Aktywność sportowa Gladiatorów

[irq]

nie ma wyjścia, harówa do śmierci

To wiemy od dawna i dlatego tak aktywnie żyjemy, przynajmniej ja .

ortopedzi zarobią

[wiatger]

Ze względu na zaawansowany wiek (78 lat), choroby (nie tylko PCa) i dolegliwości po kontuzjach narciarskich moja aktywność "sportowa"
jest ograniczona, ale w miarę możliwości staram się "ruszać".
Ponieważ moje dolegliwości pęcherzowe znacznie ustąpiły wybraliśmy się z żoną na kilkanaście dni do Zakopanego, aby odwiedzić stare kąty.
W załączeniu foto z Hali Gąsienicowej

20211020_133528.jpg

[stanis]

...moja aktywność "sportowa" jest ograniczona, ale w miarę możliwości staram się "ruszać".

Witaj Karol,

Umówiłem się z Forumowiczem z Opola na szlaku w Polanicy.
On przestał się odzywać i podejrzewam to najgorsze..., obym się mylił
Może na wiosnę się tam wybierzemy razem?

IMG_1771.JPG

[wiatger]

Staszku,
Chętnie się wybiorę żeby przy okazji odwiedzić stare kąty.

Umówiłem się z Forumowiczem z Opola na szlaku w Polanicy. On przestał się odzywać i podejrzewam to najgorsze..., obym się mylił

Też zastanawiam się dlaczego ten Forumowicz (myślę, że masz na myśli Starysa) od dłuższego czasu się nie odzywa.
Pozdrawiam
Karol

[stanis]

Chętnie się wybiorę żeby przy okazji odwiedzić stare kąty.

Karol,
Cieszę się, iż tak spontanicznie odpowiedziałeś na moją propozycję. Proponuję w maju, kiedy "wiosna buchnie majem"

Też zastanawiam się dlaczego ten Forumowicz (myślę, że masz na myśli Starysa) od dłuższego czasu się nie odzywa.

Tak, o niego chodzi. Starys nie odpowiedział na mojego maila ani na PW od lutego.

Pozdrawiam,
Staszek

[szandor]

Podziwiam kolegów, szczególnie Tomka, ale Tomek to jest macho. Kiedyś dużo jeździłem rowerem, ale to już historia. Obecnie robię codziennie 10-11 km, zajmuje mi to ~ 50min. Pokonuję przeważnie tę samą trasę , połowę asfaltem, drugą leśnymi duktami (w tę i z powrotem). Od 5 lat mieszkam na wsi, teren jest zalesiony, pagórkowaty, warunki do uprawiania takiej aktywności są idealne. W tym roku zdiagnozowano u mnie arytmię, która się pogłębia przy zwiększaniu obciążenia (mam się nie przemęczać), mam unikać większych podjazdów, dlatego została mi jedna trasa.

Screenshot_20211030-141910_Connect kopia.jpg

o takim przekroju pionowym:

Screenshot_20211030-150901_Connect kopia.jpg

Kiedyś jeździłem z zapałem, teraz z obowiązku.
Ale cel uświęca środki.

[leonardo556]

W listopadzie kajtowałem w Ameryce południowej w okolicach równika.
Piszę o tym nie tylko po to aby się chwalić ale by wlać trochę nadziei w obolałe serca skorupiaków.
Nasza choroba nie musi oznaczać rezygnacji. Można być aktywnym i z tej aktywności czerpać sporą satysfakcję.

Nie będę przytaczał historii mojej choroby, skrót w stopce poniżej. Wspomnę jedynie, że od ponad roku jestem na bikalutamidzie.
Nie wiedziałem jak na ten lek zareaguje mój organizm. Okazało się, że skutki uboczne są zgodne z oczekiwaniami,
a nawet mniejsze niż się spodziewałem. Ani przebyte operacje, radioterapie ani bikalutamid nie przeszkodziły mi w uprawianiu kajt surfingu.

Co więcej był to mój najlepszy sezon na desce kierunkowej na dużych falach. Dobra kondycja fizyczna była dla mnie samego dużym zaskoczeniem.
Półtora godzinna sesja, w czasie której przepływałem około trzydziestu kilometrów jest sporym wysiłkiem. Średnie tętno nie przekraczło 100 bpm,
a maksymalne 120. Tak więc pikawa pracowała prawidłowo. Nie muszę wspominać, że słońca nałykałem się w nadmiarze.
Podejrzewam, że ten nadmiar słońca (+ estrogen) mógł być przyczyną podwyższonego stanu eozynocytów we krwi po powrocie z podróży.

W grudniu byłem w Alpach na nartach. Znowu dopisało mi szczęście bo trafiłem na dobre warunki śniegowe i lampę.
Ponieważ wielu skorupiaków uprawia ten sport przytoczę przykładowe wyniki jednego dnia. Dystans 55 km, całkowity spadek 10,5 km,
czas 13tu zjazdów 1,37 godz, średnia prędkość 35 km/godz, maks prędkość 86 km/godz, śrenie tętno 94 bpm, maks tętno 121 bpm.

Wierzcie mi, że nie jestem jakoś szczególnie sportowo uzdolniony ale to, że w wieku 65 lat mogę jeszcze tak dokazywć daje mi sporą satysfakcję.
Dobra kondycja fizyczna wpływa na dobre samopoczucie. Kiedy spotykam swoich "zdrowych" rówieśników ze sporymi brzuszkami, to wcale nie zazdroszczę im ich zdrowia.

Niech moje sportowe przygody będą dla was drogowskazem, warto podróżować, warto odrywać się od codziennej rutyny.

Świątecznie pozdrawiam,

Leonardo

[kemoturf]

IMG-20220105-WA0022.jpg

Ja ostatnio wspinaczkowo. W czasach studenckich było to moją fascynacją. Od czasu do czasu wracam. Tak jak teraz. Ten w pomarańczowym to ja

[irq]

Pięta i rozcięgno tak jakby odpuszczały. Wróciłem do treningów i próbuję zbudować formę. Najbliższy start - Bieg Wedla - to takie bardziej towarzyskie wydarzenie. Potem, tradycyjnie, powinien być Półmaraton Wiązowski, miesiąc później - Półmaraton Warszawski. Kilometry są moje.

[kemoturf]

Poniższy post oraz następne posty dot. jazdy na rowerze były oryginalnie zamieszczone w wątku Berga.

Mógłbym wsiąść na rower, ale mam obawy. Po prostatektomii jeździłem na poziomce, recumbent bike (rower leżący), na którym to właśnie zostałem potrącony w ubiegłym roku przez samochód, a rower skasowany. Po operacji uda i odstawieniu kul wsiadłem na "górala" ze wspomaganiem elektrycznym, wygodniej było na rowerze niż na nogach, ze względu na przepuklinę.

Ale w grudniu skończyło się na zdiagnozowaniu zwężenia cewki moczowej i uretrotomią w marcu tego roku.
Czy mam słuszne obawy, czy ktoś z kolegów ma własne przemyślenia, lub doświadczenia w sprawie jazdy rowerem?

Wg mnie nie ma przeciwwskazań do jazdy rowerem po operacji i po uretrotomii, jeśli wszystko jest wygojone.
Ja jeżdżę, bez żadnych ograniczeń. Nawet dłuższe odcinki do 100km.

Jeśli będziesz czuł dyskomfort i jakieś dolegliwości w kroczu, to odpuść sobie na jakiś czas. Na pewno nie można robić nic na siłę. Trzeba sprawdzić się na krótszych dystansach, do 20km. U każdego inaczej przebiega proces gojenia się i stabilizacji układu anatomicznego po zmianach spowodowanych operacją. Uretrotomia dotyczy zmian w samej cewce, więc tym bardziej, po 6/8 tygodniach można próbować zacząć pedałować. Na pewno ważną kwestią a jest dobrze dobrane siodełko oraz pozycja na rowerze.

[szandor]

Jeżdżę codziennie od 10 do 40 km, bardzo polecam siodło Selle Royal, może nie jest tanie, ale bardzo wygodne. Polecane dla prostatyków, jest "puste" w newralgicznych miejscach. Używam od czasu operacji.
link:
[tu był adres do sklepu internetowego]
Zainteresowani kupnem siodełka adresy sklepów znajdą bez problemu sami wpisując w Google frazę Selle Royal gdzie kupić? -zb

20220512_114440vx.jpg

20220512_114421vx.jpg

[joannaxxx]

Rozumiem, że takie siodełko jest wygodne i można sprezentować osobie z niewielkim przerostem prostaty (ale obciążonej genetycznie, przodkowie cierpieli na BPH)?
Może zadziałać... profilaktycznie?


W jakim sensie profilaktycznie? -zb

[Lesli47]

Oprócz wymienionego wyżej siodełka, proponuję rozważenie zakupu tzw Sztycy podsiodełkowej amortyzującej np. SR SUNTOUR SP12 NCX.
Używam zarówno wspomnianego siodełka razem z tą sztycą amortyzującą.
Koszt sztycy jest co prawda znaczny ale w połączeniu z siodełkiem Selle Royal stanowi doskonały duet.

Sztyca SR SUNTOUR SP12 NCX-.png

Pozdrawiam
Leszek

[irq]

Zamiast wyszukiwać wynalazki proponuję by po prostu jeździć. Rower nie służy do siedzenia.

[berg]

Ale...
w życiu, "ważne jest na czym się stoi", a dla niektórych, takich jak ja, starych prostatyków, ważne jest również, na czym się się siedzi jadąc właśnie rowerem. Wsiadłem więc na takiego "holendra", a właściwie - "holenderkę" :

siodło.jpg

gazelle.jpg