Złowione w sieci ....

[wlobo135]

Wlodek,

Ja bym raczej utworzyla nowy temat pt. Efekt " flare" podczas leczenia Cabazitaxelem i Abirateronem w tym dziale:

O czym powinnismy wiedziec przed, w trakcie, po leczeniu - Rak-Prostaty ~ Prostate-Cance
http://www.gladiator-olsztyn.pl/viewforum.php?id=38

OK zrobiłem.

[stanis]

[youtube]wyleczyl-pa[/youtube]

Wirus HIV wyleczył pacjenta z białaczki :




http://www.medonet.pl/zdrowie-na-co-dzien,artykul,1707545,1,wirus-hiv-wyleczyl-pacjenta-z-bialaczki,index.html#fp=info

[iwas]

Postępowanie w przypadku zaburzeń seksualnych związanych z chorobą nowotworową i jej leczeniem:

http://www.mp.pl/onkologia/archipelag-onkologia/rehabilitacja/show.html?id=96941

[dr Google]

Utrata wagi zwiększa ryzyko złamania stawu biodrowego u seniorów

ZE ŚWIATA NAUKI: 2014-11-18 ŹRÓDŁO: ["PAP"] www.ortopedia.esculap.com

Utrata wagi o więcej niż 10 proc. zwiększa ryzyko złamania stawu biodrowego u starszych osób o 56 proc. Nie oznacza to jednak, że zwiększenie masy ciała pomaga zmniejszyć to ryzyko - poinformowali naukowcy podczas 5. zjazdu Międzynarodowej Fundacji Osteoporozy (IOF).

Zjazd dla regionu Azji i Pacyfiku odbył się w dniach 14-16 listopada w Tajpej.

Naukowcy z Narodowego Uniwersytetu Singapuru przeanalizowali dane pochodzące z szerzej zakrojonych badań (Singapore Chinese Health Study), które dotyczyły ponad 63 tys. kobiet i mężczyzn (w momencie rozpoczęcia obserwacji mieli od 45 do 74 lat). W czasie sześciu lat obserwacji doszło do 775 złamań stawu biodrowego (średnia wieku wynosiła 75 lat).

W porównaniu z osobami utrzymującymi stabilną wagę (wahania wynosiły mniej niż 5 proc.), badani, u których utrata wagi wynosiła więcej niż 10 proc., byli znacznie bardziej narażeni na złamanie stawu biodrowego. Ryzyko wzrastało w największym stopniu u osób, które w momencie rozpoczęcia obserwacji były otyłe.

"Wyniki tych badań sugerują, że lekarze powinni mieć świadomość zwiększonego ryzyka u osób, które w znaczącym stopniu straciły na wadze. Złamanie stawu biodrowego jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności i przedwczesnej śmierci u seniorów, dlatego ważne jest podjęcie wcześniej działań zapobiegających" - podkreśla autor badań dr Zhaoli Dai.(PAP)

[dr Google]

Utrata wagi zwiększa ryzyko złamania stawu biodrowego u seniorów

ZE ŚWIATA NAUKI: 2014-11-18 ŹRÓDŁO: ["PAP"] www.ortopedia.esculap.com

Utrata wagi o więcej niż 10 proc. zwiększa ryzyko złamania stawu biodrowego u starszych osób o 56 proc. Nie oznacza to jednak, że zwiększenie masy ciała pomaga zmniejszyć to ryzyko - poinformowali naukowcy podczas 5. zjazdu Międzynarodowej Fundacji Osteoporozy (IOF).

Zjazd dla regionu Azji i Pacyfiku odbył się w dniach 14-16 listopada w Tajpej.

Naukowcy z Narodowego Uniwersytetu Singapuru przeanalizowali dane pochodzące z szerzej zakrojonych badań (Singapore Chinese Health Study), które dotyczyły ponad 63 tys. kobiet i mężczyzn (w momencie rozpoczęcia obserwacji mieli od 45 do 74 lat). W czasie sześciu lat obserwacji doszło do 775 złamań stawu biodrowego (średnia wieku wynosiła 75 lat).

W porównaniu z osobami utrzymującymi stabilną wagę (wahania wynosiły mniej niż 5 proc.), badani, u których utrata wagi wynosiła więcej niż 10 proc., byli znacznie bardziej narażeni na złamanie stawu biodrowego. Ryzyko wzrastało w największym stopniu u osób, które w momencie rozpoczęcia obserwacji były otyłe.

"Wyniki tych badań sugerują, że lekarze powinni mieć świadomość zwiększonego ryzyka u osób, które w znaczącym stopniu straciły na wadze. Złamanie stawu biodrowego jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności i przedwczesnej śmierci u seniorów, dlatego ważne jest podjęcie wcześniej działań zapobiegających" - podkreśla autor badań dr Zhaoli Dai.(PAP)

Z tego samego źródła, tylko tytuł i konkluzja:

Witamina B12 i kwas foliowy nie zapobiegają demencji

Osobom, które chcą zachować jasny umysł do późnej starości specjaliści zalecają zachowanie prawidłowej masy ciała, zrównoważoną dietę, niepalenie, aktywność fizyczną, umiarkowane spożycie alkoholu oraz kontrolowanie ciśnienia tętniczego i poziomu cholesterolu.(PAP)

Czyli, jak sie nie obrócisz, dupa z tyłu.

[andyfajka]

Osobom, które chcą zachować jasny umysł do późnej starości specjaliści zalecają zachowanie prawidłowej masy ciała, zrównoważoną dietę, niepalenie, aktywność fizyczną, umiarkowane spożycie alkoholu oraz kontrolowanie ciśnienia tętniczego i poziomu cholesterolu.(PAP)

Czyli, jak sie nie obrócisz, dupa z tyłu.

Szanowny Panie

Proszę o wyjaśnienie słów umiarkowane spożycie

Jakiej mam używać miarki.

pozdr/Jędrek

[Wojtas]

umiarkowane to znaczy w zależności od potrzeby, towarzystwa okazji, możliwości osobniczych, tolerancji otoczenia , preferencji smakowych i indywidualnej granicy tolerancji. tak to rozumiem - powodzenia bo 100 lat raczej nie dożyjemy i trzeba sobie umilać każdy dzień .

[stanis]

Każda choroba nadwyręża budżety chorych i ich rodzin.

Problemy finansowe koncentrują się w trzech obszarach:

• pierwszy to koszty leczenia i rehabilitacji,
• drugi to utrzymanie i powrót do pracy, bądź uzyskanie świadczeń ZUS i
• trzeci, to utrata dochodów spowodowana przerwą związaną z chorobą.

źródło:

http://www.zwrotnikraka.pl/koszty-chorowania-na-raka-raport/

i jeszcze:
Istotnym elementem w wydatkach związanych z chorobą nowotworową są tak zwane „przyśpieszające” wizyty w prywatnych gabinetach. System kolejkowy wymusza takie zachowania pacjentów, którzy ratując siebie, próbują przyśpieszać diagnozę i leczenie poprzez prywatne wizyty u specjalistów. Terminy badań refundowanych bywają, z perspektywy cierpiących na raka, zbyt odległe.

[dr Google]

Zakrzepica żylna u pacjentów onkologicznych – jakie leczenie wybrać?

Michał Dwojak, 25.11.14                                                                   Źródło http://www.lekarzonkolog.pl/doniesienia/34538

Przez wiele lat złotym standardem leczenia choroby zakrzepowo-zatorowej było krótkotrwałe podawanie heparyny drobnocząsteczkowej (LMWH) z późniejszym przewlekłym leczeniem przy pomocy antagonistów witaminy K (VKA). Od kliku lat dysponujemy jednak alternatywą pod postacią nowych antykoagulantów hamujących działanie aktywnych czynników II i X kaskady krzepnięcia. W pracy opublikowanej na łamach pierwszego numeru czasopisma The Lancet Haematology autorzy wykazali, że także u pacjentów onkologicznych stosowanie rywaroksabanu zapobiega epizodom zakrzepowym równie skutecznie niż standardowa terapia LMWH plus VKA i charakteryzuje się lepszym profilem bezpieczeństwa.


W 2010 i 2012 roku na łamach The New England Journal of Medicine ukazały się dwie doskonałe prace, będące podstawą do rejestracji rywaroksabanu w leczeniu epizodów żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej [1,2]. W obu badaniach udowodniono porównywalną skuteczność i większe bezpieczeństwo ocenianego nowego doustnego antykoagulantu (NOA) w porównaniu do standardowej terapii łączonej przy użyciu enoksapryny (LMWH) i VKA. Istotnym problemem w leczeniu zakrzepicy żylnej jest jednak kwestia postępowania u pacjentów onkologicznych. Według badań około 10-20 proc. chorych leczonych z powodu zakrzepów ma historię onkologiczną lub aktywną chorobę nowotworową [3,4]. Współcześnie zalecanym postępowaniem jest długotrwałe (3-6 miesięcy) leczenie przy użyciu podskórnych wstrzyknięć heparyny drobnocząteczkowej. Jest to jednak zalecenie klasy IIb i między innymi z powodów ekonomicznych i jakości życia pacjentów wielu lekarzy decyduje się na standardową terapię LMWH plus VKA. Stąd w publikacji na łamach nowego czasopisma The Lancet Haematology Prins MH i wsp. podjęli się dokonania analizy podgrupy pacjentów onkologicznych włączonych do wyżej wspomnianych badań z NEJM (EINSTEIN-DVT i EINSTEIN-PE) w kontekście skuteczności i bezpieczeństwa rywaroksabanu w porównaniu do standardowej terapii przeciwzakrzepowej [5].

Według protokołu wspomnianych badań pacjentów podzielono na dwie grupy przyjmujące odpowiednio: 15mg rywaroksabanu dwa razy dziennie przez 21 dni, z kontynuacją 20 mg na dzień lub enoksaprynę 1mg/kg m.c. dwa razy dziennie plus VKA z przerwaniem stosowania LMWH po minimum 5 dniach i doprowadzeniu INR do poziomu 2,0-3,0. Leczenie trwało 3, 6 lub 12 miesięcy. Ostatecznie do analizy statystycznej włączono 8281 pacjentów, których podzielono dalej na cztery grupy: pierwszą stanowili chorzy bez zdiagnozowanego nowotworu (7157 pacjentów, 86 proc.), i do niej porównywano trzy pozostałe „onkologiczne” kohorty – pacjenci z historią onkologiczną w wywiadzie (469, 6 proc.), z „aktywną” chorobą nowotworową w momencie włączenia do badania (655, 8 proc.) oraz grupa pacjentów, u których zdiagnozowano nowotwór już w trakcie trwania próby klinicznej (193, 2 proc.). Punktami końcowymi badania było wystąpienie epizodu choroby zakrzepowo zatorowej (zakrzepica żył głębokich lub zatorowość płucna) a w ocenie bezpieczeństwa – wystąpienie klinicznie istotnego krwawienia (poważnego lub nie (major, non-major): poważne krwawienie definiowane było jako takie, które doprowadziło do spadku stężenia HGB o co najmniej 2g/dL, wymagało transfuzji, wystąpiło wewnątrzczaszkowo, dootrzewnowo, lub w innym krytycznym miejscu, lub doprowadziło do zgonu; każde inne krwawienie, które skutkowało interwencją medyczną a nie spełniało ww. warunków było uważane za klinicznie istotne lecz nie poważne).

Wyniki badania wykazały, że u pacjentów z aktywną chorobą nowotworową epizod zakrzepowy wystąpił u 16 (5 proc.) pacjentów przyjmujących NOA i u 20 (7 proc.) leczonych standardowo (wskaźnik ryzyka dla rywaroksabanu, HR= 0,67, CI= 0,35-1,30). Klinicznie istotne krwawienie pojawiło się u 48 pacjentów (14 proc.) w grupie pierwszej i 49 (16 proc.) w grupie 2. (HR= 0,80 CI= 0,54-1,20), przy czym poważne krwawienie istotnie rzadziej pojawiało się wśród pacjentów leczonych rywaroksabanem (HR= 0,42 CI= 0,18-0,99) co wskazuje na lepszy profil bezpieczeństwa tego leku przy podobnej, jeśli nie lepszej, skuteczności zapobiegania zakrzepom. Dalsza analiza w obrębie poszczególnych grup wykazała, iż największe ryzyko epizodu zakrzepowego występuje u pacjentów, u których zdiagnozowano nowotwór podczas badania (10 proc. pacjentów w grupie 1. i 12 proc. w grupie 2.), a podwyższone ryzyko występuje w grupie z aktywnym nowotworem w momencie włączenia. Nie wykazano istotnych różnic w częstości tych zdarzeń w porównaniu z pacjentami bez nowotworu wśród grupy osób z historią onkologiczną. Podobne rezultaty uzyskano w kontekście badania bezpieczeństwa leków przeciwkrzepliwych, gdyż największe ryzyko krwawień znów dotyczyło grup z aktywną i „świeżo” zdiagnozowaną chorobą nowotworową, bez istotnych różnic w trzeciej onkologicznej kohorcie.

Podsumowując, rywaroksaban stanowi potencjalnie skuteczną i na pewno bezpieczną alternatywę dla standardowej terapii przy użyciu LMWH plus VKA u chorych z nowotworem. Jak już jednak wyżej wspomniano, współcześnie rekomendowanym postępowaniem w leczeniu epizodów żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów onkologicznych jest długoczasowe stosowanie heparyny drobnocząsteczkowej. Zachowanie takie zalecane jest zarówno przez American Society of Clinical Oncology jak i European Society of Medical Oncology i do niego powinny być porównywane alternatywne terapie [6]. Choć nowe doustne antykoagulanty stanowią bardzo obiecującą alternatywę dla tej grupy chorych, to niestety obecnie toczy się zaledwie jedno niewielkie badanie porównujące NOA z długoczasową terapią LMWH u chorych z nowotworem, więc do momentu opublikowania rzetelnych randomizowanych, wieloośrodkowych badań na dużej grupie pacjentów zalecanego postępowania tego nie należy modyfikować.

Bibliografia

1.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21128814 2.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22449293 3.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14585937 4.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17855670 5.http://www.thelancet.com/journals/lanha ... 3/fulltext 6.http://www.thelancet.com/journals/lanha ... 1/fulltext
                                                                                                        Źródło: http://www.lekarzonkolog.pl/doniesienia/34538

[dago]

Warto przeczytać ostatni numer Przeglądu Urologicznego 2014/5 (87), w tym artykuły :
"Przydatność badania stężenia PSA w postępowaniu z chorymi na zaawansowanego raka stercza"
http://www.przeglad-urologiczny.pl/artykul.php?2712
oraz
"Jaka jest rola terapii hormonalnej w skojarzeniu z radioterapią w leczeniu pacjentów z rakiem stercza pośredniego oraz wysokiego ryzyka progresji?"
http://www.przeglad-urologiczny.pl/artykul.php?2705

[armands]

Nowa strona tzw. Pakietu Onkologicznego. Obiecująco to wygląda. No właśnie, oby nie kolejna obietnica bez pokrycia.

http://pakietonkologiczny.gov.pl/

[nacomito]

Radiowa audycja na temat raka prostaty (ok. 30 minut do odsłuchania) z udziałem lekarzy: dr. T. Borkowskiego i prof. P. Wysockiego
http://www.polskieradio.pl/7/2427/Artyk … zna-wygrac

dr. T. Borkowski - to właśnie chirurg, dzięki któremu mam tak dobre rezultaty leczenia.

[stanis]

Dorosły człowiek ma średnio ok. 5 litrów krwi. W sytuacji krytycznej jesteśmy w stanie przeżyć utratę aż 2 litrów, ale każdy dodatkowy mililitr powyżej tej ilości oznacza poważne kłopoty, a nawet zagrożenie życia

Czytaj więcej na http://nt.interia.pl/raport-medycyna-przyszlosci/medycyna/news-innowacyjny-zel-ktory-zahamuje-kazdy-krwotok-w-20-sekund,nId,1567392?dl=medycyna-przyszlosci#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=other

[iwas]

W Krakowie od roku działają zespoły konsultacyjne w onkologii

http://www.rynekzdrowia.pl/Serwis-Onkologia/Krakow-juz-od-niemal-roku-dzialaja-zespoly-konsultacyjne-w-onkologii,147316,1013.html

[RaKaR-szef forum]

Lekarze: chorym na raka prostaty potrzebna opieka wielodyscyplinarna

Chorym na prostaty powinno się dobierać leczenie indywidualnie i powinien to robić zespół wielodyscyplinarny, złożony co najmniej z chirurga, onkologa i radioterapeuty – oceniają specjaliści.

Jak dodają specjaliści, taki sposób leczenia cierpiących na raka prostaty nie tylko zwiększa szansę na uzyskanie najlepszych efektów terapeutycznych, ale też pozwala zachować dobrą jakość życia pacjentów.

Dr Tomasz Beer – polski onkolog praktykujący w USA, pełniący funkcję dyrektora Knight Cancer Institute na Oregon Health and Science University w Portland - podkreśla, że w USA wymagane jest, by decyzję o leczeniu chorego na raka prostaty podejmował zespół lekarzy różnych specjalności.

- Zespół wielodyscyplinarny zajmujący się pacjentem z rakiem prostaty to tercet składający się z chirurga-urologa, onkologa i radioterapeuty. Jako że na całym świecie technicznie trudne jest spotkanie chorego ze wszystkimi specjalistami na raz, w naszych warunkach prawdopodobnie wystarczający byłby wymóg odbycia przez chorego trzech konsultacji przed podjęciem decyzji o leczeniu – ocenia dr Iwona Skoneczna ze Szpitala św. Elżbiety w Warszawie.

Jej zdaniem zespół wielodyscyplinarny jest doskonałym forum do wymiany poglądów między lekarzami specjalistami, nie należy jednak zapominać, że „najważniejsze jest, by to pacjent miał możliwość omówienia rodzaju leczenia, jego zalet i obciążeń z lekarzem każdej specjalności”.

Specjaliści przypominają, że rak prostaty o niskim ryzyku wystąpienia progresji nie zawsze wymaga leczenia, zwłaszcza u pacjentów w zaawansowanym wieku lub obciążonych innymi chorobami. Ponadto u części młodszych chorych leczenie można odroczyć, wykonując jedynie regularne kontrole stanu zdrowia pacjenta, tzw. aktywny nadzór. Wiadomo bowiem, że operacyjne usunięcie prostaty może dać skutki niepożądane (np. nietrzymanie moczu, zaburzenia erekcji).

U chorych z rakiem prostaty we wczesnym stadium rozwoju stosuje się radykalne leczenie chirurgiczne lub radioterapię. W zaawansowanym raku gruczołu krokowego podstawowym postępowaniem jest tzw. hormonoterapia. Polega ona na podawaniu leków hamujących proces produkcji testosteronu, męskiego hormonu, który pobudza rozwój raka prostaty.

- Wielu pacjentów z rakiem prostaty żyje przez lata, a nawet dekady i nie dochodzi u nich do rozwoju przerzutów lub oporności na hormonoterapię. U nich rak prostaty jest zatem chorobą przewlekłą – podkreśla dr Beer.

Jednak u części mężczyzn z zaawansowanym rakiem prostaty standardowa hormonoterapia przestaje po pewnym czasie działać. Mówi się wówczas o raku prostaty opornym na kastrację.

Do niedawna możliwości leczenia tych pacjentów były bardzo ograniczone – nie można im było zaproponować nic poza chemioterapią (lek o nazwie docetaksel, który wydłużał czas przeżycia średnio o ok. 2,5 miesiąca). Dr Beer zwrócił uwagę, że od 2010 r. pojawiło się kilka nowych terapii, różniących się mechanizmem działania, które przyczyniają się do przedłużenia życia chorych z tej grupy.

- Jeszcze 10 lat temu średnia ich przeżycia wynosiła 1 rok, natomiast obecnie 3 lata, a niektórzy żyją dużo dłużej - zaznaczył dr Beer.

Dwa z nowych leków – octan abirateronu i enzalutamid - zalicza się do nowoczesnej hormonoterapii. Octan abirateronu hamuje produkcję męskich hormonów płciowych – androgenów (do których należy testosteron) skuteczniej niż starsze leki hormonalne, a ponadto hamuje ich syntezę w komórkach raka prostaty. Zarejestrowany rok później enzalutamid nie dopuszcza androgenów do DNA, a przez to silnie blokuje androgenową drogę pobudzania komórek raka prostaty do rozwoju.

Badania kliniczne wykazały, że zastosowanie jednego lub drugiego z tych leków po docetakselu przedłuża całkowite przeżycie pacjentów średnio o ponad 4 miesiące. Z najnowszych prac wynika, że octan abirateronu lub enzalutamid warto stosować już przed chemioterapią - zwraca uwagę dr Beer.

W Polsce w ramach programu lekowego refundowany jest jedynie octan abirateronu (od stycznia 2014 r.), po podaniu docetakselu.

- Bardzo ważne jest, byśmy mogli zaoferować pacjentom jak najwięcej terapii - ocenia dr Beer. Na przykład w pewnej, choć niewielkiej grupie pacjentów efekty daje tylko jeden z dwóch leków, a drugi nie działa. Ponadto w przeciwieństwie do octanu abirateronu enzalutamid stosuje się bez steroidu (prednizonu), co dla niektórych chorych, np. z cukrzycą czy z powikłaniami po terapii steroidowej, byłoby bardzo korzystne - tłumaczy.

Dr Beer zaznacza, że zarówno enzalutamid, jak i octan abirateronu pod wieloma względami poprawiają jakość życia pacjentów – np. pod kątem funkcjonowania ogólnego, społecznego i rodzinnego, emocjonalnego. - Ponadto obniżają ryzyko powikłań ze strony układu kostnego (związanych z przerzutami raka do kości – red.), takich jak ból w kościach wymagający naświetlań czy złamania kości - wymienia dr Beer                                 Źródło: http://goo.gl/lA19Lq 

Jak oni do tego doszli? Konsylium 3 specjalistów, to jest to, o co na forum postulowaliśmy od dawien, dawna.

[armands]

Jak nic, czytają nasze forum... uważnie; )

[stanis]

Lekarze: chorym na raka prostaty potrzebna opieka wielodyscyplinarna

Jak oni do tego doszli? Konsylium 3 specjalistów, to jest to, o co na forum postulowaliśmy od dawien, dawna.

Należy się domagać aby konsylium 3-ch specjalistów było zawarte w tzw. w Pakiecie Onkologicznym !

[zosia bluszcz]

Rakar napisal:
Jak oni do tego doszli? Konsylium 3 specjalistów, to jest to, o co na forum postulowaliśmy od dawien, dawna.

O ile pamietam, to na forum zachecano przede wszystkim do zasiegania tzw. second opinion u innych lekarzy a to glownie z braku zaufania do znajomosci tematu raka prostaty przez urologow.

Dr Beer mowi o ZESPOLE INTERDYSCYPLINARNYM proponujacym leczenie pacjenta.
Takie zespoly dzialaja oczywiscie w duzych, wyspecjalizowanych osrodkach.

Dr Tomasz Beer – polski onkolog praktykujący w USA, pełniący funkcję dyrektora Knight Cancer Institute na Oregon Health and Science University w Portland - podkreśla, że w USA wymagane jest, by decyzję o leczeniu chorego na raka prostaty podejmował zespół lekarzy różnych specjalności.

Zmylil was zapewne ten tercet w wypowiedzi pan dr S. ?
- Zespół wielodyscyplinarny zajmujący się pacjentem z rakiem prostaty to tercet składający się z chirurga-urologa, onkologa i radioterapeuty.

Jako że na całym świecie technicznie trudne jest spotkanie chorego ze wszystkimi specjalistami na raz, w naszych warunkach prawdopodobnie wystarczający byłby wymóg odbycia przez chorego trzech konsultacji przed podjęciem decyzji o leczeniu – ocenia dr Iwona Skoneczna ze Szpitala św. Elżbiety w Warszawie.
Jej zdaniem zespół wielodyscyplinarny jest doskonałym forum do wymiany poglądów między lekarzami specjalistami, nie należy jednak zapominać, że „najważniejsze jest, by to pacjent miał możliwość omówienia rodzaju leczenia, jego zalet i obciążeń z lekarzem każdej specjalności”.

"A patrzac widza wszystko oddzielnie..."

W ten sposob cala idea zespolu interdyscyplinarnego pada na glebe, szanowna pani dr.

W zalozeniu, to nie pacjent przeciez ma kombinowac i latac od jednego specjalisty do drugiego a potem skladac do kupy to, co uslyszal od urologa, onkologa i radioterapeuty. Ci wszyscy BIEGLI W LECZENIU RAKA PROSTATY specjalisci powinni dzialac w jednym preznie rozwijajacym sie osrodku z zapleczem naukowym.

Stanis napisal:
Należy się domagać aby konsylium 3-ch specjalistów było zawarte w tzw. w Pakiecie Onkologicznym !

Zapis?
I co z tego wyniknie?
Nic.
Bo po pierwsze nie mamy armat.

Rzeczywistych specjalistow od leczenia raka prostaty w Polsce policzyc mozna na palcach obu rak.
Osrodka specjalizujacego sie w kompleksowym leczeniu raka prostaty nie ma w Polscce w ogole (nie mowiac juz o osrodku z zapleczem naukowym) ...

[stanis]

Stanis napisal:
Należy się domagać aby konsylium 3-ch specjalistów było zawarte w tzw. w Pakiecie Onkologicznym !

Zapis?
I co z tego wyniknie?
Nic.
Bo po pierwsze nie mamy armat.

Rzeczywistych specjalistow od leczenia raka prostaty w Polsce policzyc mozna na palcach obu rak.
Osrodka specjalizujacego sie w kompleksowym leczeniu raka prostaty nie ma w Polscce w ogole (nie mowiac juz o osrodku z zapleczem naukowym) ...

... niestety szara rzeczywistość  pozostanie nadal jn. :

• tzw. „przyśpieszające” wizyty w prywatnych gabinetach,
• system kolejkowy zmuszający do ścieżki dotarcia do specjalisty jak w p.1 aby uzyskać  przyspieszoną  diagnozę
• leczenie poprzez prywatne wizyty u specjalistów generuje dodatkowe koszty bowiem badania obrazowe i laboratoryjne zlecone przez nich nie są refundowane przez NFZ,
• terminy badań refundowanych przez NFZ  będą być może nieodległe w PAKIECIE ONKOLOGICZNYM ?

Pozdr/St.

ps: Jutro jadę do GCO odwiedzić Krisa-może tam usłyszę coś optymistycznego dla chorych na RGK?

[dago]

W ostatnim numerze Przeglądu Urologicznego 2014/6 (88) znalazło się aż 9 artykułów poświęconych problematyce raka prostaty.
http://www.przeglad-urologiczny.pl/numer.php?90

[RaKaR-szef forum]

RAK PROSTATY - cichy zabójca Józefa Oleksego. Objawy, badanie, leczenie raka prostaty

http://goo.gl/QcYRkk
http://goo.gl/m5gC7j

[dr Google]

Józef Oleksy zmagał się z rakiem prostaty. Komu grozi ten nowotwór? Jak się go leczy?

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75400,17229244,Jozef_Oleksy_zmagal_sie_z_rakiem_prostaty__Komu_grozi.html#ixzz3OP7AYM1r

Za caly tekst kaza placic. Po moim trupie. zb

[dr Google]

Ból w raku prostaty
http://goo.gl/4wDKcS

[wlobo135]

Dzisiaj na stronach australijskiego forum znalazłem informację o Australijczyku który jest już 5 lat na chemii i ciągle ma się dobrze. Dotychczas otrzymał 20 dawek Docetakselu i 31 Cabazitaxelu.

51 doses of chemo and still going strong

Member Ian from Western Australia told us that he became castrate resistant more than 5 years ago and has had, so far, 20 doses of Taxotere (docetaxel) and 31 doses of Jevtana (Cabazitaxel).

I am aged 66. In October 2002 I went to my GP for a cholesterol test. He said ‘I will give you a PSA test as well’. I didn’t know what a PSA test was. I got a phone call to say come in quickly. My PSA was 52. My GP referred me to Royal Perth Hospital and I was put on Androcur.
In December 2002 while waiting for an appointment I had prostate enlargement and a TURP. My Gleason score was 9. In 2003 I had 37 treatments of radiotherapy. That got my PSA below 10.
In 2006 I had a PSA relapse and androgen deprivation therapy. In 2008 I had castration resistant metastatic disease and chemotherapy. I had Taxotere (Docetaxel). I started ten cycles. In 2010 I started on Cosudex (Bicalutamide). In 2011 I had more chemotherapy with ten cycles of Docetaxel (Taxotere).
In 2012 I had a TAK 700 (Orteronel) or it could have been a placebo. That has now established that Orteronel is not suitable for post chemotherapy patients. It was unsuccessful.
In November 2012 I started Abiraterone (Zytiga) and continued for two months. I only got two months out of that.
In February 2013 I had more chemotherapy, Cabazitaxel (Jevtana). I started 31 cycles given. I have had that indefinitely for nearly two years now. In July 2014 my PSA reached 420 due to an infection. New options were considered, but my PSA dropped to 260 so I continued with Cabazitaxel.
My condition is most consistent with metastatic castration resistant prostate cancer. Despite much more than average treatment with chemotherapy I have tolerated the therapy very well and have a good quality of life. Prior to consideration of the next therapy, I will need a repeat CT scan of my chest, abdomen and pelvis. One of the treatment options is radium, but to be eligible for this treatment any soft tissue disease must be less than 4 cm. In the past I have had nodal or pelvic soft tissue disease, which was larger than 4cm.
I have bone metastasis but little pain. They have been treating my bones with Denosumab (Xgeva or Prolia). The oncologist would only stop the Cabazitaxel when there is clear bone scan and/or CAT scan progression. I am currently on Eligard (Leuprolide) hormone treatment. If the soft tissue disease is greater than 4cm he would consider Enzalutamide (Xtandi). That is my story

[dago]

Inne spojrzenie na leczenie raka prostaty
http://www.impactjournals.com/oncotarget/index.php?journal=oncotarget&page=article&op=view&path%5B%5D=3174

[zosia bluszcz]

Inne spojrzenie na leczenie raka prostaty
http://www.impactjournals.com/oncotarget/index.php?journal=oncotarget&page=article&op=view&path%5B%5D=3174

Leczenie raka prostaty (i innych rakow) antbiotykami?

Toz to tylko proby in vitro na liniach komorek.

Wiele wody uplynie w dowolnej rzece zanim dojdzie do prob klinicznych trzeciego stopnia...

[dago]

Ukazał się kolejny numer Przeglądu Urologicznego w którym znajdziemy kilka artykułów związanych z rakiem prostaty.

http://www.przeglad-urologiczny.pl/numer.php?90

[dr Google]

No patrzajcie, do jakich odkryć dochodzą badacze. Co ten premier Felicjan Sławoj Składkowski narobił? Wiejscy ludzie chodzili za stodołę, defekowali w poz. kucznej, jak nakazała natura, a ten im nakazał stawiać sławojki. Pamiętam, w koszarach wojskowych były zamontowane w posadzce żłoby ceramiczne. Tam, ze 4 osoby mogły w postawie kucznej, wypróżnić się. Spłukiwało się to wodą, i guano spływał do otworu. Ten otwór był często zapchany, bo żołnierze nagminnie używali gazetę "Żołnierz Wolności", a był to dobry papier, ale kiepski do podcierania.

Dlaczego siedzenie na sedesie nie jest dobrą pozycją do wypróżniania?
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/u ... 42561.html

[armands]

Sedes wymyślił ruski uczony Sedesow, a on podobno dostał w łapę od wytwórcy czopków na hemoroidy, niejakiego Czopkojewa.
Uczeni dochodzą do coraz ciekawszych odkryć, a atomówka, czy inna neutronówka cofnie nas nie tylko do pozycji kucznej, ale i do leżącej.

A taką piękną sławojkę spotkałem w Sanoku.
Nawet nie używana, bo z bardzo wąskimi drzwiami. Ale jak kontrola zawitała, to chłop miał co pokazać

[zosia bluszcz]

Bardzo gustowny rustykaly sraczyk

U nas korzystanie z takiego dunny groziloby uzarciem w tylek przez redback'a, lol

[Leszek12]

Bardzo gustowny rustykaly sraczyk

U nas korzystanie z takiego dunny groziloby uzarciem w tylek przez redback'a, lol

A u nas wywiercili by dziurkę z tyłu ! i mieli by radochę?
ZOMO'82-89

[dr Google]

Okresowe niedojadanie może przedłużać życie
ZE ŚWIATA NAUKI: 2015-03-04 ŹRÓDŁO: PAP

Czasowe niedojadanie przedzielone okresami jedzenia do syta, a nawet przejadania się, może przedłużać życie podobnie jak stałe stosowanie diety niskokalorycznej – sugeruje praca naukowców z University of Florida, którą publikuje pismo „Rejuvenation Research”.

Autorzy pracy zaznaczają jednak, że konieczne są dalsze badania, które pozwolą zweryfikować prawdziwość tej obserwacji.

Jak przypominają, doświadczenia na zwierzętach dowodzą, że ograniczenie kaloryczności diety wydłuża życie i zmniejsza ryzyko rozwoju wielu schorzeń przewlekłych. Ma to związek z tym, że dieta niskokaloryczna przyczynia się do przejściowego wzrostu poziomu wolnych rodników tlenowych, co z kolei pobudza aktywność enzymów z grupy sirtuin. Białka te biorą udział w bardzo ważnych procesach życiowych, również tych, które mają związek ze starzeniem się. Ich zwiększona aktywność nasila procesy spowalniające starzenie, jednak dokładny mechanizm, który za to odpowiada jest wciąż przedmiotem badań.

Naukowcy zdają sobie sprawę, że długotrwałe ograniczenie kalorii – wymagające np. pomijania posiłków czy zmniejszenia ogólnej kaloryczności diety – jest bardzo trudne dla większości ludzi. Dlatego zespół z University of Florida przetestował alternatywną strategię dietetyczną, która polega na okresowym stosowaniu niskokalorycznej diety naprzemiennie z objadaniem się.

„Ludzie nie chcą niedojadać przez całe swoje życie. Dlatego zaczęliśmy myśleć o koncepcji okresowych głodówek” – tłumaczy współautor pracy Martin Wegman.

Do trwającego trzy tygodnie badania klinicznego zaproszono 24 studentów. Jednego dnia mieli spożywać jedzenie o wartości kalorycznej odpowiadającej 25 proc. swojej codziennej diety. Następnego dnia mieli zrekompensować to przyjmując ilość kalorii równoważną 175 proc. wartości energetycznej swoich zwykłych posiłków. Dla przykładu, jeśli przeciętna dieta mężczyzny dostarcza mu 2600 kcal, to jednego dnia powinien on zjeść 650 kcal, a następnego 4550 kcal, tłumaczą naukowcy.

Ten sposób odżywiania się był dobrze tolerowany przez uczestników badania i nie spowodował skutków niepożądanych, np. przybierania na wadze. Co ciekawe, studenci oceniali, że łatwiej przychodziło im niedojadanie jednego dnia, niż przejadanie się następnego.

„Zaobserwowaliśmy, że okresowe niedojadanie spowodowało niewielki wzrost aktywności genu SIRT 3 (koduje sirtuinę 3 - PAP), co sprzyja długiemu życiu i procesom chroniącym komórki” – komentuje jeden z autorów badania Michael Guo. Zmniejszyło się również stężenie insuliny we krwi, co – jak wynika z dotychczasowych badań – może również spowalniać procesy starzenia. Nie stwierdzono natomiast zmian w aktywności innych genów czy związków świadczących o stresie oksydacyjnym, tj. nadmiarze wolnych rodników w organizmie.

Naukowcy przeprowadzili też drugie identyczne badanie, z tą różnicą, że studenci zażywali równolegle witaminy C i E o działaniu przeciwutleniającym, tj. neutralizującym wolne rodniki (tzw. antyoksydanty).

Okazało się, że dodatek preparatów z przeciwutleniaczami zniwelował korzyści płynące z okresowego niedojadania.

Jeden z autorów pracy dr Christiaan Leeuwenburgh ocenia, że pozostaje to w zgodzie z wynikami innych doświadczeń, które wskazują, że stosowanie przeciwutleniaczy może znosić korzystny wpływ ograniczenia kalorii lub ćwiczeń fizycznych na zdrowie.

W powszechnej świadomości wolne rodniki kojarzone są z niekorzystnym oddziaływaniem na komórki, przyspieszonym starzeniem organizmu i rozwojem chorób związanych z wiekiem. Jednak pewien poziom wolnych rodników w organizmie jest korzystny, zaznacza Guo. W sytuacji stresu, jakim jest głodzenie się, małe stężenie wolnych rodników przyczynia się do aktywacji sirtuiny 3 i uruchomienia procesów chroniących komórki przed uszkodzeniem.

„Istnieje taka hipoteza, że gdy organizm jest okresowo narażony na niewielki stres oksydacyjny może rozwinąć lepszą reakcję na niego” – tłumaczy Wegman.

Dr Leeuwenburgh podkreśla, że istnieje konieczność przeprowadzenia dalszych badań, które pozwolą zweryfikować, czy ten rodzaj odżywiania się faktycznie jest bezpieczny i przynosi korzyści zdrowotne. Powinny one objąć większą liczbę osób i uwzględnić aktywność większej liczby genów, jak również przemian zachodzących w tkance mięśniowej i tłuszczowej.(PAP)

Źródło: http://www.esculap.com http://waa.ai/4nG8

[dr Google]

Źródło: http://www.medtube.pl http://waa.ai/4GSI
Receptor GPR 158 – nowy cel terapeutyczny w leczeniu raka gruczołu krokowego?

Naukowcy z Uniwersytetu Południowej Kalifornii donoszą, iż niedawno odkryty receptor GPR 158 może stać się nowym celem terapeutycznym w leczeniu raka gruczołu krokowego. Udowodniono bowiem, że zwiększenie jego ekspresji koreluje z nadmierną proliferacją komórek nowotworowych gruczołu krokowego oraz gorszym rokowaniem w tej grupie chorych.

Rak gruczołu krokowego jest złośliwym nowotworem układu moczowo-płciowego. Szacuje się, że w krajach wysoko rozwiniętych stanowi on drugą co do częstości przyczynę zgonów wśród mężczyzn. W większości przypadków nowotworzenie rozpoczyna się od pojedynczego ogniska zlokalizowanego w zewnętrznej części gruczołu. W dalszym etapie rozwoju, nowotwór nacieka torebkę narządu dokonując ekspansji na otaczające tkanki. Rak prostaty może dawać również przerzuty odległe, szerzące się drogą naczyń krwionośnych i limfatycznych. To właśnie wtórne ogniska przerzutowe stanowią najczęstszą przyczynę zgonów w tej grupie chorych.

W przeważającej liczbie przypadków, rak gruczołu krokowego jest nowotworem silnie hormonozależnym. Jego wzrost w początkowej fazie choroby pobudzają androgeny a kastracja farmakologiczna lub chirurgiczna stanowi bardzo często jedną ze skutecznych metod leczenia. W późniejszym etapie choroby, gdy nowotwór uniezależnia się od działania androgenów, dotychczasowe leczenie przestaje przynosić oczekiwane efekty, a szansa na uzyskanie remisji choroby dramatycznie spada. W związku z powyższym wczesne rozpoznanie, wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz zapobieganie wystąpieniu przerzutów odległych odgrywa kluczową rolę w leczeniu nowotworu. Niezbędne są także farmaceutyki, mogące przeciwdziałać uniezależnianiu się nowotworu od androgenów.

W ostatnim czasie na łamach „PLoS One” ukazał się artykuł opisujący nowy, potencjalnego celu terapeutycznego w walce z rakiem prostaty. Wyniki najnowszych badań dowodzą bowiem, że białko GPR 158 należące do rodziny receptorów sprzężonych z białkiem G (GCPR), dotychczas wiązane z rozwojem nadciśnienia wewnątrzgałkowego indukowanego steroidami i jaskry, promuje proliferację komórek raka gruczołu krokowego niezależnych od receptora androgenowego. Wykazano, że w odróżnieniu od innych receptorów z tej rodziny, receptor GPR 158 jest stymulowany przez androgeny, co z kolei prowadzi do wzrostu ekspresji receptorów androgenowych i rozrostu tkanki nowotworowej. Odkryto ponadto, iż receptor ten jest związany z tzw, neuroendokrynną transdyferencjacją (neuroendocrine transdifferentiation – NED) nabłonkowych komórek prostaty, będącą przyczyną oporności na współcześnie stosowane leki, których punktem uchwytu jest właśnie receptor androgenowy. Naukowcy wykazali ponadto, że zwiększona ekspresja receptora GPR 158 koreluje z krótszym czasem remisji w grupie pacjentów z rakiem gruczołu krokowego.

Wprowadzenie do farmakoterapii nowotworu leków, oddziaływujących na receptor GPR 158, może stać się więc innowacyjna metodą zapobiegania uniezależniania nowotworu od działania androgenów, a tym samym wpłynąć na poprawę rokowania.

Agnieszka Szymczyk, Justyna Markowicz, Tomasz Roman

[dr Google]

Zawsze gadam, że nim gruby schudnie, to chudy...

Najmniej co piąty chory na raka umiera z wyniszczenia

Od 20 proc. do 40 proc. chorych na nowotwory w stanach zaawansowanych umiera nie z powodu samej choroby, lecz z wyniszczenia organizmu, czyli znacznej utraty masy ciała – twierdzi doktorantka Instytutu Żywności i Żywienia w Warszawie Iwona Sajór.

Wyniszczenie organizmu, czyli tzw. kacheksja, w znacznym stopniu związana jest ze znacznym niedożywieniem, gdy chory traci ponad 10 proc. masy ciała. „Niedożywienie jest jednym z głównych problemów zdrowotnych pacjentów z chorobą nowotworową” – twierdzi dr Iwona Sajór.

Specjalistka wkrótce będzie bronić pracy doktorskiej na temat wpływu odżywiania na stan pacjentów z chorobą nowotworową. Podkreśla, że aż połowa z nich wykazuje zaburzenia odżywiania, szczególnie w takich chorobach jak rak trzustki, nowotwory górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz okolic głowy i szyi.

„Część pacjentów zgłasza się po pomoc do dietetyków, ale robi to zbyt późno, gdy są już w stanie wyniszczenia” – podkreśla dr Iwona Sajór. Dodaje, że kacheksja pogarsza ich rokowania.

„U takich pacjentów niektórych terapii na ogół nie można przeprowadzić, a to bezpośrednio już przekłada się na efekty leczenia” - podkreśla dr Sajór. Tymczasem wielu pacjentów jest niedożywionych już w chwili kwalifikowania do leczenia systemowego (z wykorzystaniem chemioterapii).

Polskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej poświęciło niedożywieniu pacjentów z chorobą nowotworową specjalne wydanie pisma „Onkologia w praktyce klinicznej”. Z przedstawionych w nim danych wynika, że z zależności od poszczególnych schorzeń onkologicznych wyniszczenie organizmu jest bezpośrednią przyczyną zgonów aż 20-40 proc. chorych.

Kacheksja występuje niemal u wszystkich chorych z rakiem trzustki, w przypadku nowotworów przewodu pokarmowego i raka płuca – u 60-80 proc. pacjentów. „W wielu nowotworach – między innymi w raku piersi, płuca, okrężnicy, gruczołu krokowego, mięsakach – żywienie jest niekorzystnym czynnikiem rokowniczym zarówno w odniesieniu do czasu przeżycia, jak i do tolerancji leczenia” – stwierdza dr hab. Renata Zaucha z kliniki onkologii i radioterapii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.

Dr Iwona Sajór podkreśla, że wielu chorych chudnie zanim jeszcze zostanie u nich wykryta choroba nowotworowa. A gdy zostanie już ona potwierdzona badaniami diagnostycznymi, co piąty chory wpada w depresję, co jeszcze bardziej pogłębia brak apetytu i pogarsza ogólny stan zdrowia. Do tego dołączają się jeszcze dolegliwości bólowe, występujące podczas połykania lub bezpośrednio po posiłkach.

Część pacjentów chudnie, ponieważ nieprawidłowo się odżywia, na dodatek nie ma smaku i apetytu, wykazuje wręcz niechęć do jedzenia. Niektórzy wykazują nawet fizyczną niezdolność do przyjmowania i trawienia pokarmów. Na to nakładają się jeszcze zaburzenia metaboliczne, takie jak nietolerancja glukozy, insulinooporność oraz wzmożona lipoliza (rozkład trójglicerydów na kwasy tłuszczowe i glicerol wykorzystywane jako źródło energii dla tkanek).

„Chorzy onkologicznie w porównaniu do ludzi zdrowych o 20-25 proc. mają większe zapotrzebowanie na energię - wyjaśnia dr Sajór. - Pacjenci ci muszą mieć dopływ wszystkich niezbędnych składników odżywczych, takich jak węglowodany, które są głównym źródłem energii, a także aminokwasy, tłuszcze, białka, elektrolity, witaminy i tzw. pierwiastki śladowe”.

Przykładowo, chory na nowotwór o masie ciała 70 kg potrzebuje dziennie 2100 kcal, 105 g białka 135 g tłuszczu.

„Prawidłowe odżywianie chorego wzmacnia odporność organizmu, przyśpiesza gojenie się ran i zwiększenia tolerancję zastosowanej terapii” – podkreśla Sajór. Dzięki temu pacjent jest bardziej odporny na zakażenia i rzadziej zdarzają się u niego powikłania pooperacyjne. Mniejsze jest również ryzyko zgonu.

Specjalistka IŻiŻ dodaje, że odpowiednie dożywienie pacjenta jest również bardziej opłacalne. Krótszy jest bowiem czas pobytu chorego w szpitalu, nawet o tydzień, i mniejsze są koszty jego leczenia.

Osobom chorym zaleca się spożywanie produktów wysokoenergetycznych, takich jak tłuste mleko, śmietana, masło, sery, chude mięsa i gotowane jaja oraz miód. Potrawy najlepiej gotować na wodzie lub parze oraz je dusić lub grillować. Należy unikać smażenia, ponieważ tak przygotowane posiłki są zbyt ciężkostrawne.

U niektórych chorych jest to jednak niewystarczające, wtedy zaleca się stosowanie żywności dietetycznej dla potrzeb medycznych w postaci doustnych suplementów pokarmowych. A gdy i to nie daje pożądanego efektu, zalecane jest żywienie dojelitowe (poprzez tzw. zgłębnik lub przetokę odżywczą) lub pozajelitowe (za pośrednictwem kaniul założonych do żył centralnych lub obwodowych).

Dr hab. Stanisław Kłęk z oddziału chirurgii ogólnej i onkologicznej Szpitala Specjalistycznego w Skawinie twierdzi, że do takiego żywienia kwalifikują się chorzy, którzy w ciągu 3-6 miesięcy stracili 10-15 proc. masy ciała albo gdy ich wskaźnik BMI spadł poniżej 23,5 punktów. U chorych ze wskaźnikiem poniżej 17 punktów leczenie żywieniowe jest już bezwzględnie konieczne.(PAP)
Źródło: www.onkologia,esculap.pl

[RaKaR-szef forum]

Źródło: http://sport.tvn24.pl/pilka-nozna,105/p ... 25484.html

[AParsley]

A tu jeszcze coś o terapii protonowej w Polsce.

Q:Wspomniał Pan o możliwości stworzenia nowych stanowisk w przyszłości. Czy myśli Pan, że ta terapia będzie docelowo wypierać standardowa radioterapię skoro ma mniej skutków ubocznych?

Nie sądzę. Obecnie szacuje się że dla około 10 proc. przypadków kwalifikowanych do radioterapii terapia protonowa jest wyraźnie lepsza. Oczywiście w grę wchodzi tu zamożność społeczeństwa. W USA buduje się bardzo dużo ośrodków radioterapii protonowej i tam standardowo leczy się protonami takie nowotwory, które w Europie nie są uznane za bezwarunkowo kwalifikujące się do zastosowania tej metody.

Dobrym przykładem są nowotwory prostaty. Terapia protonowa to bardzo dobra metoda i w tym wypadku zapewnia pacjentowi bardzo duży komfort. Tutaj jest jak z każdą dziedziną życia. Można rodzić bez znieczulenia, można rodzić bardziej bezboleśnie. Tę samą sytuację mamy u stomatologa. To jednak oczywiście kosztuje. Wydaje mi się, że Polska jest na dobrej drodze do tego, by stać się krajem zamożnym. Dla ludzi zamożnych, jeśli nie w przyszłym roku, to być może za 10 lat, ten wybór stanie się możliwy.

Cały artykuł tu: http://www.medonet.pl/zdrowie-na-co-dzien,artykul,1712928,1,terapia-protonowa-nowa-bron-w-walce-z-nowotworem,index.html


Pozdrawiam Andrzej

[szef admin]

Fajna akcja edukacyjna dot. samobadania jąder:

Oglądaj na youtube.com

[starys]

info z debaty na temat leczenia raka prostaty w red. Rzeczpospolitej w lutym 2015

"Szymon Chrostowski, prezes fundacji Wygrajmy Zdrowie, zwrócił uwagę, że pacjent mimo oczytania bez pomocy lekarza nie jest w stanie ocenić plusów i minusów danego sposobu leczenia. Lekarz powinien zaś mieć do dyspozycji wachlarz terapeutyczny zgodny z europejskimi standardami.

– Szczególnie istotne jest to w przypadku bardzo zaawansowanego nowotworu, często z licznymi przerzutami – stwierdził prof. Piotr Wysocki, prezes elekt Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej. – Wówczas podstawą terapii jest leczenie systemowe i ogólnoustrojowe.

Polega ono na podawaniu leków hormonalnych. Rak prostaty żywi się bowiem męskimi hormonami, w szczególności testosteronem. A nowe leki hamują produkcję hormonów. Niestety, nowotwór jest przebiegły i po pewnym czasie sam zaczyna je produkować. Jeszcze do niedawna na ten mechanizm lekarze nie mieli skutecznej broni.

– Dzisiaj już ją mamy – tłumaczył prof. Wysocki. – Są to nowoczesne leki znacznie poprawiające i rokowania, i jakość życia chorych. Problemem jest jednak to, że NFZ mimo pozytywnej decyzji Agencji Oceny Technologii Medycznych refunduje tylko jedną z terapii, i to tylko dla pacjentów, którzy wcześniej zostali poddani chemioterapii."

Mam pytanie o jaki lek tu chodzi? Pierwszy to chyba Abirateron, a ten drugi?

całość pod linkiem:
http://www.rp.pl/artykul/9159,1177298.html

[aga59]

może chodzi o Enzalutamid
aga59

[dr Google]