POGADUCHY O WSZYSTKIM

[kangur__2007]

Kangur, super fachowiec od chorób prostaty (wieloma cennymi uwagami się ze mną podzielił, kiedy pojawiłem się na tym Forum) posiada wyjątkową zdolność ustawiania oponentów w narożniku i kończenia dyskusji przed jej rozpoczęciem.
Pozdrawiam
Edward

Otóż oszczędza się w ten sposób dużo czasu, a ja od zawsze jestem zwolennikiem konkretu...

Masz rację, tylko wtedy dyskusja zamienia się w jedynie słuszny monolog.

Na "jedynie słuszne" mam alergię, zapewne dożywotnią - zbyt wiele lat przeżylem w PRL, z której wyjechalem jako człowiek dorosły. Tu trochę o co innego chodzi. Techniczna dyskusja o raku prostaty nie powinna się moim zdaniem odwoływać do poglądow politycznych, wzlotów patriotyzmu oraz ducha poetów romantycznych. Dyskusja o polityce, patriotyzmie i poetach romantycznych nie powinna natomiast skręcać na prostatektomię, biopsję, techniki laproskopowe i szkolenie chirurgów, powstaje bowiem, jakby to powiedział pan Zagłoba, dziwne materii pomieszanie. Ja po prostu tak mam, że przystawkę, zupę, drugie i deser lubię po kolei i na osobnych talerzach. Również pozdrawiam.

[RaKaR-szef forum]

Wklejam tu ten post, żeby nie zamulać w wątku 40-latka, bo zastanowiło mnie jedno słowo "koniunkcja". Niby to słowo znałem, jednak nie wiedziałem o co chodzi:

Zosiu.Czy wystąpi koniunkcja,czy alternatywa,to zależy od konstrukcji psychicznej.U mnie rak został wykryty a niepokoju i stresu się nie pozbyłem.
Andrzej

No i stanąłem przed alternatywą 'koniunkcja czy alternatywa' czy u 40-latka wystąpi koniunkcja czy alternatywa.
Ponieważ ostatnio trwa akcja nawołująca, żeby jak najmniej zapożyczeń językowych używać, no, to sięgnąłem do słownika:

1. Koniunkcja astr. złączenie (moment, w którym 2 ciała niebieskie znajdują się na niebie najbliżej siebie); log. złączenie dwu (a. więcej) zdań za pomocą spójnika .
2. KONIUNKCJA. , iloczyn logiczny. (log.) zdanie złożone ze zdań połączonych spójnikami "i"; k. jest prawdziwa, jeśli wszystkie jej składniki są prawdziwe.
3. Koniunkcja · koniunkturalny · koniunktura · konkatenacja · konkieta · konklawe · konkludować · konkokcja · konkordancja · konkordat · konkordans · konkret ...

Koniunkcja, koniugacja (odmiana czasownika). Andrzej, pardon, ale chciałem zrozumieć.

[zosia bluszcz]

Rakar, koniunkcja koniunkcja, ale gdzie podzila sie moj link do cudnego (choc ocenzurowanego) Tuwima dla doroslych?

[RaKaR-szef forum]

Rakar, koniunkcja koniunkcja, ale gdzie podzila sie moj link do cudnego (choc ocenzurowanego) Tuwima dla doroslych?

Nie wiem, to chyba moja wina, prawdopodobnie przy próbie kopiowania, to nie był celowy czyn. Przepraszam Ciebie i Tuwima.
Mam dla Cibie propozycję. Czy zgodziłabyś się poprowadzić temat 'Pomoc przedmedyczna'.
Bo, przeczytaj:
Rynek zdrowia - Polacy nie potrafią udzielać pierwszej pomocy http://bit.ly/ACTBzG

[zosia bluszcz]

W porzo...

Tutaj jest link oraz nieocenzurowany tekst ( w kabaretowym wykonaniu brakuje zwrotki o klechach).


A jezeli chodzi o pomoc przedmedyczna to jak sobie ten dzial wyobrazasz?



http://www.youtube.com/watch?v=EdmZYu9Lths&feature=related


"Całujcie mnie wszyscy w dupę"
Julian Tuwim

Absztyfikanci Grubej Berty

I katowickie węglokopy,

I borysławskie naftowierty,

I lodzermensche, bycze chłopy.

Warszawskie bubki, żygolaki

Z szajką wytwornych pind na kupę,

Rębajły, franty, zabijaki,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


Izraelitcy doktorkowie,

Widnia, żydowskiej Mekki, flance,

Co w Bochni, Stryju i Krakowie

Szerzycie kulturalną francę !

Którzy chlipiecie z “Naje Fraje”

Swą intelektualną zupę,

Mądrale, oczytane faje,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


Item aryjskie rzeczoznawce,

Wypierdy germańskiego ducha

(Gdy swoją krew i waszą sprawdzę,

Wierzcie mi, jedna będzie jucha),

Karne pętaki i szturmowcy,

Zuchy z Makabi czy z Owupe,

I rekordziści, i sportowcy,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


Socjały nudne i ponure,

Pedeki, neokatoliki,

Podskakiwacze pod kulturę,

Czciciele radia i fizyki,

Uczone małpy, ścisłowiedy,

Co oglądacie świat przez lupę

I wszystko wiecie: co, jak, kiedy,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


Item ów belfer szkoły żeńskiej,

Co dużo chciałby, a nie może,

Item profesor Cy… wileński

(Pan wie już za co, profesorze !)

I ty za młodu nie dorżnięta

Megiero, co masz taki tupet,

Że szczujesz na mnie swe szczenięta;

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


Item Syjontki palestyńskie,

Haluce, co lejecie tkliwie

Starozakonne łzy kretyńskie,

Że “szumią jodły w Tel-Avivie”,

I wszechsłowiańscy marzyciele,

Zebrani w malowniczą trupę

Z byle mistycznym kpem na czele,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


I ty fortuny skurwysynu,

Gówniarzu uperfumowany,

Co splendor oraz spleen Londynu

Nosisz na gębie zakazanej,

I ty, co mieszkasz dziś w pałacu,

A srać chodziłeś pod chałupę,

Ty, wypasiony na Ikacu,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


Item ględziarze i bajdury,

Ciągnący z nieba grubą rentę,

O, łapiduchy z Jasnej Góry,

Z Góry Kalwarii parchy święte,

I ty, księżuniu, co kutasa

Zawiązanego masz na supeł,

Żeby ci czasem nie pohasał,

Całujcie mnie wszyscy w dupę.


I wy, o których zapomniałem,

Lub pominąłem was przez litość,

Albo dlatego, że się bałem,

Albo, że taka was obfitość,

I ty, cenzorze, co za wiersz ten

Zapewne skarzesz mnie na ciupę,

Iżem się stał świntuchów hersztem,

Całujcie mnie wszyscy w dupę!…

[smok45]

Rakarze.Muszę Ci przyznać rację co do stwierdzenia,że należy jak najmniej używać słów obcych jeśli to nie jest konieczne.Lecz w tym wypadku chodziło o szybką i krótką odpowiedź Zosi.I nie miałem wątpliwości,że zostanę właściwie zrozumiany.A post nie był związany z problemami Kasik.
A wracając do sprawy napisałem:
"albo pozbędzie się stresu"...Zosia poprawiła "i pozbędzie..."
i -koniunkcja (zdania połączone spójnikiem,
albo-alternatywa (dwie możliwości.

Jak wiele sformułowań i te dotyczą nie jednego pojęcia.
Obiecuję poprawę,choć nie zawsze można uniknąć takich sytuacji.
Andrzej

[RaKaR-szef forum]

Rakarze.Muszę Ci przyznać rację co do stwierdzenia,że należy jak najmniej używać słów obcych jeśli to nie jest konieczne.Lecz w tym wypadku chodziło o szybką i krótką odpowiedź Zosi.I nie miałem wątpliwości,że zostanę właściwie zrozumiany.A post nie był związany z problemami Kasik.
A wracając do sprawy napisałem:
"albo pozbędzie się stresu"...Zosia poprawiła "i pozbędzie..."
i -koniunkcja (zdania połączone spójnikiem,
albo-alternatywa (dwie możliwości.

Jak wiele sformułowań i te dotyczą nie jednego pojęcia.
Obiecuję poprawę,choć nie zawsze można uniknąć takich sytuacji.
Andrzej

E tam, niczego Ci zarzucam, sam wiesz, niewielki mamy wpływ na naleciałości językowe.
Bo, wiesz, jak się posłucha naszych polityków i używanych przez nich słów obcojęzycznych, to normalny zjadacz chleba niewiele z tego zrozumie.

Zosia
Prowadzenie tematu "Pomocy przedmedycznej" wyobrażam sobie bardzo prosto. Ryciny, filmy, opisy, odpowiedzi na pytania.
Jasne, że fantoma tu nie wstawimy, ale nie będziesz sama. Pomożemy.

[RaKaR-szef forum]

Przepisy zmuszą setki tysięcy pacjentów do wykonania inwazyjnych badań.

Lista refundacyjna wciąż budzi emocje lekarzy i pacjentów. Do spisu chorób, na które przysługują leki refundowane, dopisano w grudniu nietrzymanie moczu. Cierpi na nie ok. 4 mln ludzi, głównie kobiet po urodzeniu dziecka lub w okresie menopauzy.

„Pragniemy wyrazić szczere poparcie dla tej decyzji" – napisało dziesięciu profesorów urologów, ginekologów i położników w liście do Ministerstwa Zdrowia. Ale od razu zastrzegają: „Niemniej nasze szczere zdumienie i dezaprobatę budzi zapis uprawniający do nabycia refundowanych leków jedynie pacjentów, którzy poddali się badaniu urodynamicznemu".

Dlaczego to nie jest dobre rozwiązanie? – Zmusza się nas do robienia inwazyjnego, obarczonego ryzykiem powikłań badania. Tymczasem w leczeniu tej choroby w ogóle nie jest ono zalecane – denerwuje się prof. Piotr Radziszewski, urolog z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i jeden z sygnatariuszy listu.


Dodaje, że to zwykłe marnowanie pieniędzy. W zeszłym roku NFZ płacił za jedno badanie urodynamiczne nawet ok. 1000 zł. Tymczasem sam lek jest dość tani: pacjenta kosztuje kilkanaście złotych (Fundusz dopłaca 20 – 30 zł do miesięcznej kuracji). „Zamiast zwiększać koszty diagnostyki proponujemy zwiększyć liczbę leków refundowanych" – piszą naukowcy.

Zdaniem lekarzy resort zdrowia kreuje niepotrzebne wydatki

Problemem jest też dostęp do badań urodynamicznych. „Teoretycznie każdy oddział urologiczny i ginekologiczny leczący nietrzymanie moczu powinien posiadać pracownię urodynamiczną. Taka pracownia powinna też znajdować się w ośrodkach leczących urazy kręgosłupa i neurologii. Niestety, znaczna część placówek takich pracowni nie posiada" – zaznaczają lekarze.

Prof. Radziszewski dodaje, że na wykonanie badania trzeba czekać przynajmniej kilka tygodni. – Uzależnienie podawania leków refundowanych od wykonania badania, do którego nie ma dobrego dostępu, spowoduje, że mniej osób sięgnie po tańsze refundowane przez NFZ leki – mówi.

Kontrowersje wokół listy refundacyjnej pojawiają się co pewien czas, w miarę jak poszczególne grupy pacjentów odkrywają, że jakiś lek, do którego do tej pory mieli dostęp, podrożał lub jego refundacja jest uzależniona np. od dodatkowych badań. Problem dotyczy głównie leków łagodzących objawy uboczne choroby, a nie bezpośrednio ją leczących.

Jednak zastrzeżeń do list refundacyjnych jest znacznie mniej niż na początku roku. Po ostrych protestach po opublikowaniu pierwszej wersji listy w grudniu (dopłatę NFZ uzależniono od tego, czy leki są stosowane ściśle zgodnie ze swoją rejestracją) resort zdrowia wprowadził na obowiązującą od 1 marca listę refundacyjną aż 800 poprawek. Zapisano w nich, w jakich sytuacjach leki mogą być stosowane inaczej, niż to wynika z ich rejestracji.

– Uwzględniliśmy opinie konsultantów krajowych i najpoważniejsze problemy udało się rozwiązać, chociaż na pewno nie wszystkie – mówił „Rz" Wojciech Matusewicz, prezes Agencji Oceny Technologii Medycznych. – To ogromna materia. Mamy do czynienia z kilkoma tysiącami leków i rewolucją w systemie ich finansowania – komentował.

Listy refundacyjne mają być publikowane raz na dwa miesiące. Najbliższa powinna się ukazać 1 maja. ("Rzeczpospolita")

Wklejono z: http://www.esculap.pl/forum_bezsennosci/aktualnosc/zrob_drogie_badanie_dostaniesz_tani_lek/id,c6bebf6b594fb1a86364bfd9acd696f5/

[RaKaR-szef forum]

Kilka słów objaśnienia do tekstu, który wkleiłem w ogłoszeniach, na początku strony i dlaczego jest on ważny.

Na początku zaznaczam, że nie jestem takim hura optymistą, jak się tyczy " coraz skuteczniejszych terapii". Od ponad dwóch lat, dość często bombardowano nas, że badania przesiewowe są be, bo zachorowalność na raka prostaty wzrasta, miast maleć. Nie trzeba być geniuszem, żeby dojść do wniosku, że póki co, będzie wzrastała zachorowalność, inaczej - wykrywalność, bo też wzrasta świadomość dot. badań profilaktycznych. Nawet wczoraj odebrałem 3 telefony (prowadzimy telefony zaufania) z prośbą o informacje nt. problemów z gruczołem krokowym.
Jak wspomniałem, próbowano wmówić, że badania przesiewowe - nie, ale i nie proponowano niczego w zamian. Na forum wkleiłem mnóstwo linków o tym, nawet sporo dyskutowaliśmy. Mimo trwającej nagonki, twardo stałem na stanowisku, twierdziłem wszem i wobec, że nie ma innej alternatywy, nad tę, że na dziś, tylko przeprowadzanie badań profilaktycznych, a po 50tce, badań wykluczających raka prostaty, nawet w czasie trwającego leczenia BPH, czy też zainfekowanego stercza, moze pomóc potencjalnym prostatykom. Przecież, mamy na forum kilku panów, których latami lekami "zmniejszano" gruczoł krokowy, by potem miało się okazać, że już jest za późno na efektywne wyleczenie z raka. Ten, mój punkt widzenia, ostatnio wyraźnie zaznaczyli Czaja i Kangur, nawet czerwonymi czcionkami. Wiemy, że "dobry" poziom PSA, ba nawet biopsja nie gwarantuje umiejscowienia ogniska rakowego. Wszyscy wiemy, jak trudno jest natknąć się na rzetelnego, znającego się na rzeczy, specjalistę.
Na forum przyjęliśmy zasadę konsultacji u trzech specjalistów. Od jakiegoś czasu, zadaję sobie pytanie - dlaczego pacjent ma marnować zdrowie, czas, pieniądze na jeżdżenie od "kajfasza do annasza". Nigdy nie ukrywałem, że jestem wielkim zwolennikiem internetu, postępu technologicznego w tym zakresie. I, tu zadaję drugą część pytania - dlaczego tej technologii nie wykorzystać na konsylium lekarzy specjalistów? Odpowiedź jest prosta - informatyzacja, ba, komputeryzacja, bywa, jeszcze tkwi w opłotkach.
Bardzo podoba mi się stwierdzenie pani dr n. med. Iwony Skonecznej użyte w ww. tekście (wytłuściłem) Samo badanie PSA nie wystarcza. Często dopiero po wykonaniu biopsji (wycinków z prostaty) można odróżnić raka, który należy poddać terapii, od tego, który życiu nie zagraża i przez to nie wymaga leczenia - mówi dr Iwona Skoneczna z Centrum Onkologii w Warszawie. Już nieraz pani dr wypowiadała się na temat leczenia raka prostaty - zawsze rozsądnie, czym zyskała u mnie kredyt zaufania, stale odnawialny. Pani dr jest autorką bardzo dobrej broszury, książeczki "Co powinniśmy wiedzieć o raku prostaty". Zeskanowałem ją, przekonwertowałem i w ubiegłym roku umieściłem na naszym forum. Pozostało mi jeszcze parę sztuk, które reglamentuję i wręczam osobom, które właściwie spożytkują zawartą w niej wiedzą. Pani dr zaleca ją dla lekarzy rodzinnych. Paru lekarzom, innych specjalności (w tym swoim), a ostatnio anestezjologowi - wręczyłem. Gdyby pani dr zechciała z nami współpracować? Zaproponuję.

Jeżeli nic się nie zmieni, wkrótce opiszę coś w rodzaju "idy marcowe" czy "jak hartowała się komisja d/s ...?".

[RaKaR-szef forum]

Demografowie: Polaków będzie coraz mniej, zwłaszcza mężczyzn
http://skraca.cz/oho

[RaKaR-szef forum]

Tak bardzo narzekamy na nasz system opieki zdrowotnej. Kto chce się dowartościować, może obejrzeć pon. filmik, pozostałe na stronie youtube.
Chorować w USA
http://www.youtube.com/watch?v=pmOHEvuqpxs&feature=player_embedded#!

[wlobo135]

22.02.2012 miałem RP, dochodzę do siebie, chodzę już bez opatrunków, ale znajomi namawiają mnie na browarka i coś mocniejszego. Kiedy będzie można ulec i iść na piweczko? Pozdrawiam.

Andrzej na browarka możesz już iść, ale nie twórz nowych wątków z takimi pytaniami w Mam Pytanie bo tam pytamy o poważniejsze sprawy.
Administrator

[RaKaR-szef forum]

"O jakość i godność życia człowieka z chorobą nowotworową"

Z kraju; 2012-03-26 Inf. własna

Wywiad z Hanną Wasiak prowadzącą warsztaty z cyklu: „O jakość i godność życia człowieka z chorobą nowotworową” dla osób chorych i personelu medycznego.

Anna Daria Nowicka – socjolog, NES Healthcare: Co skłoniło Panią do zajęcia się tak trudnym tematem, jak warsztaty dla osób chorych na raka i ich bliskich oraz dla lekarzy i pielęgniarek?

Hanna Wasiak: Inspiracją było kilkuletnie towarzyszenie mojemu synowi, który w wieku 17 lat zachorował na raka, a mimo to obronił doktorat i obecnie pracuje zagranicą. Musiałam sama zmierzyć się z lękiem o ukochaną osobę, znaleźć w sobie wewnętrzną równowagę, siłę i nadzieję. Potem postanowiłam pomagać innym chorym i ich bliskim. Także lekarze i pielęgniarki chętnie uczestniczą w moich warsztatach, gdyż mogą przećwiczyć różne trudne rozmowy z pacjentami oraz znaleźć wsparcie w codziennym obcowaniu z chorymi. Scenariusze warsztatów konsultuję z psychologami, lekarzami i kapelanami. Swoje praktyczne doświadczenia uzupełniłam studiami podyplomowymi w Instytucie Nauk o Rodzinie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w zakresie Poradnictwa Specjalnego ze specjalizacją w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej. Współpracuję z lubelskim Hospicjum Dobrego Samarytanina. Odbyłam także praktyki na oddziałach paliatywnych i w ośrodkach profilaktyki i terapii AIDS. Tematem przewodnim moich warsztatów jest rak, ale poruszają one zagadnienia uniwersalne, związane z każdą ciężką chorobą.

ADN: To są tematy, przed którymi ludzie zwykle uciekają. Nawet dla personelu medycznego rozmowy z chorymi są często przygnębiające. Czy rozmawianie o chorobach, cierpieniu i śmierci nie odbiera Pani optymizmu?

HW: Każdy z nas boi się bólu i choroby swojej lub bliskich, ale jest to nieodłączna część życia. Trzeba nauczyć się o tym rozmawiać, a nie uciekać. Nie jestem skałą - jestem przemakalna. Zawsze coś chłonę od moich rozmówców i uczestników warsztatów. Niekoniecznie od razu - w trakcie rozmowy. Niektóre sytuacje przeżywam wieczorem tego samego dnia, inne docierają do mnie po latach i dopiero wtedy nabierają pełnego znaczenia. Jestem optymistką i zachęcam ludzi, by cieszyli się życiem, by umieli docenić codzienne radości, tak aby w chwili śmierci mogli powiedzieć – „a jednak żyłem!”

ADN: Prowadzi Pani również warsztaty dla lekarzy i pielęgniarek. Kontakt z osobami chorymi jest wpisany w te zawody. Uważa Pani, że oni potrzebują takich szkoleń?

HW:Nie każdy lekarz sam z siebie umie rozmawiać o niepomyślnej diagnozie. Niektórzy swoim brakiem wyczucia i empatii zadają tylko dodatkowe cierpienie. Najbardziej pamiętam historię Ani C., której pani onkolog kilka lat temu nie wyznaczyła już kolejnej wizyty mówiąc: „Bo już nie ma po co”... Lekarka – starsza pani, może zmęczona po nocnym dyżurze, nie dała pacjentce żadnych szans. Ania - wbrew niepomyślnym rokowaniom - żyje!!! Nie wiemy, jak miewa się pani doktor… Przypomina mi się tu fraszka Sztaudyngera: „Jak nie nadeszła twoja pora, to nawet lekarz cię nie uśmierci…

ADN: Czego osoby chore na raka i ich bliscy przede wszystkim oczekują od onkologów?

HW: Oczekujemy przede wszystkim prawdy. Ale nie takiej brutalnej, podanej pośpiesznie typu „rak złośliwy sutka ze współczynnikiem HER2, rozpoznanie: T-NHL-IV, guz duży -16,5 na 7 centymetrów, najprawdopodobniej złośliwy” - i tak taśmowo – jako kolejnemu pacjentowi… Oczekujemy prawdy „wypośrodkowanej” - kilku takich zdań, że z wyników badań wynika to i to… ale teraz nowotwór to choroba przewlekła i możliwa do wyleczenia. Mój syn tak opowiada o przekazywaniu diagnozy: Ordynator wziął mnie na rozmowę. Powiedział o nowotworze – chłoniaku – spokojnie wytłumaczył na czym polega leczenie; że kilka miesięcy spędzę w szpitalu i czekają mnie nieprzyjemne zabiegi. Nie było mowy o walce na śmierć i życie. Raczej o tym, jakimi nowoczesnymi metodami dysponują lekarze. Ani jednego momentu, żebym się wystraszył. Wyszedłem z przekonaniem, że medycyna bez trudu leczy takie przypadki jak mój, że to tylko kwestia czasu”.

ADN: A czego chorzy na raka oczekują od lekarzy innych specjalności – przecież chodzą również czasem do ginekologa czy internisty?

HW: Od każdego pracownika służby zdrowia oczekujemy szczerej informacji o zauważeniu zmian i ukierunkowaniu co do dalszych niezbędnych badań. Niekiedy lekarze innych specjalności niż onkologia i pielęgniarki po prostu boją się cokolwiek mówić, szczególnie w przypadku dzieci. Jeśli lekarz „pierwszego kontaktu” nie zwróci uwagi na niepokojące objawy, to potem może być za późno na podjęcie leczenia. Wiąże się to także z utratą zaufania pacjenta.

ADN: Na jakie zachowania lekarzy skarżą się chorzy?

HW: Na szorstkość, nieżyczliwość, brak zrozumienia, nietraktowanie ich indywidualnie. Brak czasu dla pacjentów. Chowanie się za terminologią medyczną zamiast „po ludzku” wytłumaczyć pacjentowi, jaki będzie prawdopodobny przebieg choroby, jakie są skutki uboczne i ryzyko zaleconej terapii. A jakie korzyści i szanse na wyzdrowienie…

ADN: Jakich zachowań i postaw pacjenta lekarz może się spodziewać w sytuacji przekazywania mu niepomyślnej diagnozy?

HW: Braku akceptacji diagnozy przez pacjenta, niedowierzania, buntu, płaczu, załamania, zwątpienia w sens leczenia… szlochu, niekiedy agresji… Czasem jednak pacjenci odczuwają ulgę, że wreszcie mają jasno postawioną diagnozę, wiedzą, na co się leczyć. Bywa, że spodziewali się jeszcze gorszego rozpoznania. Coraz więcej chorób kiedyś nieuleczalnych obecnie jest uznawanych jako przewlekłe lub wręcz możliwe do wyleczenia.

ADN: Jak lekarz może w sposób konstruktywny dać sobie z tym radę?

HW:Lekarz musi być silny psychicznie, bo inaczej przy każdym pacjencie by się rozpłakał… Ale to nie wyklucza empatii i wrażliwości na emocje targające pacjentem. Jak powiedziała jedna z chorych: Dobry lekarz, będący świadomy, że rak to nie musi być śmierć, będzie wyjaśniał prawdę, da nadzieję i potrafi wyjaśnić sens leczenia.

ADN: Jakie umiejętności są według Pani niezbędne lekarzom w rozmawianiu z pacjentami o ciężkiej chorobie?

Oprócz wyczucia, życzliwości i wyrozumiałości kluczowa jest komunikatywność. Lekarz powinien wytłumaczyć pacjentowi, jaka to jest choroba, ale nie używać zarówno naukowego słownictwa jak i jakichś zdrobnień. To nie jest rozmowa z przygodnie spotkanym towarzyszem podróży np. w pociągu… Jest to wymiana zdań decydująca o naszym dalszym życiu! To jest rozmowa, której nie da się powtórzyć - zacząć od nowa – wyjść i wejść do gabinetu jeszcze raz… W czasie tego spotkania „w cztery oczy” słowem, gestem, mimiką lekarz wpływa na to, czy pacjent będzie chciał się leczyć czy zrezygnuje z terapii.

ADN: Czy takich umiejętności można się w ogóle nauczyć?

HW: Tak!!! Ale nie od wykładowcy teoretyka, który w kolejnym szczeblu swojej naukowej kariery opracuje z książek jakąś prezentację multimedialną!!! Jedna z uczestniczek warsztatów tak to ujęła: Te umiejętności to podstawa, by być nie tylko dobrym lekarzem, ale przede wszystkim człowiekiem; a każdy człowiek, jeśli chce, może się wszystkiego nauczyć…

ADN: Z badań dr Kardasa przeprowadzonych wśród polskich pacjentów wynika, że 57,6% przewlekle chorych deklaruje, że nie przestrzega zaleceń lekarskich, zaś co szósty nie kontynuuje kuracji, gdy poczuje się dobrze. Jakie mogą być według Pani przyczyny tego stanu rzeczy? Czy poprawa komunikacji lekarza z pacjentem mogłaby poprawić tą sytuację?

HW: Dobrze zawrzeć taki kontrakt/umowę/porozumienie.

Ja – lekarz
Ty – pacjent
Ja dysponuję wiedzą medyczną, skończyłem studia i posiadam specjalizację z … Ale to ty (pan/pani) jesteś „właścicielem” chorego ciała…

Ja – lekarz – na bieżąco obserwuję nowinki medyczne i biorę udział w różnych szkoleniach, aby wiedzieć, co nowego w lekach, naświetlaniach, różnych terapiach… Jeżdżę na konferencje naukowe i sympozja. Swoją wiedzę konsultuję z kolegami – lekarzami. Zgodnie z moją wiedzą i doświadczeniem…. I w tym miejscu lekarz może przedstawić pacjentowi mocne i słabe strony rekomendowanej terapii. Jej szanse i zagrożenia – taka biznesowo-medyczna analiza SWOT.

ADN: A gdy szanse na wyleczenie są bliskie zeru?

HW: Lekarz może powiedzieć: diagnoza jest niepomyślna, ale z moich wieloletnich obserwacji wynika, że jest coś takiego w człowieku, że wbrew naszym opiniom, niepomyślnym rokowaniom, wbrew naszej wiedzy medycznej – żyje i przychodzi na kolejne wizyty.

ADN: Co uważa Pani za swoją misję życiową?

HW:Gdyby teraz dobry Bóg zadał mi pytanie: Hanno – co chcesz robić do końca dni swoich? - bez wahania odpowiem: będę prowadzić warsztaty „O jakość i godność życia człowieka z chorobą nowotworową”.

ADN: Dziękuję za rozmowę



Hanna Wasiak– Od kilku lat wg swojego autorskiego programu prowadzi warsztaty z cyklu: „O jakość i godność życia człowieka z chorobą nowotworową” dla osób chorych i personelu medycznego. Publikuje artykuły z tematyki towarzyszenia osobom chorym. Uczestniczka kongresów, konferencji i sympozjów oraz audycji radiowych. Współpracuje z lubelskim Hospicjum Dobrego Samarytanina. Odbyła praktyki na oddziałach paliatywnych i w ośrodkach profilaktyki i terapii AIDS. W 2005 roku ukończyła Studia Podyplomowe w Instytucie Nauk o Rodzinie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w zakresie Poradnictwa Specjalnego ze specjalizacją w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej. Inspiracją do kontynuowania nauki w tym kierunku było kilkuletnie towarzyszenie synowi, który w wieku 17 lat zachorował na raka, a mimo to obronił doktorat i obecnie pracuje zagranicą.
Źródło: esculap.pl

[edi]

Witam. Dawno nic nie pisałam bo doła mam okrutnego.
Oko mam spaprane TOTALNIE!!!
Z dnia na dzień zamiast coraz lepiej wyglada coraz gorzej :-(
Płytka jest zbyt ciężka i niemiłosiernie ciągnie powiekę ku dołowi. Moje oko jest tak maciupeńkie przez to że szkoda gadać. Do tego plastyka tych więzadeł-porażka. Wyglada tak jakby to jakiś zwykły krawiec szył.
6 maja jadę ponownie do Warszawy. Szycia poprawić się już nie da ale płytkę niech mi usuną. Niech to okulistka obejrzy-dzisiaj z nią rozmawiałam-i wyznaczy termin operacji. Nie zostawie tak tego.
Prawie z domu nie wychodzę bo się wstydzę,nawet okulary już tego nie maskują-tak powieka opadła.
Leżę cały dzień w domu popłakuję,z nikim nie mam ochoty rozmawiać. A jak już się odezwę to wydzieram się na wszystkich.

[smok45]

Nie przepadam za tego typu muzyką,lecz i tytuł i słowa pasują do nastroju Edi,więc posłuchaj

http://www.youtube.com/watch?v=3Jdomv4Np9I

Andrzej

PS Chciałaś za dużo złota i stąd te kłopoty

[edi]

Taką nadzieję pokładałam w tej operacji. U wszystkich osób,z którymi mam kontakt i mają wszytą płytkę sprawdziła i sprawdza się idealnie. A ja. No kuchnia jakieś fatum. Jak człowiek ma pecha to w...nosie na żyletkę trafi...
Czy u mnie chociaż w tym jednym przypadku nie mogło obejść się bez komplikacji???!!!!
Nic tylko łeb sobie urwać i mieć święty spokój. Nie mam już siły.
Mogłam się nie zgadzać na operację tego guza,wąchałabym już pewnie dawno kwiatki od spodu i miała święty spokój.

[Leszek12]

Witam edi; naprawdę nie wiem co Ci napisać . Wiesz że z nas są twarde chłopaki i nie poddajemy się tak łatwo a wspierają nas nasi Najbliżsi . Myśmy też byli cholernie Zdołowani Świat Nam się zawalił , wszystkie plany, marzenia , Ale udało nam się wydostać . Wierze że i TY To Potrafisz i Będziesz Naszą Wspaniałą Dawną edi a MY Będziemy Cie Wspierać !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Bo Jesteśmy Jedną Wielką Rodziną Jak napisała Jedna z Naszych Koleżanek. PISZ o Wszystkim ,ja naprawdę wieżę że wszystko Ci Się UDA. ZOMO'82-89 P/S Moja Żona Cie Pozdrawia mówi że będzie Dobrze. edi nawet tak Nie Myśl bo wpadniemy i my to Ty Masz nas wspomagać.

[edi]

Leszku ale ja nic innego nie robię od 7 lat jak walczę i cały czas miałam nadzieję że będzie dobrze. Ale ta nadzieja już wyparowała. Im dłużej po operacji tym bardziej widzę,że walka z jej skutkami ubocznymi to jak walka z wiatrakami i jest coraz to gorzej.
Nie wystarcza to,że mam dwa guzy,że jednego nie udało się i nigdy nie uda całego usunąć,że radiochirurgia która jest stosowana przy takich zmianach u mnie oczywiście odpada ze wzgl. na umiejscowienie ,że przeszłam tak cięzka operację,że straciłam słuch,mam problemy z rogówką. Nieee,to wszystko mało. To czy ta jedna rzecz jak wszycie tej cholernej płytki nie mogła się powieść???
Na początku po operacji byłam załamana ale ciągle wierzyłam że z czasem będzie lepiej.
Jednak ten czas płynie a jest coraz gorzej. Jestem coraz bardzie sfrustrowana tą chorobą i jej skutkami ubocznymi.
Teraz czeka mnie w lipcu kolejny rezonans. I wcale nie bede zaskoczona jak się okaże,że guz odrasta.
I bardzo dobrze by było. Niech odrasta i to szybko. U mnie jedyną opcją leczenia w przypadku wznowy jest operacja na którą już zapowiedziałam,że sie nie zgodzę bo drugi raz nie mam zamiaru przechodzić przez to. Więc niech odrasta jak najszybciej i niech mnie diabli wezmą bo już nie mam ani siły ani ochoty dalej tak żyć.

[Leszek12]

edi; kochna; Ty myśl o przyszłych wnusiach ja czekam na Dawidka a On nie chce się pojawić chociaż miał być już dwa dni temu; diabli Cię nie wezmą /bo el tak już umieścił nas w Naszym Piekiełku/i Proszę Nie Bądż Don Kichotem.Uważam że mogło nie udać się z złotem, ale z jakimś innym polimerem organizm go nie odrzuci i wszystko będzie OK. Czytałem Nasze Historie innych i 7 lat i na pewno by powiedzieli(tak mało)nasze organizmy Są Osłabione a depresja jeszcze osłabia . Masz synów Okularki i na spacer z Nimi ZOMO'82-89

[RaKaR-szef forum]

Edi, bardzo smutno mi się zrobiło po przeczytaniu Twojego postu, i żal. Nie chce mi się wierzyć, że nasza rodzima medycyna nie może Ci pomóc. Przecież, podobno nie jesteśmy ostatnimi w rekonstrukcji twarzy, w tym oczu. W Stanach, pewnemu człowiekowi naprawiono całą, przedtem zmiażdżoną twarz, a prekursorką jest Polka - lekarka, tam mieszkająca. Nie znam się na tym, ale wydaje mi się, że jeśli w Warszawie nie umieją pomóc, to może w innym ośrodku - niech chociaż pomogą Ci w tym i skierują do takiego ośrodka.
Edi, jesteś zbyt doświadczoną pacjentką, by dopuszczać do siebie tak straszne myśli.

Andrzej Smoku ma swoisty sposób pocieszania. "Pogoda, nie tylko jest dla bogaczy", nie zawsze da się kupić zdrowie.
To, ja inną piosenką Cię pocieszę, o upodobaniach nie będę wspominał:

[Mariusz55]

Edi jesteś dzielną kobietą ,wierzę w Ciebie że się nie poddasz .7 lat często pod górkę może zdołować ,ale myślę że dotrzesz do lekarzy ,którzy Ci pomogą.Twoje aniołki Cię potrzebują.Pozdrawiam

[dago]

Edi, głowa do góra!
To ,że w tej chwili czujesz dyskomfort jeszcze nie znaczy,że jest coś żle. Może to taka "uroda" tego zabiegu i musi jeszcze troche upłynąc czasu by wszystko wróciło do normy. Operację miałaś przeprowadzoną na delikatnym organie, który może różnie reagować. Ile osób ma problemy np z inplantami zębów, jak dużo musi upłynąc czasu by uznać,ze sie przyjęły. Dobrze ,że wybierasz się na konsultacje,myslę,żę lekarze znajdą najlepsze dla Ciebie rozwiazanie , wyniki badań , które wykonasz nie będą gorsze od ostatnich , a Ty wrócisz z Warszawy cała w skowronkach czego Tobie serdecznie i szczerze życzę Dago
Do zyczeń dołączam piosenkę
http://www.youtube.com/watch?v=tVwzltWt9i0&feature=related
Będzie dobrze!!!!

[edi]

Dago ale ja mam kontakt z kilkoma osobami po takiej operacji i nikt nie miał takich problemów. Nawet sama okulistka dzisiaj jak z nią rozmawiałam była zaskoczona-przesłałam jej zdjęcia mailem-że zamiast lepiej jest coraz gorzej. Opuchlizna pooperacyjna dawno zeszła a oko wygląda tragicznie...Powieka zamiast podjąć pracę opada coraz bardziej. Jak dla mnie,płytka jest zdecydowanie za ciężka bo to czuję. Trzeba ją albo usunąć albo wymienić na lżejszą co wiąże się z kolejną operacją.

[dago]

Edi, rozumiem,że niepokoi Ciebie dzisiejszy stan oczu, powieki, ale proszę Ciebie, nie martw się na zapas odnośnie operacji. Może wystarczy prosty zabieg, który nie będzie zbytnio inwazyjny czy jakieś inne rozwiazanie przyjmie lekarz.Często nasze wyobrażenia o tym co nas może jeszcze czekać, wpędzają niepotrzebnie w stres.A tego nam nie potrzeba.Zbliżają się świeta - życzę Tobie byś znalazła w sobie dużą dawke optymizmu, spokoju i radości w gronie najbliżych Twojemu sercu.Serdecznie pozdrawiam dago
Ps. Nicolas de Chamfort napisał: "Najbardziej straconym dniem dla człowieka jest dzień,w którym się nie śmiał"

[TOM46]

Edi, trzymaj się, jesteś potrzebna dzieciom i innym chorym. Pozdrowienia !

[wlobo135]

Edytka, bardzo zmartwiły mnie Twoje ostatnie posty na naszym forum bo świadczą o tym że Ty, optymistka niosąca słowa pociechy i nadziei innym, tym razem wymagasz wsparcia.
W wyniku nieudanej operacji Twoja buzia nie jest tak ładna jak była poprzednio. Jedno oko jest mniejsze i puchnie. Ale czy jest to takie ważne jak wyglądasz? Czy to jest takie ważne dla Ciebie co pomyśli sobie widząc Twoje oko, ekspedientka w sklepie, przechodzący ulicą ludzie, czy urzędnik u którego załatwiasz sprawę.
Edytka , czy Twoi najbliżsi będą Cię mniej kochać ponieważ masz jedno oko inne? Czy Twoi starzy przyjaciele będą Cię mniej lubić z tego powodu? Twoja choroba spowodowała że zaczęłaś działać na kilku forach.To co robisz i jak to robisz przysporzyło Ci wielu oddanych przyjaciół, którzy nawet nie wiedzą jak dokładnie wyglądasz. Ci nowi przyjaciele nie tylko wspierają Cię dobrym słowem ale pomagają i pomagać będą kiedy potrzebować będziesz ich pomocy. Kiedy jechałaś do Warszawy wiele osób zaangażowało się aby Ci pomóc. Zosia siedziała do 2-giej w nocy aby wysłać Ci mapę, Kris chciał jechać z Białegostoku aby być Ci za przewodnika, Mrakad woził Cię po Warszawie. Było wielu innych którzy gdyby mogli to chętnie by Ci pomogli. I to że masz tylu prawdziwych przyjaciół od Bałtyku po australijskie Góry Błękitne jest w życiu ważne a nie to jak wyglądasz szczególnie że nie jesteś już podlotkiem, który szuka męża.
Edytka zamiast siedzieć w domu i popłakiwać wyjdź do parku pogrzać się w wiosennym słońcu, posłuchać śpiewu ptaków , zobaczyć jak budzi się do życia przyroda i ciesz się że możesz wąchać kwiatki od góry a nie od dołu.
Ściskam Cię wirtualnie
Włodek
PS. A oko Ci w maju poprawią i będziesz OK.

[edi]

Włodku do tego,że nie wygladam tak jak kiedyś i nie bede wygladała zdązyłam już przywyknąć przez te 7 lat. Fakt,że doszło do tego jeszcze brzydko wygladające oko-irytuje ale. Zadałeś pytanie...czy to ważne jak wygladam,czy to ważne co sobie pomyśli widząc moje oko ekspedientka itp.
Masz rację,to nie jest tak ważne chociaż ważne jest bo juz wielokrotnie spotkałam sie z głupimi docinkami na temat mojego wyglądu. Na początku się tym przejmowałam potem przestałam. Nie powinno sie oceniać ludzi poprzez pryzmat wyglądu,tylko tego jacy są...
Wiadomo,że najbliżsi nie przestaną mnie kochać bo inaczej moje oko wyglada,że prawdziwi przyjaciele sie nie odwrócą. To nie chodzi już nawet o dyskomfort zwiazany z tym jak wygladam-chociaż też mnie to drażni-ale opadająca powieka bardzo przeszkadza,gromadzące sie w oku łzy również,czuję kłucie i znowu powrócił ból który mi towarzyszył cały czas czyli prawie 7 lat. Mam problemy z ogladaniem tv i czytaniem-bo zaczęłam podwójnie widzieć.Oko znowu robi się czerwone i musiałam powrócić to stosowania leków tak jak przedtem.
Po to jeździłam do Warszawy,po to poddałam się operacji aby te dolegliwości ustąpiły-tak miało być,tak mi powiedzieli. A jest zupełnie inaczej,jest gorzej niż przed operacją.
Poddałam się leczeniu po to żeby ratować zycie-bo sytuacja była już bardzo ciężka ale...dalsze leczenie miało jakość tego życia poprawić a nie pogorszyć.
Naprawdę,gdybym wiedziała jak zmieni się moje życie na niekorzyść nie zgodziłabym się na operację mózgu.
A co do wyjścia do parku. Tak,kiedyś bardzo mnie to cieszyło,ciepłe słoneczką,śpiew ptaków. Teraz...
Jak tylko wyjdę na dwór oko zaczyna piec i strasznie łzawić,przeraźliwy szum i pisk w uchu doprowadza do obłedu!!! Wyjście rano z dzieckiem do szkoły to katorga!!!Beznadzieja!!!!

[wlobo135]

Edytka, widzę że ten nieudany zabieg wszycia obciążenia powieki był kroplą która przepełniła kielich goryczy. Zaczynasz tracić nadzieję, zaczynasz żałować że walczyłaś o życie. Edytka, jeżeli źle dobrali obciążenie to poprawią i będzie dobrze jak u innych. Może uda Ci się przyspieszyć ten zabieg.
Medycyna prze do przodu z nowymi sposobami leczenia chorób. Może już niedługo będzie możliwe przeszczepienie Ci nerwu wzroku i słuchu. Przecież przeszczepia się już nerwy. Polska jest w Unii a więc światowe osiągnięcia medycyny i do nas docierają. Jeżeli będą potrzebne pieniądze na operację będziemy wspólnie zastanawiać się jak je zdobyć.
Edytka nie trać nadziei. Kiedyś Twoja zła passa musi się zmienić.

[el1948]

Taką nadzieję pokładałam w tej operacji. U wszystkich osób,z którymi mam kontakt i mają wszytą płytkę sprawdziła i sprawdza się idealnie. A ja. No kuchnia jakieś fatum. Jak człowiek ma pecha to w...nosie na żyletkę trafi...
Czy u mnie chociaż w tym jednym przypadku nie mogło obejść się bez komplikacji???!!!!
Nic tylko łeb sobie urwać i mieć święty spokój. Nie mam już siły.
Mogłam się nie zgadzać na operację tego guza,wąchałabym już pewnie dawno kwiatki od spodu i miała święty spokój.

Droga Edi,
dzięki Twoim postom zarejestrowałem się na tym Forum 1 stycznia 2012, a po burzliwych przejściach oraz miesięcznej kwarantannie ponownie tutaj powracam aby Ci powiedzieć, że musisz walczyć! Z chorobą, ze swoimi słabościami, z głupotą i bezdusznością ludzi, których codziennie spotykasz. Musisz walczyć, bo jak Ci już mówiono nieraz, masz dla kogo żyć. To Twoi synowie, którym powinnaś zapewnić wykształcenie tak, aby mogli podjąć samodzielne życie.
Dam Ci przykład z mojego własnego podwórka. W 1964 pijany motocyklista zabił na drodze mojego ojca. Ojciec miał 37 lat i był jedynym żywicielem rodziny składającej się z babci (63) chorej na jakąś przewlekłą odmianę białaczki, mamy (35) bez zawodu, mnie (16) i dwójki sióstr (12 i 9). Z dnia na dzień zostaliśmy z bezmiarem cierpienia i bez środków do życia. Mama żałowała, że nie zginęła razem z ojcem (oboje szli obok siebie poboczem drogi, a motocyklista wjechał w ojca). I wtedy ktoś powiedział jej, że bzdury opowiada, że ma wziąć się w garść, bo ma dla kogo żyć. My, jej dzieci, mieliśmy być tym celem jej życia. I byliśmy. Ciężko pracowaliśmy, aby coś uchować i sprzedać (mieszkaliśmy na wsi) i chociaż zawsze było u nas biednie, to wykształcenie zdobyliśmy.
Ty Edi też musisz się wziąć w garść. Musisz pokonać fizyczny i psychiczny ból, musisz wyjaśnić i wyprostować sprawę tej nieszczęsnej płytki i na tyle, na ile siły Ci pozwalają wspierać swoich najbliższych. Ja wiem, że to Ty głównie wymagasz wsparcia, ale Twoja rodzina też. Wiadomo, że wszystkim jest przykro, kiedy widzą jak bardzo cierpisz i kiedy w swojej bezsilnej złości rozstawiasz ich po kątach. Pomyśl o nich Edi i zrób wszystko, aby być z nimi jak najdłużej.
Pozdrawiam Ciebie serdecznie
Edward

[Leszek12]

Witam el; Popieram Kochana edi Sama Widzisz jak Nam Jesteś Potrzebna ;a wnuk dalej nie chce pojawić się na tym Świecie ZOMO'82-89

[el1948]

Edi, co u Ciebie słychać? Zamilkłaś dziewczyno, a wielu użytkowników Forum martwi się o Ciebie. Wczoraj byłem na wsi i z myślą o Tobie zrobiłem taką fotkę:

Napisz proszę, że czujesz wiosenny zapach fiołków.
Edward

[edi]

Niestety,nie czuję zapachu fiołków...czuję bezradność,złość i wielka rezygnację.
Wykonuję codzienne czynności bo muszę-jak na automatycznym pilocie.
Nadchodzą święta,które głęboko i szacownie mam w tyłku.
Zapowiedziałam wszystkim,że nigdzie sie nie wybieram,żadnych wizyt u rodziny-ani bliższej ani dalszej jak i też nie chcę aby ktokolwiek do nas przychodził. Żadnego pieczenia,gotowania,nic nie robię. Powiedziałam męzowi że jak chcą z chłopakami coś zjeść to niech sobie robią sami. Ja mam zamiar te dni przeleżeć w łóżku z kołdrą mocno naciągniętą na głowę. I tyle.

[el1948]

Niestety,nie czuję zapachu fiołków...czuję bezradność,złość i wielka rezygnację.
Wykonuję codzienne czynności bo muszę-jak na automatycznym pilocie.
Nadchodzą święta,które głęboko i szacownie mam w tyłku.
Zapowiedziałam wszystkim,że nigdzie sie nie wybieram,żadnych wizyt u rodziny-ani bliższej ani dalszej jak i też nie chcę aby ktokolwiek do nas przychodził. Żadnego pieczenia,gotowania,nic nie robię. Powiedziałam męzowi że jak chcą z chłopakami coś zjeść to niech sobie robią sami. Ja mam zamiar te dni przeleżeć w łóżku z kołdrą mocno naciągniętą na głowę. I tyle.

Edi, wiele kobiet ma podobny do Twojego stosunek do świąt. Mnóstwo pracy, często sztywne spotkania i coraz mniej mistyki sprawiają, że święta się po prostu odwala. Po co przyjmować gości albo iść w odwiedziny, kiedy nie ma się na to ochoty? Słusznie robisz zapowiadając wszystkim, że u Ciebie w tym roku tego nie będzie. Ale jakieś świąteczne śniadanie spróbuj jednak przygotować. Skromne, najskromniejsze z możliwych, ale jednak. Może nawet leżąc w łóżku, ale bez kołdry naciągniętej na głowę, spróbuj pokierować męską częścią Twojej rodziny i niech śniadanie przygotują oni. Na pewno im nie wyjdzie tak, jak Tobie, ale nie złość się na nich, przyjmij to wszystko z uśmiechem na ustach. Dyrygując zapomnisz chociaż na chwilę o swoich problemach, a i Twoi panowie poczują się znacznie lepiej widząc, że walczysz, że się nie poddajesz. Nie jestem psychologiem Edi, ale chciałbym, abyś tak albo podobnie zrobiła. Kołdra na głowie, to zanurzenie się w bezmiar beznadziei i pogłębianie bezradności, złości i zwątpienia. To ostatnia rzecz, jaką powinnaś zrobić, Edi.
Zamiast pozdrowień odrobinkę optymizmu Ci posyłam
Edward

[RaKaR-szef forum]

Edi, uśmiechnij się. Przeczytaj pon. uatentyk i wiem, że jako wybitna kibolka, brechniesz:

Edi, co do Twoich chłopów, to jestem za, a nawet przeciw. Wyślij ich na szczaw. U was jest około 20 stopni, a u nas przed chwila padał śnieg. Zatem na święta na pewno będzie szczaw, i powiedz, żeby nie zapomnieli o Tobie, bo jak wstaniesz, to im nogi z ..... powyrywasz.
Aha, i żeby Ci pilota do tv nie schowali.

Trzym się

[nergal]

Mam tyle pytan,ktore nie daja spokoju,a w tym wszystkim jest straszny balagan co uniemozliwia mi realnie podchodzic do wielu spraw dnia codziennego.
Chciala bym napisac co spedza mi sen z powiek.
Jak wiecie od niedawna dopiero walczymy z "gapowiczem",start nasz byl z wysokiej polki,ale ze zawsze bylam czynie uprawiajaca sport osoba,nie grozna mi wysoka wyjsciowa.
Tak naprawde chce pozalic sie na los i fatum,ktore mnie przesladuje,obecny zwiazek jest moim drugim,wydawalo by sie tym wlasnie na ktory czekalam,a zaczynam sie gubic, trace stabilizacje i pewnosc siebie,ale nie trace przy tym nadzieji na wszystko dobre co jeszcze byc moze sie wydarzy.
w poprzednim zw,nie bylam tak naprawde szczesliwa,ale byly dzieci"glupie tlumaczenie"ale w pewnym momecie miarka sie przebrala,jak zostalam pobita,za spojrzenia innego mezczyzny, postanowilam zabrac corke i kosmetyki i wyszlam jak stalam, wzielam samochod i jechalam,tak po prostu.
Po 200 km zatrzymalam sie i stwierdzilam,ze zostaje.
Bylo ciezko,ale dalam rade,poukladalam i rozwiazalam sprawy prawne i zaczelam inne zycie.
Po jakims czasie poznalam cudownego czlowieka,tez po jakis tam przejsciach, jestesmy razem juz pare lat,ale coz znowu pod gorke.
"Lawina"spadla jak by ja ktos wywolywal.
,nie sama choroba partnera jak brak stabilizacji.
Zostawilam wszystko do czego dorabialam sie przez 20 lat,od kilku na nowo,ale coz nie jestesmy w legalnym zwiazku,co podcina skrzydla.
Mieszkamy z rodzicami partnera,mama ciezko chora,teraz partner,
Nie chce go stracic,nikt nigdy nie dal mi tyle ciepla i milosci takiej dojrzalej jak on.
, ale co teraz ze mna?
Chce zyc jak kobieta w kwiecie wieku,ale jak widzicie nie moge,kontakty nasze z innymi nie byly buzliwe poniewaz ja nie mam ty znajomych z oczywistych przyczyn,a tak naprawde nie szukam przyjaciol na sile,to w dalszym ciagu jest dla mnie obce srodowisko,a nie chce sie zawiesc na kims komu zaufam z pseudo przyjaciol.
Troche mam jednak niesmak,ze partner nie wychodzi z inicjatywa zalegalizowania naszego zwiazku.
Troche chaotycznie to wsztstko opisuje,ale za duzo jest spraw i watkow do powiedzenia,moze wyjda w trakcie pisania,moze zareagujecie na to co pisze.
Sa tez sprawy intymnej natury,ale moze o tym innym razem.

[nergal]

Jak do tego mage dodac cale poruszenie tematu zwiazku przeze mnie moglo by wyplynac,ale w obecnej chwili moze byc to odebrane zle przez partnera.
Uwierzcie,ze tu nie chodzi o nic innego jak o stabilizacje,"starzy"znajomi zarzucaja mi brak zdrowego rozsadku,ze nie walczylam o majatek.ale uwierzcie,ze dla spokoju ktory osiagnelam wraz z corka zaden majatek nie byl wart widzenia sie z bylym mezem jak raz przymusowo na rozprawie.
Wracajac do choroby partnera,po konsultacji z prof.zostalam poinformowana o zagrozeniu powaznym dla jego dalszego zycia i dla jego spokoju prosil azebym o tym co nie trzeba nie mowic przy nim samym.Strasznie sie martwie kazda mala infekcja,kichaniem,kaszlem,wzmozonym bolem w zebrach, jeszcze nie spadajace Psa. No na razie musze sie pozegnac,pasztet sie rumieni.

[Leszek12]

edi; nawet nie Wiesz co moje Ślubne nieszczęście powiedziało bo też czyta posty ze ona też tak chce i życzy sobie posiłki do łóżka, spacer, i obsługę ful. I co ja biedny teraz zrobię.Wczoraj urodził mi się Wnuk , propozycja wyjazdu do niego została przyjęta,Uf aż mi ulżyło Pozdrawiamy /Masz Się trzymać i nie Poddawać. / przekazuję .ZOMO'82-89

[dunol]

Nergal - czyli potwierdza się, że ciężka choroba jednej osoby jest chorobą całej rodziny, rozwala życie wszystkich.
Tu nie ma dobrych rad, tu można tylko bez znieczulenia powiedzieć, że ty osobiście może płacisz cenę za kilka lat szczęścia ( w życiu nie ma nic za darmo).
Ale twoje dziecko nie ma takiego obowiązku. Zatem - chroń swoje dziecko!

Teraz to mąż, a raczej jego choroba, jest w centrum, a ty pytasz - a ja?
Kto pomyśli o tobie, o twoim zdruzgotanym życiu, o samotności?
Wydaje ci się, że ON powinien mieć na uwadze twój los, twoje interesy. Wydaje ci się, że gdyby on WIEDZIAŁ, co może mu grozić, starczyłoby mu wyobraźni, by pomyśleć o tobie.
Wątpliwe.
On w tej chwili jest spanikowany, a w panice myśli się tylko o sobie.
Może gdy się sytuacja ustabilizuje...

Co do legalizacji... Wiesz, skoro brak papierka nie przeszkadzał w dobrym, to i w złym nie powinien przeszkadzać. Teoretycznie. W praktyce właśnie po to wymyślono papierki.
Jednakże pomyśl - ty też mogłabyś być w jego sytuacji. Czy myślałabyś wtedy o zabezpieczeniu interesów jego i jego rodziny czy swoich dzieci?

Sprawa jest trudna i rozmowa bez znieczulenia tak samo trudna.

[nergal]

Dunol masz racje stojac z boku,ja wiem jak wygladalo moje zycie.
Chronie corke zreszta tylko kontroluje to czego nauczylam,daje juz sobie rade,zaczyna swoje zycie po woli na wlasna reke,szanuje wrecz uwielbia meza za jego oddanie i troske o Nia sama.
Pewnie ze paier tak naprawde nie mial zadnego znaczenia,ale przed choroba uwierz nie nalegalam,wrecz nie bylo to potrzebne,ale tak jak pisalam ja w wieku 40 lat zaczynalam od nowa,nie mielismy nic poza garscia pieniedzy,ktora pomogla nam na stworzenie wlasnego zycia,rozbudowa domu,jakies meble,emaliowane garnki,ale to bylo z boku,liczylo sie nasze szczescie.
PIszesz ze w takim przypadku choruje cala rodzina,owszem zgadzam sie,ale ze wzgledu na chorobe tesciowej musze robic dobra mine do zlej gry,azeby jej stan sie nie pogarszal.
Ciesze sie ze jest to forum,mam ta mozliwosc azeby z Wami porozmawiac.
Jednak ja przejelam bagaz wiedzy ktora mam potrojnie,tesciowa,tesc i maz.
Napisze innym razem o innej kwestii,ktora jest "wysoka gora" do dalszego spokojnego zycia. Pozdrawiam

[nergal]

MagdalnoM, dokladnie jest tak jak piszesz,ten chory to nie znaczy,ze juz sie z nami ma pozegnac,gdyz sami jestesmy zagrozeni tym o czym nie wiemy.
Zrozumialas moj przekaz,bo to nie choroba wywoluje pewne obawy,jestesmy przeciez smiertelnikami,wszystko moze sie zdazyc.
Mysle ze pomimo wszystkiego latwiej sie choruje wspolnie jak okreslila Dunol(rodzinnie),ale w moim przypadku dochodza obawy wlasnie natury o ktorej pisalam.
Zawsze byly odkat sie poznalismy obawy o kazdy dzien,poniewaz maz jest kierowca.
Dziekuje dziewczyny za wymiany korespondencji i optymistyczne podejscie.
Pozdrawiam serdecznie i zycze w te nadchodzace Swieta Wielkanocne