadę powalczyć o RTG płuc i przeniesienie taty na inny oddział bo boję się o to że może mieć zapalenie płuc i bez odpowiedniej pomocy wydzielina płucna nie wydostanie się i biedak jeszcze mi się udusi. Spadek leukocytów też może o tym świadczyć.

[AN2016]

Tata bardziej kontaktowy wieczorem. Coś udało mu się powiedzieć. Nawet zaczął sam pić, gorączka spadła do poziomu 37.5 antybiotyki chyba zaczynają działać. W Niedzielę ma być posiew z krwi. RTG nie istnieje, chyba że w innym szpitalu, ale na szczęście środki na rozpuszczenie flegmy podziałały. Jestem czujny. Kolega dzisiaj zadzwonił do mnie w innej sprawie, ale zgadliśmy się że jest w szoku bo jego koleżanka trafiła w poniedziałek do szpitala i zmarła miała ok 33 lat okazało się że miała raka wszędzie. Ja nie wiem co się to jest jakaś masakra. Słyszałem w szpitalu, że o 60 procent obcinają środki na leczenie kardiologiczne bo środki są źle dysponowane.
Do jutra.

[starys]

Uff, wreszcie pojawia się nadzieja, że może, że będzie lepiej z twoim ojcem

Śledzę z uwagą twój wątek z dwóch powodów:
- po pierwsze to podziwiam twoją determinację w walce o zdrowie ojca, któremu gratuluję tak wspaniałego syna.
- po drugie, kiedyś odradziłem komuś leczenie CaPa z przerzutami w szpitalu w B-B, a potem miałem trochę wątpliwości czy dobrze zrobiłem. Po tym co nam donosisz tych wątpliwości już nie mam.
Serdeczności
starys

[AN2016]

Byłem rano u taty w nocy miał powyżej 38 stopni rano spadła gorączka na 37. Tata jest bardzo słaby, ale udało mu się wypowiedzieć kilka słów w miarę zrozumiałych.
Powiem szczerze, że jest mi ciężko, dobrze, że żona mnie wspiera oraz siostra mojej mamy.
Ta cała sytuacja wygląda kiepsko, leczenie to raczej ciężko nazwać. Muszę w poniedziałek zadbać by przychodził rehabilitant, bo boję się o zanik mięśni.
Nie wiem czy był też ten ortopeda, bo tam nikt nic nie wie. Do końca Maja, jak tata dożyje, muszę wywalczyć odpowiednią opiekę.

[Marzena]

Ja od siebie dodam żebyś nie słuchał tych strasznych, toksycznych i źle kończących sie historii o chorych matkach, koleżankach, znajomych. Słuchaj tylko tych, które dają nadzieję i siłę. Walcz o tatę, rób co możesz. To działanie nie tylko pomoże jemu ale i Tobie. To ma znaczenie, jeśli odpuścisz cokolwiek to później wyrzuty, które będziesz robił sam sobie bedą nie do zniesienia. Nie poddawaj się nawet kiedy będzie wydawało się, że nie można nic zrobić. To nieprawda. Zawsze można... Przytulić, pogłaskać, BYĆ...
Wiem o czym piszę bo mój tato chory, bo ja teraz walczę ze swoim rakiem piersi. Gdzie nie spojrzę wokół tylko rak. Tu gdzie jestem leczona warunki i opieka bez zarzutu więc rozumiem jak czujesz się kiedy sam musisz walczyć o cokolwiek dla taty. Życzę Ci dużo sił, trzymaj się.

[Elemelek]

AN2016, mądre słowa Marzeny, nie poddawaj się, bądź przy Tacie. Obecność bliskich tak dużo daje, a każdy darowany dzień życia jest bezcenny. Stan Twojego Taty jest poważny, szukaj prywatnie dojścia do lekarzy.
Nie poddawaj się. Mojej babci swego czasu dawali dwa tygodnie.. udało się wywalczyć dużo, dużo więcej .. warto było
Trzymam kciuki, najmocniej jak potrafię za Twoją walkę, zdrowie Twojego Taty, mojego i innych Walczących z tego Forum.

[AN2016]

Wasze słowa otuchy dużo znaczą. Będę walczyć do końca staram się z nim spędzać jak najwięcej czasu. Właśnie wracam. Ma skoki temperatury i go boli. Poprosiłem o leki przeciwbólowe i dostał. W nocy ma dyżur fajna konkretna pielęgniarka tylko, że jest sama. Lekarka dyżurna zamówiła krew do przetoczenia na jutro ( jedna normalna). Wiem, że trzeba wierzyć do końca bo moja mama nieraz była na oiomie i mówiono mi bym się z nią pożegnał, a później było lepiej. Dużo też zależy od Taty czy będzie miał wolę życia. Mówię mu by się nie martwił, że musi przetrwać ten najgorszy okres bo ma wnuka i Nas.
Myślałem po śmierci mamy, że już tego nie będę musiał przechodzić nigdy więcej w życiu, ale się myliłem. Do wszystkich chorych, oprócz wszystkich innych zewnętrznych czynników to Wasza wewnętrzna wola może zdziałać cuda o jakich się nie śniło lekarzom, wiem to od mojej mamy. Zawsze mimo ciężkiej choroby miała siłę pomagać innych chorym i ich wspierać. Nieraz pomogła chorym udźwignąć ciężar choroby i ją przezwyciężyć. Myślę, że teraz jest aniołem i wiem, że jak przyjdzie ten moment będzie z Tatą. Do jutra pozdrawiam wszystkich.

[lui]

Wasze słowa otuchy dużo znaczą.
Myślałem po śmierci mamy, że już tego nie będę musiał przechodzić nigdy więcej w życiu, ale się myliłem. Do wszystkich chorych, oprócz wszystkich innych zewnętrznych czynników to Wasza wewnętrzna wola może zdziałać cuda o jakich się nie śniło lekarzom, wiem to od mojej mamy. Zawsze mimo ciężkiej choroby miała siłę pomagać innych chorym i ich wspierać. Nieraz pomogła chorym udźwignąć ciężar choroby i ją przezwyciężyć. Myślę, że teraz jest aniołem i wiem, że jak przyjdzie ten moment będzie z Tatą. Do jutra pozdrawiam wszystkich.

AN
Sporo teraz przechodzisz w związku z taty chorobą, niech dalej utwierdza cię myśl i przeświadczenie, że jeżeli darujemy drugiemu człowiekowi swoją pomoc ratunek, zaangażowanie i z miłością poświęcamy swój czas bez jakichkolwiek wyrachowań i korzyści, to jest to prawdziwy dar miłości do najbliższych nam osób, jaki możemy im podarować.

Gdy jesteśmy miłosierni i wczuwamy się w uczucia innych, jesteśmy prawdziwie chrześcijanami. Człowieczeństwo i chrześcijaństwo spotykają się na skrzyżowaniu miłosierdzia i wrażliwości. Boga nie znajdujemy w abstrakcji, lecz w serdeczności ludzkich spotkań. Wczuwać się. To czynił i nadal czyni Jezus ze swoją Matką. Wczuwać się, to znaczy -słuchać uważnie, stawiać pytania, powstrzymywać się od sądu i używać wyobraźni, aby zrozumieć punkt widzenia, motywacje i uczucia drugiego.

Człowiek powinien zrobić w swoim życiu, również religijnym, duchowym, to, na co go stać, co może teraz uczynić. Nie musi robić tego, czego nie potrafi. Nie musi też być doskonały w tym, co robi. Gdy potrafię zgodzić się na uznanie granic swoich możliwości i nie narzekam na siebie, nie zrzędzę przy okazji również na innych, iż nie stworzyli mi korzystniejszych warunków rozwoju, wtedy otrzymam to, o czym nawet nie pomyślałem. Człowiek karmi się nie tylko chlebem. Towarzyszką dobrego, prawego i szczęśliwego życia jest radość ducha.

http://pierzchalski.ecclesia.org.pl/?page=00&id=00-03

Oczywiście link do całości (przepraszam za nadużycie i pominięcie z mojej strony dziękuję za poprawkę)

Pozdrawiam serdecznie, dobrze mieć tak dobrych i troskliwych dzieci, bliskich sobie i wokół siebie, wtedy, gdy czas nam się skraca, a choroba przyczynia się, że my również stajemy się jak małe dzieci bezradni i potrzebujący największych pomocy i tej duchowej również, nie da się tego niestety ukryć, a i przeoczyć też się nie da.

AN. twoje świadectwo z fragmentu życia jakie, tu uchylasz wyraźnie o tym mówi
Walczcie do końca, bo warto spalać się dla tej miłości

[AN2016]

Nie wiem co napisać. NIESTETY GODZINA 5,40 TATA ODSZEDŁ W SPOKOJU. Jest mi ciężko. Piszę drugi raz bo jakoś cały tekst mi zniknął. Teraz będzie krócej. Do wszystkich chorych wiem, że mój tata przegrał z chorobą, ale ona była bardzo zaawansowana, a nasza służba zdrowia pozostawia wiele do życzenia jednak nie wolno się Wam poddawać. To forum jest wspaniałe bo pomaga w walce z chorobą i daje nadzieję. Wczoraj wieczorem jak byłem u Taty to powiedziałem mu , że wszystko jest pozałatwiane i damy sobie radę. Powiedziałem mu że skończyłem pokój dla jego wnuka Piotrusia i się ucieszył. Przyniosłem mu Matkę Boską z Gidle, która towarzyszyła mojej mamie w chorobie i w ostatnich chwilach ( jak było źle z mamą to figurka pękała i sklejałem ją z Tatą). Będąc przy łóżku Taty prosiłem ją by Tata nie cierpiał i wysłuchała mnie. Szkoda mi tylko mojego syna bo to był dziadek, który bardzo go kochał i już go nie będzie. Ja swojego dziadka straciłem jak miałem 4 lata, a mój syn dzisiaj skończył 2.5 roku, ale był zżyty z dziadkiem i ciągle o nie go pytał i mówił, że miał ała. Teraz mnie pociesza bo rycze jak mops. Wiem jedno TATA nie cierpi. Mam kochającą żonę i wspaniałego syna i to dzięki mojemu ojcu, który był przy mnie w dobrych i złych chwilach. Po śmierci mamy bardzo się załamał, był wierny jej do końca. Jednak zebrał się w sobie i towarzyszył mi jak najdłużej mógł. W Naszym życiu było różnie jednak teraz wszystko zaczęło się układać i myślałem, że będzie dalej z nami. Teraz jest już z mamą swoją ukochaną Basią szczęśliwy i może spoglądać na Nas z góry. Jeszcze jedno dla tych co wątpią czy jest coś po śmierci to mówię Wam, że istnieje druga strona Naszego życia i na pewno spotkacie jeszcze swoich bliskich. To życie tutaj jest tylko jednym z etapów Naszej egzystencji.

[lui]

Przyjmij moje najserdeczniejsze wyrazy współczucia. Ciężko o tym, mówić teraz, kiedy już odszedł. Ale wiesz AN naszą drogą jaką tu się przechadzamy jest, droga pielgrzymki, tato już przeszedł na drugi brzeg tego, naszego pielgrzymowania, otoczony waszą bliskością, i z nadzieją, nie mówiąc żegnaj do was lecz do zobaczenia
Z wyrazami współczucia
Lui

[szef admin]

Bardzo, bardzo współczuję Tobie i Twojej rodzinie.

[zosia bluszcz]

RIP

blJJ2517060.jpg

Ogromne wyrazy współczucia.
Trzymaj się.
Zosia

[jesien 2015]

znicz 2.jpg

Wyrazy współczucia
Ela

[Marzena]

Współczuję bardzo.

[juliusz56]

Moje wyrazy współczucia .

[stanis]

przyjmij pr. wyrazy współczucia:

[Elemelek]

Zapewniłeś Tacie to co najważniejsze, bliskość i miłość. Przyjmij proszę wyrazy współczucia.

[AN2016]

Dzięki za wsparcie. Już przeżywałem śmierć mamy jak miałem 15 lat i myślałem, że dam radę, ale jest ciężko. Zostałem ryczącym mopsem. Głupio mając na uwadze 40 lat na karku, ale myślę, że muszę gdzieś wyładować stres. Jesteście wspaniali. To co piszecie napawa mnie nadzieją na lepsze jutro.

[AN2016]

Jadę do szpitala. Jakoś to muszę przetrwać.

[marko]

Składam wyrazy współczucia.

[AParsley]

Wyrazy współczucia. Dziś niedziela zesłania Ducha Świętego, tata już w wieczności.

Pozdrawiam AParsley

[Mac]

Wyrazy głębokiego współczucia i zarazem szacunku dla Twojej walki do końca o życie Taty!

[Paweltoronto]

Wyrazy współczucia!

[mikmar]

Bardzo Wam współczuję.

[nadzieja81]

Tak mi przykro .... Trzymaj się ! Wyrazy głębokiego współczucia

[zak_rak]

Serdeczne wyrazy współczucia.
Dbajcie o siebie.
J.

[Aleksandra Sztokholm]

Wyrazy wspolczucia.

[starys]

Serdecznie współczuję.

[AN2016]

Byłem w szpitalu. Raz ryczę raz jakoś się trzymam. Smutek żal. Wasze wypowiedzi są budujące i powodują, że mi lżej na sercu. Rozmawiałem z lekarzem i pielęgniarkami i jedyną pocieszającą rzeczą były ich słowa, że jak wychodziłem to Tacie podali środki przeciw bólowe i zaraz po moim wyjściu jak się pożegnaliśmy to zasnął i umarł w śnie nie męcząc się. Mój mały syn mimo tego że ma 2,5 roku pyta o dziadka, a ja mu odpowiadam że dziadek ma ała i śpi. Ja jak ryczę też mówi tata ała i mnie głaszcze po głowie. Śmierć to okropna rzecz, gdy odchodzą ludzie których kochaliśmy.

Cieszmy się każdą chwilą z Naszymi bliskimi i nie odkładajmy niczego na później bo może się okazać że będzie za późno.

[Krzy50]

Przykro mi....

[Elemelek]

AN2016, coś w tym jest... jeżeli odchodzą ci, których tak bardzo kochamy, to my zostajemy z tym bólem i tęsknotą. W takich chwilach, chociaż serce w strzępach, człowiek musi pamiętać, że tam też ktoś na nich czeka, że nie cierpią .... Wiesz, co jest ważne, Twój Tato zasnął mając przed oczami Twój obraz, zapewne wspaniałą rozmowę, słowa otuchy. Zawsze jak płakałam za Babcią to myślałam, że już nie cierpi , że jest samodzielna (tego braku niezależności nie mogła przeboleć), że z moim Dziadkiem (odszedł 20 lat wcześniej, jego nie zdążyłam pożegnać) siedzą sobie przed domem na swojej ulubionej ławeczce, i czy tu czy tam zawsze są ze mną. Wspomnij dobre chwile, pamiętaj i tak jak piszesz doceń to co masz, nie odkładaj niczego na później, mów bliskim codziennie, że ich kochasz, to takie ważne.
Nie wiem czy czas leczy rany, wiem że zaciera ból.
Zawsze się zastanawiam, czy moi Dziadkowie są tam w górze, czy może żyją w kimś innym ( w to też wierzę) i tak jak w poprzednim życiu czynią dobro ...Bardzo chcę w to wierzyć...
Mój Tato jest chory. Moja Mama po leczeniu...
Wypłacz swoje, to oczyszcza.

[Loi]

Wyrazy współczucia dla Ciebie i Twoich bliskich

[AN2016]

Moje oczy to już są tak czerwone, że nie wiem jak jutro je otworzę. Nie wiem czy zasnę. Cały czas myślę, że pojadę do Taty i jeszcze raz go uścisnę za dłoń. To chyba jakiś sen. Jedno jest inne, że w przypadku mamy to nie było mnie w domu bo wysłała mnie z Tatą, który był w delegacji na dwa dni. Całe wakacje byłem przy niej zmarła 28 sierpnia i nie chciała bym cierpiał. Teraz przynajmniej byłem z Tatą, ale ból ten sam i chęć cofnięcia czasu. Trzymam kciuki za wszystkich chorych na tym forum i nie tylko.

[bela71]

AN2016, tak mi przykro, że straciłeś kolejną bliską osobę.
Życzę Tobie i Twojej rodzinie dużo sił na najbliższe miesiące i lata.

[Alicja125]

Przyjmij, proszę wyrazy współczucia. Byłeś Wspaniałym Synem. Trzymaj się.
Alicja i Władek

[AN2016]

Teraz czeka mnie jeszcze pogrzeb w środę nie wiem jak to przeżyję. Siły na pewno będą potrzebne. Najgorsza jest ta pustka i to że puki co się nie usłyszymy ani zobaczymy. Szkoda, że dzisiaj tyle mówi się o profilaktyce, która tak naprawdę nic nie daje. Tata chodził do lekarzy do samego końca i nic to nie dało. Muszę jeszcze iść do szpitala odwołać śmieszny termin rezonansu prostaty coś koło 25 czerwca. Na pewno przyda się komuś innemu i może to ta osoba zdąży z odpowiednim leczeniem. Chcę jeszcze odwiedzić tych lekarzy do, których Tata chodził i powiedzieć im jak ważne jest wysłuchanie pacjenta i odpowiednia diagnoza. Może to coś zmieni w ich postępowaniu, bo przecież jeszcze trafi do nich nie jeden Tata syn czy dziecko.

[Ave]

AN2016 trudno znaleźć odpowiednie słowa ...
zrobiłeś wszystko co mogłeś, byłeś wspaniałym synem i Twój Tato o tym wiedział!
Teraz czekają Cię trudne chwile, ale mając u boku Rodzinę dasz radę, będziecie się wspierać nawzajem.

[Mariolek68]

Trzymaj się AN2016, serdecznie współczuję, dobrze, że masz Rodzinę i jesteś wierzący, to pomaga przetrwać.
wszystkiego dobrego
Mariola

[kate]

ukojenia w bólu i wiary w to że, tam u Boga, Dobrego Boga bez bólu i cierpienia Twój kochany Tata znalazł ukojenie ..........
Z wyrazami współczucia
Kate

[AN2016]

AN2016 to Andrzej i smutny rok 2016. Czekam na dokumenty. Jak byłem w szpitalu to chciałem iść na oddział, ale już nie ma tam Taty. Muszę tam iść jeszcze raz. Ordynator oddziału zaoferował mi badania i pomoc bym się nie martwił o swoje zdrowie. Wiem, że muszę żyć bo mam wspaniałego syna i żonę. I nie chcę by przechodzili przez to co ja teraz. Pozdrawiam wszystkich na forum trzymajcie się.