Po kilku dniach niemal nieustanego przeczesywania forum pod kontem poszukiwania najróżniejszych informacji, uznałam, że jednak założę wątek, bo miotam się tu jak we mgle i powoli wpadam w panikę, i pewnie jak większość nowicjuszy coraz bardziej wiem, że nic nie wiem.
W styczniu 2022 u mojego partnera wykryto raka prostaty.
Nie mogę powiedzieć, że było to wielkie zaskoczenie. Kontrolował się regularnie od lat wiedząc o obciążeniu genetycznym, jednak mimo wszystko wiadomość ta nieco nas oboje przytłoczyła, bo gdzieś podświadomie człowiek ma zawsze nadzieję, że może go to ominie. Niestety nie ominęło...
Wyjściowe PSA nie było wysokie - 2,35 ng/ml i lekarz powiedział, że gdyby nie obciążenie rodzinne, to po prostu dalej by obserwował, ale ponieważ wskaźnik fPSA/PSA wynosił 19 %, to dał skierowanie na RM, a po otrzymaniu wyniku zaproponował biopsję fuzyjną, która nie pozostawiła wątpliwości.
Byliśmy nierozsądni odkładając zainteresowanie tematem na kiedyś tam, żeby nie wywoływać wilka z lasu, a przecież to głupota, bo w panice trudno szukać informacji i podejmować racjonalne decyzje. Tak więc na pierwszym etapie trochę zdaliśmy się na urologa, a trochę na moją intuicję, która mówiła mi, że trzeba to zwierzę jak najszybciej i radykalnie wyrzucić z organizmu.
Lekarz zaproponował RP laparoskopową z zachowaniem pęczków n-n (obiecał, że postara się je zachować).
Na początku lutego 2022 partner poddał się RP.
13.09.2021 - PSA 2.35 ng/ml
18.11.2021
MRI
31.12.2021?
BIOPSJA FUZYJNA - ZABIEG
Wklej wypis ze szpitala.
BIOPSJA - HISTOPATOLOGIA
08.01.2022
LPR
LPR - HISTOPATOLOGIA
Niestety jak widać mamy jeden margines dodatni, a także nie udało się ocenić węzłów chłonnych
Wizytę u urologa mamy sześć tygodni po operacji i wtedy też zalecił zrobienie kontrolnego PSA.
W międzyczasie zaczytywałam się wątkami na forum i zaczęłam mniej więcej (chyba) coś rozumieć, ale też w obliczu wiedzy i zaradności niektórych użytkowników poczułam się bardzo bezradna. Uświadomiłam sobie, że nie do końca można zdać się na lekarzy w kwestii wyboru ścieżki leczenia, a ja nie czuje się na siłach, żeby samodzielnie dokonywać wyborów. Partner jest raczej zdezorientowany. Widzę, że diagnoza i skutki operacji bardzo go przytłaczają. Ma chęć wyprzeć chorobę i porzucić wszelkie terapie, żeby jak mówi, pożyć sobie do końca w jako takim komforcie, który jeszcze mu został.
W ubiegłym tygodniu, w oczekiwaniu na wizytę kontrolną u operatora, postanowiłam skonsultować się dodatkowo z onkologiem. Partner poszedł prywatnie do bardzo polecanej pani dr, która jest również radio i chemioterapeutką.
Przy okazji zrobił badanie PSA po 3 tygodniach od LPR i wynik jest 0,051 ng/ml.
Pani doktor powiedziała, że po pierwsze jest zdziwiona dlaczego przed operacją nie zgłosił się do onkologa, bo być może wybrałby radioterapię, zamiast RP chirurgicznej.
Była zdania, że urolog powinien zaproponować taką interdyscyplinarną konsultację. No cóż, nie zaproponował, ale jeżeli chodzi o mnie, to nie jestem zmartwiona, bo uważam, że zabieg chirurgiczny był wyborem dobrym, a przynajmniej odpadł mi jeden dylemat
Powiedziała też, że niepobranie węzłów nie jest problemem, bo widocznie wyglądały zdrowo i były małe.
Za to dodatni margines powoduje, że absolutnie konieczna jest radioterapia uzupełniająca. Dała skierowanie na teleradioterapię 3D sterowaną obrazem (IGRT) z modulacją intensywności dawki (3D-rotMRT)- fotony.
Teraz problem.
Jak pisałam, pacjent nie za bardzo chce się poddać procedurom, które mogłyby dodatkowo pogorszyć jego komfort życia, a radioterapię jako taką postrzega.
Ja, z kolei, uważam że ta radioterapia mogłaby go całkowicie wyleczyć, zważywszy, że rak nie nacieka, jest ograniczony do narządu, a Gleason jest niski.
Czytałam dużo. Są badania, które wykazały, że pacjenci, którzy zdecydowali się nie poddawać RT uzupełniającej, tylko czekali z nią na wznowę wcale nie żyli krócej.
Zastanawiam sie też czy jest może procedura (może być płatna, lub za granicą), która ma podobną skuteczność, ale mniejsze ryzyko działań niepożądanych?
Wiem, że jest CyberKnife, SBRT, terapia protonowa... Nie wiem tylko, czy są na pewno lepsze, i nie wiem czy stosuje się je w terapii uzupełniającej.
Może ktoś z życzliwych forumowiczów mógłby mi ten temat jakoś rozjaśnić.
