POGADUCHY O WSZYSTKIM

[RaKaR-szef forum]

No i masz babo placek! Nigdy, nikomu nie zwróciłem uwagi na pisownię. Odwrotnie, ganiłem tych, którzy zwracali innym uwagę. Nie pisownia jest istotą forum, a treść - tym bardziej na onkologicznym. Mógłbym wskazać te posty, tylko po co? Kobiety traktuję z należnym im szacunkiem, tak jak dzieci i mężczyzn. Stosuję Pawlakowy podział ludzi na mądrych i głupich.
Całe swoje życie obracam się wśród kobiet. W pracy zawodowej szczególnie ceniłem sobie współpracę z kobietami, bo jak mi się wydaje, że są rzetelniejsze i dokładniejsze, co w skutkach nie zawsze odnosiło pozytywne zamierzenie (nadgorliwość, nieustępliwość ...). Właściwie, co tu pisać, no może, jeśli ktoś lubi więcej kropek wstawić czy emotek, to cóż mi do tego - byleby nie obrażać i to jeszcze personalnie.
Gdybym miał tu napisać o swoich "bliskich" spotkaniach z kobietami?! Jakoś, rozmowa o kobietach, zręczniej mi wychodzi z Zygmuntem.

[Mariusz]

Jak Panowie bez nas Kobiet dalibyście sobie radę w życiu?

Tak jak w znanym przysłowiu o koniu wozie i....

Znam kilku Panów, którzy do 10 roku życia świetnie się rozwijali, rośli, a po tem tylko rośli.

To zaproszenie do licytacji odwrotnej? - omówimy przypadki, gdy rozwój owszem, był ale w biodrach?

Zostałem wywołany do "tablicy"...

.... większość kobiet kieruje się emocjami to nie mam wątpliwości jestem z 4 partnerka i niewątpliwie byłbym z 5 ale wiek i wiadomo stan zdrowia zmusił mnie do rozsądnego życia już trudno byłoby zaczynać odnowa....

A jestem przekonany,że kierując się emocjami prowadzi sie życie na manowce,niema postępu szeroko rozumianego a postęp czyni rozsądek ,kierowanie się rozumem a w chłodnym rozumowaniu ród męski jest lepszy.

-Stworzył Bóg mężczyznę i kobietę jemu do pomocy.

Alfredzie, nic dodać nic ująć.

... napisać czasem drugiemu człowiekowi coś miłego... bo tak jest lepiej i łatwiej. Ewa

To już ćwiczyłem na tym forum...
- i w wyniku skierowanych do mnie uprzejmości, faktycznie...
- niezwykle łatwo mi jest nie pisać nic.

Przypomnę:

to forum dla mezczyzn.

I dodam: dla mężczyzn których dotknęła choroba uznawana powszechnie za wstydliwą.

My piszący tutaj mężczyźni, uważamy, że taka sytuacja, takie postrzeganie naszej choroby, jest szkodliwe, powoduje bowiem niebezpieczne zwiększanie ilości przypadków poważnych, a niejednokrotnie stwarza sytuację bez wyjścia, w której ani lekarz ani chory nie wiele mogą zdziałać.

Czy i ile każdy z nas by wyłożył? - jaką wartość oddał za jak to już pisałem kolejny seans pt. życie?

Pierwsze co wykładamy, czym ryzykujemy, to poczucie męskości, albowiem samo ryzyko utraty możliwości współżycia, odziera naszą psychikę z tego, co kobiety tak drobiazgowo chronią na swoich forach - na forach które każdy z nas może przeglądać, ale żaden nie odważy się wypowiadać w kwestiach leczenia kobiet, jego skutków fizycznych, psychicznych i społecznych.

to forum dla mezczyzn.

Czy i ile każdy z nas by wyłożył? - jaką wartość oddał za - jak to już pisałem - kolejny seans pt. życie - ciąg dalszy?

Tak, Mrakad postawił właściwe pytanie.
Powiem, że każdy z nas wyłożył by wiele, bardzo wiele...

Zawsze jednak, przez każdego, będzie brana pod uwagę kwestia sensu wydatku.
Nie tylko sensu ekonomicznego, ale także sensu medycznego i moralnego.
Albowiem zastanowić się należy co, na jakim etapie choroby będziemy przedłużać.
Jeżeli jest to stan pozwalający na mniej, czy nieco bardziej utrudnione, ale jednak działanie, to z pewnością warto.

Warto wtedy także ułatwić wykonanie zadań jakie może sobie postawić chory.
Niejednokrotnie wystarczy zapewnić mu komfort bezstresowego działania...
- bez prowokowania zbędnych licytacji o wyższości świąt Bożego Narodzenia nad świętami Wielkiej Nocy.

-Stworzył Bóg mężczyznę i kobietę jemu do pomocy.

I z tej pomocy z wdzięcznością skorzystamy, a mamy nadzieję, że i druga strona będzie mogła niejako w zamian, bez problemu uzyskać od nas pomoc wzajemną, lub wręcz to, czego w głębi duszy oczekuje.

[wlobo135]

patrzcie co się porobiło! Założyłem wątek na temat ceny życia, a właściwie ceny przeżycia kilku tygodni, może miesięcy w stanie mało komfortowym dla pacjenta. I sam dałem się sprowokować do wypowiedzi nie na temat.
Włodku! Nie obijaj się! Przenoś posty nie związane tematycznie z wątkami na ich właściwe miejsce! Wysypisko/Śmietnik/OFFTOPY/Wstyd...

Mrakad, przepraszam że nie zareagowałem w porę. W przyszłości postaram się być bardziej stanowczy.
W tym wątku padło też inne ważne pytanie zadane przez Andrzeja (annddy) i zostało prawie bez odpowiedzi.

A propos ,pytanie, jak wasze kobiety z wami sobie radzą? ewentualnie inne pytanie, jak wy, kobiety(użytkowniczki forum,posiadające mężów) radzicie sobie z waszymi wybrakowanymi facetami?

Andrzeju, moja Georgette po prostu nie przyjęła do wiadomości, że może być inne rozwiązanie niż pełne zwycięstwo nad rakiem. Powtarza mi to codziennie. Zaraża, więcej....poraża mnie tym swoim optymizmem. Podobnie jest w innych sprawach.
Georgette, jesteś kochana.....Dziękuję, z całego serca
Włodek

[RaKaR-szef forum]

Spokojnie, każdy ma prawo do swojego zdania, byleby nikogo personalnie nie obrażał i wypowiadał się na temat. I tyle.
Osobiście jestem zapisany na forum Amazonek, zresztą nie tylko ja. Moja mama przeszła mastektomię, poznałem naczelną założycielkę tego stowarzyszenia. Tam jest ten sam problem, tyle że, z rakiem dot. atrybutu kobiecości. A kto ma pomóc osobie chorej, jak nie najbliższa osoba?
Nie ma co się obrażać. Każdy, kto skończył 13 lat ma prawo przystąpić do naszego grona. To forum ma za zadanie nieść pomóc chorym, informować, edukować - a także po prostu, po ludzku dać możliwość porozmawiania, pod jednym wszakże warunkiem, nie obrażać. Czasami rozmowa tutaj, więcej daje, niż wizyta u lekarza. Wiem też, że nie każdy ma możliwość opowiedzenia o swoim problemie bezpośrednio innym, bo ludzie nie chcą słuchać, albo udają, że słuchają i oddalają się od nas, udaja, ze nie maja czasu itd., boją się. Co, może tak nie jest? Nawet osoby wykształcone p**ą głupoty. Ostatnio usłyszałem od jednego, emerytowanego pilota, że seks z rakowcem może partnera zarazić skorupiakiem . I cóż tu rzec?.

Uśmiechnij się, jutro będzie lepiej, szkoda zdrowia. http://www.youtube.com/watch?v=O4sJkWyw2pI

[kozucha]

W końcu dobre wiadomości!Teść odwołał się od orzeczenia zus-u w sprawie nieprzyznania mu renty.Wczoraj sąd zmienił decyzję zus-u i przyznał tacie rentę. .Wprawdzie tylko od lipca,ale ponoć takie są teraz przepisy(choć pani orzecznik przyznała ją od końca zeszłego roku.W każdym razie z chwilą uprawomocnienia się wyroku tata zacznie walczyć o zaległe należności.Zobaczymy,czy się uda?Ważne,że teraz uznano jego racje.

[yolek79]

Również i ja,choć jak zwykle spóźniona,gratuluję Tomkowi i Włodkowi dobrych wyników.
Pozdrawiam ciepło.
Justa

I ja sie dołączam i trzymam za Was kciuki

pozdrawiam cieplutko
yolek79

[wlobo135]

Dziewczyny, dziękuję za pamięć.
Yolek miło Cię znowu zobaczyć na forum. Nie było Cię dwa miesiące. Masz teraz dużo do czytania.
Pozdrawiam,
Włodek

[uzeb]

ja też się dołączam do życzeń. co prawda nie wiem o co chodzi ale wszystkiego najlepszego

[TOM46]

Bartek był wczoraj w świetnym nastroju, każdemu wpisał coś miłego - no i uruchomił forum, które wczoraj i dzisiaj rano nie przyjmowało moich komentarzy.

Ja też jak Włodek dziewczynom bardzo dziękuje za pamięć. Ja bym na pewno zrezygnował z forum, gdyby tu nie było dziewczyn . Trzymajcie za mnie kciuki, bo najnowsze wyniki są mniej optymistyczne - mam ze cztery razy za dużą fosfatazę alakaliczną. Pani doktór twierdzi, że trzeba poczekać jakiś czas i zmierzyć jeszcze raz. Ale ostatnio świeci słońce i jest prześliczna złota jesień. Pozdrawiam

[uzeb]

a ja mam paszport polsatu

[yolek79]

Dziewczyny, dziękuję za pamięć.
Yolek miło Cię znowu zobaczyć na forum. Nie było Cię dwa miesiące. Masz teraz dużo do czytania.
Pozdrawiam,
Włodek

Naprawdę tak długo Włodku?
Może masz racje, bo czytam i czytam to co przez czas mojej obecności powstało na forum i przyznaje,że tej lektury mam dużo,ale jak sie przez nia "przekopię", to znów mam nadzieje być z Wami aktywnie

pozdrowionka od yolk'a

[mrakad]

Widzę, że na forum są popularne emoticony. Kiedyś używałem je bardzo intensywnie, ale po zmianach systemów na moich komputerach gdzieś mi zniknęły. Dla tych, którzy nie wiedzą o czym mówię:

http://www.youtube.com/watch?v=rW7I_ATCKuI

Zamierzam wrócić do ich stosowania bo jak wiadomo jeden obrazek jest wart tysiąca słów.
Liczę na to, że będą wyjaśniać moje intencje, bo same słowa często są odbierane zbyt dosłownie lub ... zbyt ogólnie.

Pozdrawiam,
Mrakad

[dunol]

B Trzymajcie za mnie kciuki, bo najnowsze wyniki są mniej optymistyczne - mam ze cztery razy za dużą fosfatazę alakaliczną. Pani doktór twierdzi, że trzeba poczekać jakiś czas i zmierzyć jeszcze raz.

Ojej! Znaczy się - ile tego jest?
Cztery razy za duża w stosunku do czego? Dolnej czy górnej granicy normy?
Co powiedziała pani doktor? Czy poziom ten pozostaje w jakiejś relacji do stopnia dewastacji wątroby i jelit (to mogą być też przyczyny wzrostu tej fosfatazy)?

Tak czy owak kciuki trzymamy.

[wlobo135]

Tomku,(TOM46) podnoszę temat. Napisz dokładniej ile jest tej fosfatazy alkalicznej? Czy robisz jakieś dodatkowe badania? Czemu nie piszesz? Nie ma Cię na forum już 12 dni.
Pozdrawiam, Włodek

[monika]

Czy to Ta Zosia Bluszcz z pro-salute się i u nas zarejestrowała
Pozdrawiam Panią serdecznie i mam nadzieję,że to właśnie TA Zosia

[wlobo135]

Czy to Ta Zosia Bluszcz z pro-salute się i u nas zarejestrowała
Pozdrawiam Panią serdecznie i mam nadzieję,że to właśnie TA Zosia

Tak jest Moniko. Mamy nowego uczestnika forum z........Australii. Jest to dobrze znana z pro-salute lekarka (chyba) Zosia Bluszcz.
Zosiu, witam u prostatyków. Cieszę się, że zdecydowałaś się do nas dołączyć i mam nadzieję, że będziesz dobrze się czuła w naszym zespole.
Pozdrawiam, Włodek

[TOM46]

Włodku, Jolu, (Ciebie szczególnie bo pisałaś już dawno) przepraszam za milczenie. Bierze się stąd, że napisałem posta zaraz po wizycie. Teraz myślę, że może zaszło jakieś częściowe nieporozumienie co do faktycznych cyfr aczkolwiek pani doktor traktuje sprawę poważnie. Tak się złożyło, że wyniki widziałem krótko podczas wizyty a po kopie już nie poszedłem.

Sprawa się zaczęła po tym jak wspomniałem podczas kolejnego zastrzyku, że utrzymują się u mnie a czasem nasilają różne nieco uciążliwe objawy jelitowe. Wtedy pani doktor skierowała mnie na badanie krwi pod kątem prób wątrobowych.

Wyniki ponoć są nienajgorsze z wyjatkiem fosfatazy alkalicznej, która wynosiła o ile dobrze widziałem ponad 140/150. Ja nie pamiętałem jakie są granice normy i spytałem ile wynosi norma - usłyszałem, że około 40. Spytałem nawet czy to oznacza, że mam cztery razy więcej, co zostało potwierdzone.

Pani doktor powiedziała, że na początku stycznia (przy następnym zastrzyku) badanie się powtórzy i jeśli wynik się utrzyma albo pogorszy pójdę na scyntygrafię i USG. Na PET się skrzywiła. Mówiła też, że może powinienem odstawić Flutamid (biorę 2 pastylki dziennie) ale jeszcze tego nie zaordynowała.

Ponieważ właśnie zbliża się 2 lata od rozpoczęcia mojej kuracji hormonalnej - naturalna wydaje się refleksja o średniej granicy hormonoodporności. No ale trzeba zaczekać. Na początku powtórzę badanie na własną rękę i będę więcej wiedział, w którą stronę idą sprawy. Włodek, w każdym razie i tak czekam na Twoją wizytę z Żoną w Krakowie - wielu miejsc nie poznasz !

[anko2]

Tom, tak się składa, że ja też mam wysoki poziom fosfatazy alkalicznej dochodzącej do 160. Był okres , ze chciałem dociec do przyczyny. Urolog skierował mnie na scyntygrafię. Okazała się ujemna - bo przy prawie zerowym PSA i w trakcie HT - chyba innej opcji nie mogło być. No i dałem spokój bo wiedza o przyczynie wysokiej fosfatazy prawdopodobnie nic by mi nie dała. Być może jest to rezultat tworzenia się nowych struktur kostnych niewychwytywanych jeszcze przez scyntygrafię.
Być może jest to rezultat hormonoterapii, bo ten wzrost fosfatazy nastąpił po pewnym okresie stosowania hormonoterapii. Moi lekarze udają że nie ma tematu (ponoć to może taka moja uroda) a mi już się nie chce walić głową w mur bo i tak już nie mam innej alternatywy jak czekać i liczyć, że może (choć mało prawdopodobne) się nie mylą. W tym miesiącu przerywam HT i będę z niepokojem czekał na wynik PSA, a być może spadnie fosfataza. Pozdrawiam. Anko

[zosia bluszcz 1]

Czy to Ta Zosia Bluszcz z pro-salute się i u nas zarejestrowała
Pozdrawiam Panią serdecznie i mam nadzieję,że to właśnie TA Zosia

Tak jest Moniko. Mamy nowego uczestnika forum z........Australii. Jest to dobrze znana z pro-salute lekarka (chyba) Zosia Bluszcz.
Zosiu, witam u prostatyków. Cieszę się, że zdecydowałaś się do nas dołączyć i mam nadzieję, że będziesz dobrze się czuła w naszym zespole.
Pozdrawiam, Włodek

Ta Zosia wita wszystkich serdecznie i ma nadzieje, ze sie na cos przyda i tutaj
Na poczatek sprostowanie - ta Zosia NIE jest lekarzem (choc miala nim byc...)
Jeszcze raz dziekuje Monice i Wlodkowi za mile przyjecie
pozdrawiam wszyskich uczestnikow forum,
zosia

[TOM46]

Anko, dzięki za Twój komentarz. Ja przez ostatni rok wspominałem lekarzowi domowemu i dwóm lekarzom w CO o monitorowaniu osteoporozy w trakcie HT - domowy powiedział, że nie ma pieniędzy - ci z CO nic nie powiedzieli albo, że nie warto. Trochę szkoda, że nie mówią np. tak: wie pan co - nie mam na to pieniędzy ale niech pan zrobi badanie prywatnie - to Panu poradzę, co dalej. Bo robić badanie i potem szukać lekarza jest trudniejsze. Czytam, że w niektórych ośrodkach pamiętają o badaniach krwi po RT i w trakcie HT. Ja akurat mam objawy jelitowe i to był powód wyslania mnie na próby wątrobowe. Pozdrawiam.

[RaKaR-szef forum]

Dunol, mówisz - masz.

[TOM46]

czy faceci od dawna na hormonach mogą się tu od czasu do czasu przespacerować ?

[RaKaR-szef forum]

W salonie dla kobiet zaczęli pisać mężczyźni, zamiast kobiet.
Obiecuję, że będę się starał tu nie ipisać, co najwyżej jako administrator.
Dla rozruszania, podsłuchana rozmowa dwóch przyjaciółek na przystanku autobusowym:

Rozmowa dwóch przyjaciółek:
-Ten mój stary to nie widzi we mnie już kobiety! Przychodzi wieczorem do domu i tylko: Co jest do żarcia? Zeżre i idzie spać
-Mam na to sposób, z moim było to samo. Kupiłam sobie seksowna satynową czarną koszulkę, czarne podwiązki z pończochami i jeszcze do tego czarną maskę. Wieczorem jak przyszedł z pracy i mnie w tym zobaczył to mówię ci było boooosko!
Spotykają się po kilku dniach:
- I co, pomogło!?
- Daj spokój, zrobiłam jak mi radziłaś, a on wraca do domu, patrzy na mnie i wali tekst:
- Cześć Zorro, co jest do żarcia?

[dunol]

Hej,a z tą fosfatazą alkaliczną, to jak właściwie jest? Jakie są normy?
Na wyniku męża napisano: 75, norma od 40 do 130.
Tymczasem w internecie podają, że dla dorosłych norma to 20 do 70, a u dzieci 20 do 150.
Zatem skąd te wartości referencyjne 40-130?

Anko, a jak jest na twoim wyniku z laboratorium?
Czy ktokolwiek z innych forumowiczów miał robioną tę fosfatazę?

[TOM46]

Dunol, dzięki Twojemu zapytaniu i odpowiedzi Iwony 'odkryłem', że różnica spowodowana jest użyciem różnych jednostek. W Internecie podają normy dla fosfatazy w U/l - na cytowanych przez Was (Twoim i Pitos) formularzach norma podana jest w IU/l.
Dyskusja na ten temat pod http://wgernand.blogspot.com/2009/12/ul-czy-iul.html

Pozdrowienia dla obu Pań !

[bezimienny.50]

Witaj Donal
moja fosfataza alkaliczna;
71 U/I norma53 -128
pozdrawiam.

[dunol]

Ech, to nie tak, że tu jest "wszystko dla pań". (Chociaż taki własny kącik też sobie warto wygospodarować).

Otóż jest problem akurat tej choroby w relacjach rodzinnych, towarzyskich, partnerskich.
Nie jest ona taka, jako inne nowotwory, gdzie człowiek walczy krótko, odchodzi szybko, pozostawiając bliskich w szoku.
Z nowotworem prostaty zwykle żyje się wiele lat, niemniej zawsze z tym mieczem Damoklesa nad głową, z mrozem na plecach przy odbiorze kolejnego wyniku.
Kiedyś na innym forum Mrakad zadał pytanie, czego oczekuje otoczenie od chorego, jakie mu przyznaje prawa, na co może mu pozwolić, na ile jest w stanie być tolerancyjnym.
Pogadajmy o tym.
I o tym, czego chory oczekuje od rodziny, od innych bliskich i przyjaciół.
Czego oczekuje od swojej kobiety?

[dunol]

Przykładowo, na innym forum jest dyskusja pt. Nielojalności partnerskie nie do wybaczenia.
I jedną z nich jest
- wykorzystanie choroby partnera do przejęcia władzy w związku.
Czy kogoś z was to dotknęło?

[RaKaR-szef forum]

Przykładowo, na innym forum jest dyskusja pt. Nielojalności partnerskie nie do wybaczenia.
I jedną z nich jest
- wykorzystanie choroby partnera do przejęcia władzy w związku.
Czy kogoś z was to dotknęło?

Proszę o pytanie pomocnicze. Czyżby....? E, nie - nie zadam tego pytania.
A może jakiś konkretny przykład z naszego forum? Jest taki jeden, ale to wina 'poszkodowanego".
Zresztą, skarżył się tutaj.
A tak na poważnie - pozwólcie czasami choremu podecydować o sobie!

[dunol]

O przykłady z naszego forum trudno, bo o tym praktycznie nie rozmawiamy.
A, być może, problemy są.

Mam znajomych np. po niewielkim wylewie, albo po zawałach, albo po udanej operacji innego nowotworu. Niby pacjent czuje się dobrze, nawet może pracować, ale musi dbać o siebie, leczyć się, no i ta wisząca groźba...
Bywa, że wtedy życie rodziny zmienia się w koszmar.
Albo - delikwent ma o wszystko pretensje, odmawia wykonywania jakichkolwiek obowiązków (bo on chory), a najgorsze, że stale mówi o rychłej śmierci.
Albo - rodzina ubezwłasnowolnia taką osobę, ten ktoś ma jeść, żyć, leczyć się dokładnie tak, jak kochający ludzie dla niego zaplanowali, dla jego dobra, ale nie licząc się z jego zdaniem.
Albo - wszyscy udają, że nie ma żadnego problemu, o chorobie się nie mówi, każdy cierpi po cichu.

Gdzie jest złoty środek między lekceważeniem a upupieniem?

[RaKaR-szef forum]

Aleksander Fredro

ŻONA

Mądra żona - za nos wodzi
Spokojności - piękna szkodzi,
Brzydka - wkoło straszy ludzi,
Głupia - prędko męża znudzi. -

Jeśli środek dobry wszędzie,
Więc i w żonie dobrym będzie:
Niech ma rozum dla kobiety,
Nie szukając z dzieł zalety,

Grzeczna, miła i przystojna,
Ani sknera, ani hojna,
Nie mruk i nie rezolutna,
Nie szalona i nie smutna,

W żądaniach zawsze mierna,
Nade wszystko bardzo wierna.
Takiej żony mi potrzeba,
Gdy mi lata dały Nieba.

[dunol]

Diagnoza nowotworu spada zwykle na rodzinę jak przysłowiowy grom z jasnego nieba, burzy spokój, zmienia wszystko.
Zdarza się - że na lepsze.
U naszych przyjaciół choroba nowotworowa ojca skonsolidowała rodzinę, zbliżyła wszystkich do siebie, uświadomiła im właściwą hierarchię wartości.

My żyjemy z problemem nowotworu już trzeci rok.
Ja jestem typem matki-Polki, mąż też cierpi na nadmiar poczucia odpowiedzialności za bliższych i dalszych (szczególnie dalszych).
Zmieniliśmy się.
Jesteśmy wreszcie bardziej dla siebie (nawzajem), rozmawiamy o sobie, martwimy się o siebie, troszczymy się o siebie, boimy się o siebie.
Staliśmy się dla siebie ważni, najważniejsi, nie tylko dzieci, wnuki, rodzina.
Tak, jak powinno być w małżeństwie.
Czasem myślę, że dopiero teraz dotarło do nas (przynajmniej do mnie) znaczenie słów "w dobrej i złej doli, w zdrowiu i w chorobie".
A na pewno - "nie opuszczę cię aż do śmierci".

[monika]

Diagnoza nowotworu mojego Taty faktycznie spadła na nas jak grom z jasnego nieba...przecież On nigdy nie chorował...zwalały z nóg wyniki badań,potwierdzające,że nie ma szansy na wyleczenie...na pozbycie się tego"gościa"...to były dla nas wszystkich bardzo trudne miesiące...ta ciągła niepewność przy każdym telefonie,jak też dziś czuje się Tatuś...czy leki choć trochę pomagają...No i najbardziej bolesna...bezradność...że nie możemy już nic zrobić,żeby Tatusiowi pomóc...poza podawaniem coraz większych dawek leków przeciwbólowych...To były naprawdę ciężkie miesiące...ale ileż bym dała,by wróciły...

Widziałam i widzę że szczególnie ciężkie i bolesne były te doświadczenia dla mojej Mamy-byli zawsze z Tatusiem jak te papużki nierozłączki...Od śmierci Taty minie niedługo 4m-ce...a jej jest połowa mniej...nie ma niemal dnia,żeby nie była na cmentarzu.Żeby się nie modliła...żeby nie płakała,żeby nie tęskniła.Z resztą jak my wszyscy...Tata był prawdziwą"głową"naszej rodziny...z Jego zdaniem każdy się liczył...był ukochanym dziadkiem swojej gromadki wnuków ( 6sztuk )...wiecie co moja córka napisała w laurce dla dziadka na pożegnanie...dziadziu wróć do nas...

Czy choroba Taty nas zmieniła...na pewno.Jak to się mówi,"co cię nie zabije,to cię wzmocni"...Przede wszystkim potwierdziło się to co zawsze wpajał nam Tata-że rodzina jest najważniejsza..."w dobrej i złej doli"...Jest nas 4-ka rodzeństwa,wszyscy mamy już swoje małe rodziny...okazało się więc że ZAWSZE możemy na siebie liczyć,i na nasze"połówki"...Na zawsze zapamiętam słowa Taty...że gdyby miłość jego żony i dzieci mogła leczyć,to On byłby zdrowym człowiekiem ( w ogóle jest mnóstwo takich słów,czy też momentów,wydarzeń,które zapamiętam,które wspominamy spotykając się z rodzeństwem i mamą)...
Okazało się,że mamy też wspaniałą dalszą rodzinę...siostry mojej mamy,siostrzenice,siostrzeńcy-każdy chciał pomóc...choć nie było już jak...Ale za to na ostatnie pożegnanie przyjechali wszyscy...nie ważna był odległość,nie ważne,że tuż po pogrzebie musieli jechać z powrotem nie śpiąc wielu godzin...BYLI.

Choroba zmieniła też samego Tatę.Zawsze był skrytym człowiekiem-taki facet co to wszelkie zło tego świata bierze na swoje barki...Myślę,że do końca nie mógł się pogodzić z tym,że musi nas tu zostawić...bywał zły na "cały świat"...bywało,że odgrywał się na mamie najczęściej ( co zauważyła nawet lekarka )...ale stał się też dużo czulszy...wrażliwszy...bardzo często powtarzał nam,że nas kocha...i w ogóle.Dla nas jest i będzie wzorem....Nawet nie wiecie jak mi Go brak...

Nieskładny jakiś ten post wyszedł...najwyżej go potem zedytuję...Ale chciałam w nim napisać,że tak jak pisze Dunol do wszystkich z nas dotarł sens słów"w dobrej i złej doli,w zdrowiu i chorobie"...oraz"nie opuszczę cię aż do śmierci"...a w sposób szczególny było to widać w relacjach między moimi rodzicami...Wszyscy bardzo często odwiedzaliśmy Tatę w szpitalach...ale On najbardziej lubił jak zostawał sam na sam z Mamcią...rozmawiali godzinami...razem się śmiali i płakali...Ależ trudno mi jeszcze o tym pisać...powiem tylko na koniec,że Tata czekał na mamę nawet po to by odejść...To Mama była przy Nim do ostatniego oddechu...A niespełna 1,5 godziny później byliśmy przy Nim wszyscy-jego najukochańsza rodzina....

Monika.

[RaKaR-szef forum]

Wiele razy na tym forum pisałem, że moja przygoda z rakiem wzmocniła moje stadło rodzinne.
Każdy kij (problem) ma dwa końce. Uderzenie tym drugim końcem kija, często nas otrzeźwia
i uzmysławia, że są ważniejsze sprawy na tym padole łez. Szkoda tylko, że odbywa się to
takim kosztem.

Rozmowy z chorym są trudne. Choroba, często bardzo zmienia jego postępowanie na mało racjonalne.
I tu najbliżsi nie wiedzą jak mają rozmawiać, jak pomóc choremu, by mu nie uwłaczać. Delikatna materia.

Sytuacja - dwoje rodziców w podeszłym wieku i oboje schorowani. Mieszkają z dala od nas, poza miastem, poza wsią.
Co rusz, jedno z nich nie wstaje z łóżka, bywają częste wizyty lekarza, pobyty w szpitalu. Potrzebna ciągłą opieka.
Rodzice mają kilkoro dzieci. Mieszkają w różnych, odległych miejscowościach, pracują - czasy ciężkie,
każdy ma swoje problemy. Dzieci wychowane są w duchu niesienia pomocy innym. A tu dylemat - bo poświęcenie się opiece nad rodzicami pogarsza swoja sytuację rodzinną dzieci, bywa, oddala od niej.
Pytanie - jak Ty postąpiłbyś/ła w takiej sytuacji???

A, o wspomnianych wydziedziczeniach, ubezwłasnowolnieniach, zamykaniu w komórkach, zaniechaniach
pisać nie będę, tak wiele jest na to przykładów. Ileż to takich zachowań widziałem w bogobojnych wsiach,
pod bokiem "umiłowanego, miłosiernego" proboszcza, i problem w tych ciężkich czasach pogłębia się.
Za to w niedzielę, z pełnym blichtrem, "miłujące się rodziny"przekraczają próg kruchty.

[wlobo135]

Tutaj był post Pitos, ale zniknął w momencie kiedy chciałem na niego odpowiedzieć. Przekazuje więc w skrócie jego treść.
Post Rakara, powyżej, przypomniał Iwonie O tym jak ponad dziesięć lat temu walczyła z rakiem o życie Mamy, Taty, a potem Siostry, niestety bezskutecznie. A teraz Mąż. Postu nie mogła dokończyć. Łzy wzruszenia nie pozwoliły jej kontynuować. Napisała też, że w tych ciężkich chwilach, mąż i dzieci były jej psychiczną podporą. A kto będzie teraz?
Iwonko, teraz będziemy my, Twoi nowi forumowi przyjaciele. Jak będzie Ci ciężko, to napisz o tym tu na forum. Razem z nami będzie Ci lżej.
Pozdrawiam
Włodek

[TOM46]

Iwona, dołączam się do słów Włodka. Trzymaj się i pisz na forum. Nawet gdy nie ma bezpośredniej odpowiedzi jesteś czytana, bo już należysz do pewnej wspólnoty. I prośba do Ciebie - nie kasuj swoich postów ani tych smutnych ani kawałów.

[dunol]

Iwona, to miejsce nie bez powodu nazywa się "Bez znieczulenia".
Nic co ludzkie nie jest nam obce, mamy więc prawo odczuwać ból, rozpacz, złość, zwątpienie, a także pretensje - do losu, do świata, i do siebie nawzajem.
Ale, jak napisał nasz noblista, jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna.

[ewaryn]

Jaki jest związek długości palców u ręki z rakiem... prostaty http://wiadomosci.onet.pl/nauka/jest-zwiazek-miedzy-dlugoscia-palca-a-rakiem,1,4013361,wiadomosc.html

[zygmunt]

Ludzie!!!Wlazłem tu,no bo gdzie mam o tem napisać.I niech nikt nie próbuje mnie rugać bo się załamię i wtedy co będzie? A teraz SERIO. Ta katastrofa gazowa w mojej Zielonej Górze to nie żarty dla całej ludzkości w obchodzeniu się z gazem. Wybuchło...40kuchenek gazowych tylko dlatego,że nie zadziałała redukcja . Mieszkamy z bombą i to należy natychmiast zmienić .Dawno to zrobiono na Zachodzie. W kuchni nie może być gazu,do którego podchodzimy z otwartym ogniem.
Należy instalować kuchenki elektryczne z płytą ceramiczną.To nakaz chwili!!! Kto za? Dopisywać się...Pozdrawiam-Zygmunt z Zielonej Góry oś.Piastowskie.Wybuchy były na Pomorskim ,Śląskim i Raculce.

[ewaryn]

Ludzie!!!Wlazłem tu,no bo gdzie mam o tem napisać.I niech nikt nie próbuje mnie rugać bo się załamię i wtedy co będzie? A teraz SERIO. Ta katastrofa gazowa w mojej Zielonej Górze to nie żarty dla całej ludzkości w obchodzeniu się z gazem. Wybuchło...40kuchenek gazowych tylko dlatego,że nie zadziałała redukcja . Mieszkamy z bombą i to należy natychmiast zmienić .Dawno to zrobiono na Zachodzie. W kuchni nie może być gazu,do którego podchodzimy z otwartym ogniem.
Należy instalować kuchenki elektryczne z płytą ceramiczną.To nakaz chwili!!! Kto za? Dopisywać się...Pozdrawiam-Zygmunt z Zielonej Góry oś.Piastowskie.Wybuchy były na Pomorskim ,Śląskim i Raculce.

Rugać Cię Zygmuncie nie będę, palić na stosie też nie. Życzliwie dodam, że możesz zawsze o innych tematach pisać w "pogaduchach". Ja mam kuchenkę na gaz. Przy elektrycznej radochę miał zegar mierzący pobór prądu.