Złowione w sieci ....

[zosia bluszcz]

Inne spojrzenie na leczenie raka prostaty
http://www.impactjournals.com/oncotarget/index.php?journal=oncotarget&page=article&op=view&path%5B%5D=3174

Leczenie raka prostaty (i innych rakow) antbiotykami?

Toz to tylko proby in vitro na liniach komorek.

Wiele wody uplynie w dowolnej rzece zanim dojdzie do prob klinicznych trzeciego stopnia...

[dago]

Ukazał się kolejny numer Przeglądu Urologicznego w którym znajdziemy kilka artykułów związanych z rakiem prostaty.

http://www.przeglad-urologiczny.pl/numer.php?90

[dr Google]

No patrzajcie, do jakich odkryć dochodzą badacze. Co ten premier Felicjan Sławoj Składkowski narobił? Wiejscy ludzie chodzili za stodołę, defekowali w poz. kucznej, jak nakazała natura, a ten im nakazał stawiać sławojki. Pamiętam, w koszarach wojskowych były zamontowane w posadzce żłoby ceramiczne. Tam, ze 4 osoby mogły w postawie kucznej, wypróżnić się. Spłukiwało się to wodą, i guano spływał do otworu. Ten otwór był często zapchany, bo żołnierze nagminnie używali gazetę "Żołnierz Wolności", a był to dobry papier, ale kiepski do podcierania.

Dlaczego siedzenie na sedesie nie jest dobrą pozycją do wypróżniania?
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/u ... 42561.html

[armands]

Sedes wymyślił ruski uczony Sedesow, a on podobno dostał w łapę od wytwórcy czopków na hemoroidy, niejakiego Czopkojewa.
Uczeni dochodzą do coraz ciekawszych odkryć, a atomówka, czy inna neutronówka cofnie nas nie tylko do pozycji kucznej, ale i do leżącej.

A taką piękną sławojkę spotkałem w Sanoku.
Nawet nie używana, bo z bardzo wąskimi drzwiami. Ale jak kontrola zawitała, to chłop miał co pokazać

[zosia bluszcz]

Bardzo gustowny rustykaly sraczyk

U nas korzystanie z takiego dunny groziloby uzarciem w tylek przez redback'a, lol

[Leszek12]

Bardzo gustowny rustykaly sraczyk

U nas korzystanie z takiego dunny groziloby uzarciem w tylek przez redback'a, lol

A u nas wywiercili by dziurkę z tyłu ! i mieli by radochę?
ZOMO'82-89

[dr Google]

Okresowe niedojadanie może przedłużać życie
ZE ŚWIATA NAUKI: 2015-03-04 ŹRÓDŁO: PAP

Czasowe niedojadanie przedzielone okresami jedzenia do syta, a nawet przejadania się, może przedłużać życie podobnie jak stałe stosowanie diety niskokalorycznej – sugeruje praca naukowców z University of Florida, którą publikuje pismo „Rejuvenation Research”.

Autorzy pracy zaznaczają jednak, że konieczne są dalsze badania, które pozwolą zweryfikować prawdziwość tej obserwacji.

Jak przypominają, doświadczenia na zwierzętach dowodzą, że ograniczenie kaloryczności diety wydłuża życie i zmniejsza ryzyko rozwoju wielu schorzeń przewlekłych. Ma to związek z tym, że dieta niskokaloryczna przyczynia się do przejściowego wzrostu poziomu wolnych rodników tlenowych, co z kolei pobudza aktywność enzymów z grupy sirtuin. Białka te biorą udział w bardzo ważnych procesach życiowych, również tych, które mają związek ze starzeniem się. Ich zwiększona aktywność nasila procesy spowalniające starzenie, jednak dokładny mechanizm, który za to odpowiada jest wciąż przedmiotem badań.

Naukowcy zdają sobie sprawę, że długotrwałe ograniczenie kalorii – wymagające np. pomijania posiłków czy zmniejszenia ogólnej kaloryczności diety – jest bardzo trudne dla większości ludzi. Dlatego zespół z University of Florida przetestował alternatywną strategię dietetyczną, która polega na okresowym stosowaniu niskokalorycznej diety naprzemiennie z objadaniem się.

„Ludzie nie chcą niedojadać przez całe swoje życie. Dlatego zaczęliśmy myśleć o koncepcji okresowych głodówek” – tłumaczy współautor pracy Martin Wegman.

Do trwającego trzy tygodnie badania klinicznego zaproszono 24 studentów. Jednego dnia mieli spożywać jedzenie o wartości kalorycznej odpowiadającej 25 proc. swojej codziennej diety. Następnego dnia mieli zrekompensować to przyjmując ilość kalorii równoważną 175 proc. wartości energetycznej swoich zwykłych posiłków. Dla przykładu, jeśli przeciętna dieta mężczyzny dostarcza mu 2600 kcal, to jednego dnia powinien on zjeść 650 kcal, a następnego 4550 kcal, tłumaczą naukowcy.

Ten sposób odżywiania się był dobrze tolerowany przez uczestników badania i nie spowodował skutków niepożądanych, np. przybierania na wadze. Co ciekawe, studenci oceniali, że łatwiej przychodziło im niedojadanie jednego dnia, niż przejadanie się następnego.

„Zaobserwowaliśmy, że okresowe niedojadanie spowodowało niewielki wzrost aktywności genu SIRT 3 (koduje sirtuinę 3 - PAP), co sprzyja długiemu życiu i procesom chroniącym komórki” – komentuje jeden z autorów badania Michael Guo. Zmniejszyło się również stężenie insuliny we krwi, co – jak wynika z dotychczasowych badań – może również spowalniać procesy starzenia. Nie stwierdzono natomiast zmian w aktywności innych genów czy związków świadczących o stresie oksydacyjnym, tj. nadmiarze wolnych rodników w organizmie.

Naukowcy przeprowadzili też drugie identyczne badanie, z tą różnicą, że studenci zażywali równolegle witaminy C i E o działaniu przeciwutleniającym, tj. neutralizującym wolne rodniki (tzw. antyoksydanty).

Okazało się, że dodatek preparatów z przeciwutleniaczami zniwelował korzyści płynące z okresowego niedojadania.

Jeden z autorów pracy dr Christiaan Leeuwenburgh ocenia, że pozostaje to w zgodzie z wynikami innych doświadczeń, które wskazują, że stosowanie przeciwutleniaczy może znosić korzystny wpływ ograniczenia kalorii lub ćwiczeń fizycznych na zdrowie.

W powszechnej świadomości wolne rodniki kojarzone są z niekorzystnym oddziaływaniem na komórki, przyspieszonym starzeniem organizmu i rozwojem chorób związanych z wiekiem. Jednak pewien poziom wolnych rodników w organizmie jest korzystny, zaznacza Guo. W sytuacji stresu, jakim jest głodzenie się, małe stężenie wolnych rodników przyczynia się do aktywacji sirtuiny 3 i uruchomienia procesów chroniących komórki przed uszkodzeniem.

„Istnieje taka hipoteza, że gdy organizm jest okresowo narażony na niewielki stres oksydacyjny może rozwinąć lepszą reakcję na niego” – tłumaczy Wegman.

Dr Leeuwenburgh podkreśla, że istnieje konieczność przeprowadzenia dalszych badań, które pozwolą zweryfikować, czy ten rodzaj odżywiania się faktycznie jest bezpieczny i przynosi korzyści zdrowotne. Powinny one objąć większą liczbę osób i uwzględnić aktywność większej liczby genów, jak również przemian zachodzących w tkance mięśniowej i tłuszczowej.(PAP)

Źródło: http://www.esculap.com http://waa.ai/4nG8

[dr Google]

Źródło: http://www.medtube.pl http://waa.ai/4GSI
Receptor GPR 158 – nowy cel terapeutyczny w leczeniu raka gruczołu krokowego?

Naukowcy z Uniwersytetu Południowej Kalifornii donoszą, iż niedawno odkryty receptor GPR 158 może stać się nowym celem terapeutycznym w leczeniu raka gruczołu krokowego. Udowodniono bowiem, że zwiększenie jego ekspresji koreluje z nadmierną proliferacją komórek nowotworowych gruczołu krokowego oraz gorszym rokowaniem w tej grupie chorych.

Rak gruczołu krokowego jest złośliwym nowotworem układu moczowo-płciowego. Szacuje się, że w krajach wysoko rozwiniętych stanowi on drugą co do częstości przyczynę zgonów wśród mężczyzn. W większości przypadków nowotworzenie rozpoczyna się od pojedynczego ogniska zlokalizowanego w zewnętrznej części gruczołu. W dalszym etapie rozwoju, nowotwór nacieka torebkę narządu dokonując ekspansji na otaczające tkanki. Rak prostaty może dawać również przerzuty odległe, szerzące się drogą naczyń krwionośnych i limfatycznych. To właśnie wtórne ogniska przerzutowe stanowią najczęstszą przyczynę zgonów w tej grupie chorych.

W przeważającej liczbie przypadków, rak gruczołu krokowego jest nowotworem silnie hormonozależnym. Jego wzrost w początkowej fazie choroby pobudzają androgeny a kastracja farmakologiczna lub chirurgiczna stanowi bardzo często jedną ze skutecznych metod leczenia. W późniejszym etapie choroby, gdy nowotwór uniezależnia się od działania androgenów, dotychczasowe leczenie przestaje przynosić oczekiwane efekty, a szansa na uzyskanie remisji choroby dramatycznie spada. W związku z powyższym wczesne rozpoznanie, wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz zapobieganie wystąpieniu przerzutów odległych odgrywa kluczową rolę w leczeniu nowotworu. Niezbędne są także farmaceutyki, mogące przeciwdziałać uniezależnianiu się nowotworu od androgenów.

W ostatnim czasie na łamach „PLoS One” ukazał się artykuł opisujący nowy, potencjalnego celu terapeutycznego w walce z rakiem prostaty. Wyniki najnowszych badań dowodzą bowiem, że białko GPR 158 należące do rodziny receptorów sprzężonych z białkiem G (GCPR), dotychczas wiązane z rozwojem nadciśnienia wewnątrzgałkowego indukowanego steroidami i jaskry, promuje proliferację komórek raka gruczołu krokowego niezależnych od receptora androgenowego. Wykazano, że w odróżnieniu od innych receptorów z tej rodziny, receptor GPR 158 jest stymulowany przez androgeny, co z kolei prowadzi do wzrostu ekspresji receptorów androgenowych i rozrostu tkanki nowotworowej. Odkryto ponadto, iż receptor ten jest związany z tzw, neuroendokrynną transdyferencjacją (neuroendocrine transdifferentiation – NED) nabłonkowych komórek prostaty, będącą przyczyną oporności na współcześnie stosowane leki, których punktem uchwytu jest właśnie receptor androgenowy. Naukowcy wykazali ponadto, że zwiększona ekspresja receptora GPR 158 koreluje z krótszym czasem remisji w grupie pacjentów z rakiem gruczołu krokowego.

Wprowadzenie do farmakoterapii nowotworu leków, oddziaływujących na receptor GPR 158, może stać się więc innowacyjna metodą zapobiegania uniezależniania nowotworu od działania androgenów, a tym samym wpłynąć na poprawę rokowania.

Agnieszka Szymczyk, Justyna Markowicz, Tomasz Roman

[dr Google]

Zawsze gadam, że nim gruby schudnie, to chudy...

Najmniej co piąty chory na raka umiera z wyniszczenia

Od 20 proc. do 40 proc. chorych na nowotwory w stanach zaawansowanych umiera nie z powodu samej choroby, lecz z wyniszczenia organizmu, czyli znacznej utraty masy ciała – twierdzi doktorantka Instytutu Żywności i Żywienia w Warszawie Iwona Sajór.

Wyniszczenie organizmu, czyli tzw. kacheksja, w znacznym stopniu związana jest ze znacznym niedożywieniem, gdy chory traci ponad 10 proc. masy ciała. „Niedożywienie jest jednym z głównych problemów zdrowotnych pacjentów z chorobą nowotworową” – twierdzi dr Iwona Sajór.

Specjalistka wkrótce będzie bronić pracy doktorskiej na temat wpływu odżywiania na stan pacjentów z chorobą nowotworową. Podkreśla, że aż połowa z nich wykazuje zaburzenia odżywiania, szczególnie w takich chorobach jak rak trzustki, nowotwory górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz okolic głowy i szyi.

„Część pacjentów zgłasza się po pomoc do dietetyków, ale robi to zbyt późno, gdy są już w stanie wyniszczenia” – podkreśla dr Iwona Sajór. Dodaje, że kacheksja pogarsza ich rokowania.

„U takich pacjentów niektórych terapii na ogół nie można przeprowadzić, a to bezpośrednio już przekłada się na efekty leczenia” - podkreśla dr Sajór. Tymczasem wielu pacjentów jest niedożywionych już w chwili kwalifikowania do leczenia systemowego (z wykorzystaniem chemioterapii).

Polskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej poświęciło niedożywieniu pacjentów z chorobą nowotworową specjalne wydanie pisma „Onkologia w praktyce klinicznej”. Z przedstawionych w nim danych wynika, że z zależności od poszczególnych schorzeń onkologicznych wyniszczenie organizmu jest bezpośrednią przyczyną zgonów aż 20-40 proc. chorych.

Kacheksja występuje niemal u wszystkich chorych z rakiem trzustki, w przypadku nowotworów przewodu pokarmowego i raka płuca – u 60-80 proc. pacjentów. „W wielu nowotworach – między innymi w raku piersi, płuca, okrężnicy, gruczołu krokowego, mięsakach – żywienie jest niekorzystnym czynnikiem rokowniczym zarówno w odniesieniu do czasu przeżycia, jak i do tolerancji leczenia” – stwierdza dr hab. Renata Zaucha z kliniki onkologii i radioterapii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.

Dr Iwona Sajór podkreśla, że wielu chorych chudnie zanim jeszcze zostanie u nich wykryta choroba nowotworowa. A gdy zostanie już ona potwierdzona badaniami diagnostycznymi, co piąty chory wpada w depresję, co jeszcze bardziej pogłębia brak apetytu i pogarsza ogólny stan zdrowia. Do tego dołączają się jeszcze dolegliwości bólowe, występujące podczas połykania lub bezpośrednio po posiłkach.

Część pacjentów chudnie, ponieważ nieprawidłowo się odżywia, na dodatek nie ma smaku i apetytu, wykazuje wręcz niechęć do jedzenia. Niektórzy wykazują nawet fizyczną niezdolność do przyjmowania i trawienia pokarmów. Na to nakładają się jeszcze zaburzenia metaboliczne, takie jak nietolerancja glukozy, insulinooporność oraz wzmożona lipoliza (rozkład trójglicerydów na kwasy tłuszczowe i glicerol wykorzystywane jako źródło energii dla tkanek).

„Chorzy onkologicznie w porównaniu do ludzi zdrowych o 20-25 proc. mają większe zapotrzebowanie na energię - wyjaśnia dr Sajór. - Pacjenci ci muszą mieć dopływ wszystkich niezbędnych składników odżywczych, takich jak węglowodany, które są głównym źródłem energii, a także aminokwasy, tłuszcze, białka, elektrolity, witaminy i tzw. pierwiastki śladowe”.

Przykładowo, chory na nowotwór o masie ciała 70 kg potrzebuje dziennie 2100 kcal, 105 g białka 135 g tłuszczu.

„Prawidłowe odżywianie chorego wzmacnia odporność organizmu, przyśpiesza gojenie się ran i zwiększenia tolerancję zastosowanej terapii” – podkreśla Sajór. Dzięki temu pacjent jest bardziej odporny na zakażenia i rzadziej zdarzają się u niego powikłania pooperacyjne. Mniejsze jest również ryzyko zgonu.

Specjalistka IŻiŻ dodaje, że odpowiednie dożywienie pacjenta jest również bardziej opłacalne. Krótszy jest bowiem czas pobytu chorego w szpitalu, nawet o tydzień, i mniejsze są koszty jego leczenia.

Osobom chorym zaleca się spożywanie produktów wysokoenergetycznych, takich jak tłuste mleko, śmietana, masło, sery, chude mięsa i gotowane jaja oraz miód. Potrawy najlepiej gotować na wodzie lub parze oraz je dusić lub grillować. Należy unikać smażenia, ponieważ tak przygotowane posiłki są zbyt ciężkostrawne.

U niektórych chorych jest to jednak niewystarczające, wtedy zaleca się stosowanie żywności dietetycznej dla potrzeb medycznych w postaci doustnych suplementów pokarmowych. A gdy i to nie daje pożądanego efektu, zalecane jest żywienie dojelitowe (poprzez tzw. zgłębnik lub przetokę odżywczą) lub pozajelitowe (za pośrednictwem kaniul założonych do żył centralnych lub obwodowych).

Dr hab. Stanisław Kłęk z oddziału chirurgii ogólnej i onkologicznej Szpitala Specjalistycznego w Skawinie twierdzi, że do takiego żywienia kwalifikują się chorzy, którzy w ciągu 3-6 miesięcy stracili 10-15 proc. masy ciała albo gdy ich wskaźnik BMI spadł poniżej 23,5 punktów. U chorych ze wskaźnikiem poniżej 17 punktów leczenie żywieniowe jest już bezwzględnie konieczne.(PAP)
Źródło: www.onkologia,esculap.pl

[RaKaR-szef forum]

Źródło: http://sport.tvn24.pl/pilka-nozna,105/p ... 25484.html

[AParsley]

A tu jeszcze coś o terapii protonowej w Polsce.

Q:Wspomniał Pan o możliwości stworzenia nowych stanowisk w przyszłości. Czy myśli Pan, że ta terapia będzie docelowo wypierać standardowa radioterapię skoro ma mniej skutków ubocznych?

Nie sądzę. Obecnie szacuje się że dla około 10 proc. przypadków kwalifikowanych do radioterapii terapia protonowa jest wyraźnie lepsza. Oczywiście w grę wchodzi tu zamożność społeczeństwa. W USA buduje się bardzo dużo ośrodków radioterapii protonowej i tam standardowo leczy się protonami takie nowotwory, które w Europie nie są uznane za bezwarunkowo kwalifikujące się do zastosowania tej metody.

Dobrym przykładem są nowotwory prostaty. Terapia protonowa to bardzo dobra metoda i w tym wypadku zapewnia pacjentowi bardzo duży komfort. Tutaj jest jak z każdą dziedziną życia. Można rodzić bez znieczulenia, można rodzić bardziej bezboleśnie. Tę samą sytuację mamy u stomatologa. To jednak oczywiście kosztuje. Wydaje mi się, że Polska jest na dobrej drodze do tego, by stać się krajem zamożnym. Dla ludzi zamożnych, jeśli nie w przyszłym roku, to być może za 10 lat, ten wybór stanie się możliwy.

Cały artykuł tu: http://www.medonet.pl/zdrowie-na-co-dzien,artykul,1712928,1,terapia-protonowa-nowa-bron-w-walce-z-nowotworem,index.html


Pozdrawiam Andrzej

[szef admin]

Fajna akcja edukacyjna dot. samobadania jąder:

Oglądaj na youtube.com

[starys]

info z debaty na temat leczenia raka prostaty w red. Rzeczpospolitej w lutym 2015

"Szymon Chrostowski, prezes fundacji Wygrajmy Zdrowie, zwrócił uwagę, że pacjent mimo oczytania bez pomocy lekarza nie jest w stanie ocenić plusów i minusów danego sposobu leczenia. Lekarz powinien zaś mieć do dyspozycji wachlarz terapeutyczny zgodny z europejskimi standardami.

– Szczególnie istotne jest to w przypadku bardzo zaawansowanego nowotworu, często z licznymi przerzutami – stwierdził prof. Piotr Wysocki, prezes elekt Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej. – Wówczas podstawą terapii jest leczenie systemowe i ogólnoustrojowe.

Polega ono na podawaniu leków hormonalnych. Rak prostaty żywi się bowiem męskimi hormonami, w szczególności testosteronem. A nowe leki hamują produkcję hormonów. Niestety, nowotwór jest przebiegły i po pewnym czasie sam zaczyna je produkować. Jeszcze do niedawna na ten mechanizm lekarze nie mieli skutecznej broni.

– Dzisiaj już ją mamy – tłumaczył prof. Wysocki. – Są to nowoczesne leki znacznie poprawiające i rokowania, i jakość życia chorych. Problemem jest jednak to, że NFZ mimo pozytywnej decyzji Agencji Oceny Technologii Medycznych refunduje tylko jedną z terapii, i to tylko dla pacjentów, którzy wcześniej zostali poddani chemioterapii."

Mam pytanie o jaki lek tu chodzi? Pierwszy to chyba Abirateron, a ten drugi?

całość pod linkiem:
http://www.rp.pl/artykul/9159,1177298.html

[aga59]

może chodzi o Enzalutamid
aga59

[dr Google]

[szef admin]

Prof. Heitzman: Będą wyrastać pokolenia skażone nieprawidłowym rozwojem

Źródło: KG|28.04.2015
Jest zagrożenie, że wyrastać będą pokolenia skażone obciążeniem nieprawidłowego rozwoju wczesno-dziecięcego w zakresie komunikacji, edukacji, radzenia sobie w życiu. Może to nieść konsekwencje w poważnych zaburzeniach zachowania, czy zaburzeniach psychicznych - przestrzega prof. Heitzman.
Przybywa przedszkolaków, które borykają się ze stanami lękowymi, nadpobudliwością, agresją, zaburzeniami snu, nocnym moczeniem i trafiają pod opiekę psychiatrów – poinformował „Dziennik Gazeta Prawna”.

Gazeta informuje także, że problemy psychiczne ma dwa procent populacji dzieci i młodzieży w Polsce. Co powinno budzić niepokój przybywa najmłodszych. „W 2014 r. z opieki psychiatrycznej korzystało o 3 tys. więcej dzieci między 4. a 6. rokiem życia niż trzy lata temu. Jak wynika z danych resortu zdrowia, było ich 23,5 tys.” – można przeczytać w DGP. Winni temu mają być rodzice: rodziny z niespójnym systemem wychowawczym, bezstresowe wychowanie i rozwody.

Prof. Janusz Heitzman, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego zwraca uwagę, że komunikacja z dziećmi, które mają zaburzenia zachowania jest wyjątkowo trudna, z czym rodziny często nie dają sobie rady. Zaznacza, że w takich przypadkach nie pomoże niania z programu telewizyjnego, która próbuje „naprawić” dzieci. 4 – 6 latki, które ujawniają wspomniane zaburzenia cierpią. Takie cierpienie wymaga zapewnienia pomocy.

– Pomoc ze strony najbliższej rodziny często jest nieskuteczna, ponieważ rodziny są bezradne i zagubione w tej sprawie. Wówczas szukają pomocy u specjalistów, do których bardzo trudno jest się dostać, ponieważ jest ich za mało – mówi i dodaje: – W tej chwili w Polsce brakuje około 200 lekarzy specjalizujących się w psychiatrii dziecięcej. Jest to dramatyczna luka.

Ekspert wskazuje, że w takiej sytuacji trzeba posiłkować się także psychiatrią dorosłych oraz wsparciem psychologicznym. Takie w miarę możliwości realizowane jest w poradniach zdrowia psychicznego dla dzieci oraz w poradniach psychologiczno-pedagogicznych. Uprzedza także, że zaburzenia zachowania dzieci w tak młodym wieku niezaopiekowane mogą mieć swoje konsekwencje w późniejszych perturbacjach szkolno-wychowawczych w okresie młodzieńczym, dojrzewania, a nawet w życiu dorosłym.

– Jest zagrożenie, że wyrastać będą pokolenia skażone obciążeniem nieprawidłowego rozwoju wczesnodziecięcego w zakresie komunikacji, edukacji, radzenia sobie w życiu. Może to nieść konsekwencje w poważnych zaburzeniach zachowania, czy zaburzeniach psychicznych, włączając w to uzależnienia np. od narkotyków, alkoholu, gier komputerowych, telefonów komórkowych itp. Zapytany czy jest zaskoczony tym, że przybywa dzieci i młodzieży, które mają problemy psychiczne, odpowiada:

– W dużej mierze jest to naturalny efekt naszego rozwoju cywilizacyjnego, coraz większego tempa życia, deficytu wsparcia dla rodziców i ich dzieci, już na poziomie przedszkolnym. Przedszkole przestaje zajmować się wychowaniem i zabezpieczeniem potrzeb dziecka, a staje się trochę przechowalnią. Dlatego, że jest ich za mało, a w tych, które są jest zbyt dużo dzieci. Prof. Heitzman zwraca też uwagę, że rodzice mają coraz mniej czasu na rozmowę z wychowawcą przedszkolnym, czy z samym dzieckiem.

Joanna Salbert, specjalistka w dziedzinie psychologii i psychoterapii z Poradni Psychiatrycznej Centrum Zdrowia Dziecka, prowadząca także prywatną praktykę przyznaje, że trafiają do niej dzieci, których rodzice rozwodzą się lub przechodzą kryzysy rodzinne. Takie dzieci przeżywają stany lękowe, depresyjne, moczenie itp.

– Trudności około rozwodowe, które odbijają się na dzieciach, faktycznie pojawiają się coraz częściej – mówi. Co stanie się z małą Anią czy Stasiem, których rodzice zignorują niepokojące symptomy dotyczące ich zachowania, stanu psychicznego, czy i w jakim stopniu przełoży się to na ich przyszłe dorosłe życie?
– Psychologia dobrze tłumaczy, co się dzieje i dlaczego tak się dzieje, ale nie tak dobrze jest w stanie przewidywać, co będzie dalej. Istnieje duże ryzyko trudności psychicznych w przyszłości, choć scenariusze mogą być różne, pozytywne i negatywne – dodaje.

Zwraca uwagę, że wsparcie przez specjalistów takich dzieci i ich rodziców jest bardzo ważne, zaopiekowanie się dzieckiem w okresie, kiedy tego potrzebuje, daje szanse, by scenariusz był jak najbardziej pozytywny. Źródło: http://www.termedia.pl/Prof-Heitzman-Be ... 17169.html

[RaKaR-szef forum]

Miał zabijać raka jajnika, a zabija raka prostaty

Lek niszczy komórki rakowe
123RF Olaparib to środek wymierzony w najgroźniejsze odmiany raka jajnika lub piersi występujące u pań. Teraz okazuje się, że ten sam lek, może przynieść też konkretne efekty w walce z rakiem prostaty.
Jest nadzieja dla chorych na raka prostaty. Naukowcy przeprowadzili badania i okazało się, że dopuszczony niedawno do stosowania w Unii Europejskiej preparat, który pomaga kobietom ze zdiagnozowaną groźną postacią raka jajnika, może być skuteczny także w leczeniu męskich schorzeń. Pierwsze wyniki są obiecujące.

Olaparib, bo o ten lek chodzi, to środek wymierzony w najgroźniejsze odmiany raka jajnika lub piersi występujące u pań, u których stwierdzono dziedziczne mutacje w genie BRCA1 lub BRCA2. Zalicza się do inhibitorów enzymu PARP i blokuje możliwość naprawy DNA komórek nowotworów, prowadząc tym samym do ich wyginięcia. Teraz okazało się, że ten sam lek, może przynieść też konkretne efekty w walce z rakiem prostaty.

Dotychczas przeprowadzone badania wykazały, że mogą na tym skorzystać tysiące pacjentów w zaawansowanym stadium choroby. Na podstawie przeprowadzonych prób, jego skuteczność określono na 30 procent. Stwierdzono, że lek zatrzymuje rozwój raka, obniża liczbę komórek nowotworowych i obniża stężenie PSA (antygen, który m.in. ułatwia wczesne wykrycie raka prostaty. W eksperymencie wzięło udział 49 mężczyzn ze zdiagnozowaną zaawansowaną oporną na leczenie postacią raka prostaty. Terapia oliparbem przyniosła efekty u 16.
Źródło: http://www.fakt.pl/wydarzenia/lek-dla-k ... 42172.html

[stanis]

Wiek pacjenta nie jest barierą w walce z chorobą nowotworową za pomocą nowoczesnej radioterapii stereotaktycznej:

http://www.radio.katowice.pl/zobacz,112 ... UyuzWfwHIV

[dr Google]

Kondycja prostaty zależy od zdrowia dziąseł

Stan zdrowia mężczyzn borykających się z problemami z gruczołem krokowym poprawia się w wyniku leczenia zapalenia dziąseł - czytamy na łamach czasopisma ,,Dentistry".

Badacze z Uniwersytetu Case Western Reserve (USA) zaobserwowali, że u mężczyzn z zapaleniem gruczołu krokowego, bądź rakiem prostaty, którzy poddali się leczeniu chorób zapalnych przyzębia (tzw. paradontozy), spada stężenie specyficznego antygenu gruczołu krokowego (PSA) we krwi, słabną dolegliwości związane z oddawaniem moczu i następuje ogólna poprawa jakości życia.

W badaniu uczestniczyło 27 mężczyzn od dawna borykających się z problemami z prostatą. Wszyscy w ostatnim roku przeszli biopsję gruczołu krokowego oraz testy krwi na obecność PSA. Badacze ocenili stan ich zębów i dziąseł.

Tylko u 5 mężczyzn zdiagnozowano ostre zapalenia gruczołu krokowego tuż przed rozpoczęciem badania, a u 15 wykryto pierwsze oznaki nowotworu. Wszyscy badani mieli natomiast podwyższony poziom PSA, który jest wskaźnikiem jakichś zaburzeń w funkcjonowaniu prostaty oraz problemy z dziąsłami.

Mężczyzn poddano leczeniu w celu zmniejszenia lub wyeliminowania stanu zapalnego dziąseł, powstrzymano się jednak od interwencji ukierunkowanych na leczenie prostaty. Po kilku tygodniach powtórzono testy.
Okazało się, że u zdecydowanej większości mężczyzn nastąpiła nie tylko poprawa zdrowia jamy ustnej, ale również poprawa kondycji prostaty - obniżył się poziom PSA w organizmie, a także wzrosła jakość życia badanych osób.

- Rezultaty naszego badania pokazują, że leczenie zapalenia dziąseł prowadzi do osłabienia symptomów związanych z chorobami prostaty i poprawy jakości życia u osób borykających się tego typu problemami - komentuje współautor badania Nabil Bissada.

Naukowiec zaznacza, że zapalenie dziąseł może wpływać na kondycję całego organizmu, powodując zmiany zapalne w różnych częściach ciała. Udowodniono, iż jest ono powiązane z chorobami serca, reumatoidalnym zapaleniem stawów i podwyższonym ryzykiem obumarcia płodu.
Źródło: http://www.infodent24.pl/techdentpost/k ... 02888.html

Uch, badania - jeśli takie, to można zawsze z czymś zestawić, np. jak prostatyk wojujący co miesiąc, regularnie obcina paznokcie.

[ewaryn]

Rak prostaty a rzęsistek pochwowy:
http://www.msfera.pl/prostata-rzesistek.html
Przypadkowo natknęłam się kiedyś na informacje, że oprócz rzęsistka podobnie rzecz się ma kiedy w prostacie pojawi się przywra lub chlamydia. Statystyki podają, że 90% populacji na świecie zakażona jest chlamydią trachomatis i pneumoniare. W prostacie, ze względu na panujące w niej warunki (ciepło, wilgoć) patogeny mają dobrą okazję do rozwoju.

[Leszek12]

Ewo : nam w czasie naświetlań często tym z ciężką biegunką przepisywano go. Ja nigdy nie miałem żadnych skutków ubocznych po loperamidzie i szczęśliwie 1 przystanek Autobusem docierałem w czystych Spodniach do domu! Do dziś nic takiego nie zaobserwowałem.
ZOMO'82-89

[tab]

http://nt.interia.pl/raport-medycyna-pr ... Id,1834925

[stanis]

Nowy PET-CT we Wrocławiu:

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/ ... ,id,t.html

[zosia bluszcz]

Nowy PET-CT we Wrocławiu:

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/ ... ,id,t.html

Obecna na otwarciu pracowni Wioletta Niemiec, dyrektor dolnośląskiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, zapewniła, że Fundusz znajdzie pieniądze na kontrakt dla szpitala na badania nowym urządzeniem.

Bez komentarza.

[stanis]

Zmiany w zasadach funkcjonowania pakietu onkologicznego zapowiedział w piątek minister zdrowia Marian Zembala na spotkaniu z Naczelną Radą Lekarską.

Czytaj więcej na http://fakty.interia.pl/polska/news-zem ... aign=other

[stanis]

Rak płuca i rak prostaty – najwięksi zabójcy Polaków
ANNA KACZMAREK

Coraz więcej zachorowań na raka prostaty
Podczas pierwszego spotkania pt. „Najgroźniejsi zabójcy w onkologii – jak z nimi walczyć” eksperci Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej omawiali sytuację polskich pacjentów z rakiem prostaty i rakiem płuca, jednymi z największych zabójców Polaków i Polek.

Specjaliści szacują, że ilość zachorowań na te nowotwory w ciągu najbliższej dekady jeszcze znacznie wzrośnie.
Wszystkiemu winne palenie papierosów i otyłość. Bzdura! zb

Więcej otyłych – więcej chorych

Specjaliści jako nowotwór, który będzie występował coraz częściej wskazują raka gruczołu krokowego. OMG, polska jezyk, trudna jezyk! zb

– To nowotwór, który zawsze będzie rozwijał się w starzejącej się prostacie, a ponieważ społeczeństwo się starzeje, to będziemy mieli coraz więcej zachorowań na ten nowotwór – prof. Piotr Wysocki, prezes-elekt Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej.

Do powstanie tego nowotworu przyczyniają się zaburzenia metaboliczne, otyłość i brak aktywności fizycznej.

PROF. PIOTR WYSOCKI
prezes–elekt Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej

XX wiek to był wiek nowotworów spowodowanych paleniem tytoniu, natomiast XXI wiek będzie wiekiem nowotworów spowodowanych otyłością i barkiem aktywności fizycznej. Tkanka tłuszczowa napędza komórki nowotworowe do wzrostu. Wszystkie? zb

Profesor wyjaśniał, że nie ma obecnie uznanej metody, która pozwalałaby przeprowadzać wiarygodne badania przesiewowe w kierunku raka prostaty. Oznaczanie stężenia specyficznego antygenu sterczowego (PSA) we krwi jest kwestionowane przez ekspertów.

Onkolog wyjaśniał, że w przypadku raka gruczołu krokowego stosuje się leczenie chirurgiczne i radioterapię, jednak to nie zawsze wystarcza. Dochodzi do nawrotów choroby. Trzeba więc stosować leczenie hormonalne, które prowadzi do wyeliminowanie testosteronu z organizmu mężczyzny a to znowu wyzwala proces andropauzy, przyczynia się do wywołania powikłań sercowo-naczyniowych kardiologicznych, osłabia zdolności intelektualne.

Umierają z powodu powikłań sercowo-naczyniowych

Dlatego chorzy na raka prostaty umierają najczęściej z powodu powikłań sercowo-naczyniowych a nie bezpośrednio z powodu nowotworu. Specjaliści zalecają więc rozpoczęcie leczenia tego nowotworu jak najpóźniej. Sugerują, że trzeba obserwować, a działać dopiero jeśli jest taka konieczność. Jest to nowotwór, który rozwija się powoli. To duze uproszczenie. zb

Niestety w niektórych przypadkach nowotwór nie daje za wygraną mimo wyeliminowania testosteronu z organizmu chorego. Wówczas można stosować terapie, które przedłużają życie i jednocześnie powodują, że chory nie cierpi i jest w miarę w dobrej kondycji.

Są leki, które można zastosować w takiej sytuacji, jednak polski pacjent – lekarz nie ma wyboru, musi zastosować tylko jeden, ponieważ tylko octan abirateronu jest w Polsce refundowany.

Nie jest to dobra sytuacja ponieważ każdy z tych leków jest dedykowany innym chorym i nie jest odpowiedni dla wszystkich np. terapia enzalutamidem jest odpowiednia dla osób z problemami kardiologicznymi, a wspomniany octan abirateronu dla chorych ze schorzeniami neurologicznymi. A to jest ciekawostka przyrodnicza? zb

Leki te pozwalają wydłużyć chorym życie o kilka miesięcy. Jednak jak podkreśla prof. Wysocki, powodują, że chory jest w dobrej kondycji.

Takie wyniki leczenia daje np. terapia enzalutamidem, niedostępnym jeszcze dla polskich mężczyzn.

Przypomnijmy, że rak gruczołu krokowego przez pierwsze lata rozwija się bezobjawowo. W miarę powiększania swojej objętości, powoduje objawy uciskowe sugerujące objawy łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, takie jak częstomocz, utrudnienie oddawania moczu i słaby strumień moczu, nagłe uczucie parcia na mocz i konieczność pilnego jego oddania.

Rak ten daje przerzuty drogą naczyń krwionośnych - głównie do kości: kręgosłupa, miednicy, mostka, żeber, górnych części kości udowych; rzadziej spotyka się przerzuty do wątroby, płuca, mózgu. Przerzuty następują też drogą naczyń chłonnych do otaczających węzłów chłonnych. Kolejnosc chyba powinna byc odwrotna? zb

Liczna zachorowań na raka prostaty będzie rosła, natomiast rak płuca jeszcze długo będzie na samej górze niechlubnych statystyk.
http://natemat.pl/147197,rak-pluca-i-ra ... cy-polakow

[wlobo135]

W magazynie infolink raka prostaty "New" znalazłem podsumowanie wyników niedawnego randomizowanego, podwójnie ślepego, kontrolowanego placebem, multi-instytucjonalnego badania na temat skutków płynnego ekstraktu granatu lub soku, na pacjentów z rakiem prostaty. Stwierdzono że mogą być pewne korzyści stosowania soku z granatów u mężczyzn z rakiem prostaty, którzy niosą gen AA Mangan dysmutazy ponadtlenkowej , ale potrzebne będą dalsze badania, aby to udowodnić. Wydaje się, że nie ma znaczącego wpływu soku z granatów u innych pacjentów, na podstawie tego badania.
Pryska jeszcze jeden mit.

[stanis]

Lekarz w trosce mówił: „Panie profesorze, my się tu jeszcze nie raz spotkamy”. Nie zdawał sobie sprawy, jaką ruinę we mnie spowodował tym jednym zdaniem” – mówił Jerzy Stuhr. Zdaniem wiceminister zdrowia Beaty Małeckiej-Libery podejście lekarza do pacjenta jest związane z tym, jakie osoby trafią do medycyny, jakie kończą studia.

czytaj więcej: http://www.termedia.pl/mz/Jerzy-Stuhr-M ... 18152.html

[RaKaR-szef forum]

Znanylekarz.pl pozwany przez lekarkę o naruszenie dóbr osobistych

Medycy pozywają o naruszenie dóbr osobistych portale, na których pacjenci oceniają negatywnie ich pracę.

W internecie karierę robią porównywarki lekarzy. Chętnie korzystają z nich pacjenci poszukujący specjalisty. Lekarze też się cieszą, zwłaszcza gdy na ich temat zamieszczane są pozytywne wpisy. Gorzej, gdy ocena jest zła. Dermatolog z Wrocławia, która przeczytała o sobie na Znanylekarz.pl „unikać, unikać", pozwała firmę prowadzącą portal o naruszenie dóbr osobistych, zażądała usunięcia jej profilu, 11 tys. zł zadośćuczynienia i przeprosin. Sprawa trafiła do Sądu Okręgowego we Wrocławiu. Na czas procesu profil lekarki jest niewidoczny.

Kilka pozwów

– Jest to piąta sprawa przeciwko naszemu portalowi. Cztery poprzednie wygraliśmy. Lekarz to zawód zaufania publicznego, który podlega kontroli społecznej. Medycy dbają o najważniejszą wartość, czyli zdrowie, więc nie powinno dziwić, że pacjent chce trafić do najlepszego specjalisty. Dzięki naszemu serwisowi może wybrać lekarza na podstawie opinii innych – mówi Marta Wrzosek z portalu.

Lekarze piszą też do generalnego inspektora ochrony danych osobowych. Trafiło do niego 50 skarg na portal. Chcą, aby zakazał przetwarzania ich danych osobowych. Gdy GIODO jednemu z nich odmówił, uznając, że portal służy społecznej kontroli lekarzy i nie jest wymagana zgoda na umieszczanie opinii o nim, ten odwołał się do sądu. Sprawa trafiła nawet do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W kwietniu 2015 r. (I OSK 1480/14) uznał, że GIODO powinien uwzględnić skargę. Uchylił więc decyzję organu.

Pytania o zgodę

– Nie da się zakazać pacjentom publikowania opinii o lekarzach w internecie. Chodzi tylko o to, by nie był to hejt „lekarz do niczego", tylko konstruktywna krytyka – tłumaczy prof. Romuald Krajewski, wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej. Jego zdaniem opinie powinny zamieszczać osoby, które rzeczywiście były u lekarza.

Z tej opcji skorzystała położna Maria Lepucka. Niezadowolona z wizyty u dentysty napisała o tym na portalu. Inne opinie o lekarce były pozytywne. Dentystka wystąpiła do Znanylekarz.pl i dostała imię, nazwisko, adres e-mail i IP komputera pacjentki oceniającej. Wysłała jej list z oskarżeniami o pomówienie. Kobieta na blogu FeminaSum.pl odradza teraz korzystanie z portalu, bo ten nie chroni danych osobowych.

– Wolno nam oceniać lekarzy, prawników, sędziów czy nauczycieli. Bo to zawody zaufania publicznego. Tyle że krytyka musi być rzetelna. Pacjent powinien pamiętać, że lekarz może i jego pozwać o naruszenie dóbr osobistych. Dlatego jeśli pisze, że postawił złą diagnozę, powinien mieć na poparcie dokumentację medyczną – ostrzega dr Michał Zaremba, prawnik z Uniwersytetu Warszawskiego.

Grzegorz Sibiga, adwokat z Instytutu Nauk Prawnych

Zarówno lekarze, jak i adwokaci czy sędziowie są zawodami zaufania publicznego. Portale rankingujące mogą więc upubliczniać imiona i nazwiska osób wykonujących te profesje. Ocenianie tych osób i ich umiejętności wchodzi już jednak w sferę dóbr osobistych i zainteresowani mają prawo temu przeciwdziałać. Trzeba pamiętać, że portale rankingujące - zbierając dane - wchodzą w zakres ustawy o ochronie danych osobowych. W związku z tym osoby, których dane są publikowane, mogą żądać od portalu sprostowania informacji lub nawet ich usunięcia. Co więcej, w uzasadnionych sytuacjach generalny inspektor ochrony danych osobowych może wydać nakaz udostępnienia danych autora wpisu, jeśli wcześniej nie dostaliśmy ich od administratora portalu. ("Rzeczpospolita")
Źródło: http://alergia.esculap.com/news/140281/ ... osobistych


Sąd pozwala krytykować lekarzy

Znany portal nie musi usuwać z internetu niewygodnej dla lekarki opinii. Sąd się na to nie zgodził, bo "lekarz jak sędzia jest osobą publiczną i musi liczyć się z tym, że jego działalność będzie oceniana".

Lekarka ginekolog z południa Polski żądała wykasowania krytykującego ją wpisu z ubiegłego roku na portalu internetowym Znanylekarz.pl. Jednak Sąd Okręgowy w Warszawie stanął w ubiegłym tygodniu po stronie pacjentów i internautów. Wyrok jest nieprawomocny.

Anonimowa pacjentka napisała o wizycie u ginekolożki: "UWAGA NA TĘ LEKARKĘ!!! Jestem wstrząśnięta po wczorajszej wizycie. Całą noc nie spałam. Byłam u niej drugi raz, wcześniej zapłaciłam 500 zł za pierwszą wizytę i kilka podstawowych badań. Na wyniki czekałam półtora miesiąca, co kilka dni dzwoniąc do kliniki i zawsze czekając kilka godzin, aż ktoś odbierze. Przez cały ten czas byłam zbywana, a rejestratorki przerzucały winę na laboratorium, które - jak okazało się po interwencji telefonicznej - niczemu nie było winne".

Dalej skarżyła się na „brutalne” badanie ginekologiczne. „Ale nic to - pomyślałam - pewnie rozczulam się nad sobą. Jednak wczorajsza wizyta wprowadziła mnie w całkowite roztrzęsienie. Lekarka zaczęła przyjmować pacjentki z godzinnym opóźnieniem, chociaż cały czas była obecna w klinice i przechadzała się po korytarzu w towarzystwie prywatnych gości”. Lekarka miała nie odpowiedzieć „dzień dobry”, przepisała jej leki. „Prosiłam, żeby wytłumaczyła, co mi właściwie dolega, jak długo będę musiała się leczyć, czy nie będzie problemów z zajściem w ciążę... Wszystko kwitowała wzruszeniem ramion”. „Popłakałam się, co wystawiło mnie na kolejne ataki ze strony lekarki: » Czego pani się spodziewała? Ja nie jestem cudotwórcą! Po co pani tu w ogóle przyszła? Czego pani ode mnie oczekuje?” - relacjonowała pacjentka.

I podsumowała: "Niestety, ta klinika to nieporozumienie i maszynka do robienia pieniędzy, a doktor jest nie tylko nieprofesjonalną lekarką z fatalnym podejściem do pacjentek, ale też złym i pozbawionym empatii człowiekiem. ODRADZAM!".

Lekarka najpierw zażądała od portalu, by usunął wpis. Tłumaczyła, że opis wizyty nie jest prawdziwy. Portal skontaktował się z pacjentką, ale ta podtrzymała to, co napisała. Odmówiono więc lekarce, tłumacząc, że to dopuszczalna prywatna opinia. Ta złożyła więc przeciwko serwisowi cywilny pozew o ochronę dóbr osobistych. Oprócz usunięcia wpisu żądała 3 tys. zł na cel społeczny.

Warszawski sąd okręgowy oddalił pozew, uznając wpis za opinię. - Ten portal jest po to, żeby były na nim oceny wizyt lekarskich, nie tylko pozytywne - uzasadniał. Sędzia, ogłaszając wyrok, przypomniała, że art. 14 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną znosi odpowiedzialność portali za niezgodne z prawem treści zamieszczone przez użytkowników, w tym za wpisy na forach. Pod warunkiem jednak, że o nich nie wiedział, a jak się dowiedział, to je usunął.

W tym wypadku informację przekazała lekarka. Sąd podkreślił jednak, że portal nie może od razu usuwać wszystkiego, co zostanie mu zgłoszone. Musi to robić, tylko jeśli uzyska - jak mówi ustawa - wiarygodną informację o złamaniu prawa. W ocenie sądu w piśmie lekarki do portalu były jej subiektywne odczucia, a nie "wiarygodne" argumenty, które mógłby zweryfikować serwis. Zaś sam wpis nie był wulgarny i obrażający.

- Lekarz musi liczyć się z tym, że będzie oceniany, również surowo - skwitowała sędzia. A skoro tak, to portal nie ponosi odpowiedzialności prawnej za prywatną opinię. Sąd zaznaczył jednak, że wyrok mógłby być inny, gdyby lekarka pozwała autorkę wpisu (portal musiałby wtedy udostępnić jej dane). Bo pacjentka musiałaby udowodnić wtedy, że wizyta rzeczywiście tak przebiegała.

Wyrok nie jest prawomocny. To czwarty proces cywilny wygrany z lekarzami przez portal Znanylekarz.pl. Trzy wcześniejsze wyroki są prawomocne. - Zwycięża zdrowy rozsądek sądów - komentuje adwokat portalu Kamil Hamelusz.

Lekarze z opiniami pacjentów walczą też, pisząc skargi do Generalnego Inspektora Danych Osobowych, że na portalu są przetwarzane ich dane osobowe (serwis zapewnia, że część lekarzy dała im na to zgodę). Takich skarg było ok. 50. GIODO uznał jednak, że lekarz to zawód zaufania publicznego i jego dane są z tego powodu mniej chronione. Zaś serwis z opiniami na ich temat GIODO uznał za narzędzie, dzięki któremu pacjenci sprawują społeczną kontrolę. Sprawa nie jest jednak rozstrzygnięta: w kwietniu Naczelny Sąd Administracyjny nakazał GIODO, by jeszcze raz rozważył, czy prywatny portal może przetwarzać dane lekarzy.

Znanylekarz.pl to duży serwis, który powstał w 2008 r. do wymiany opinii o lekarzach. Pięć lat temu odkupił go Mariusz Gralewski, założyciel GoldenLine.pl. Ma ponad 130 tys. profili lekarzy i specjalistów w Polsce oraz 3 mln użytkowników miesięcznie, którzy mogą oceniać lekarzy. ("Gazeta Wyborcza")
Źródło: http://leczeniebolu.esculap.com/news/14 ... 87_lekarzy

[nacomito]

bo "lekarz jak sędzia jest osobą publiczną i musi liczyć się z tym, że jego działalność będzie oceniana".

no to nareszcie na naszym forum będzie się można wyżyć A nazbierało by się trochę opowieści.
Może jakaś specjalna rubryczka?

[dr Google]

[stanis]

strona rekomendowana przez Jerzego Stuhra:

http://rakwolnyodbolu.pl/informacje-o-k ... -kampanii/

[dr Google]

Raport: Opalanie się przedłuża życie, jeśli nie złapiemy czerniaka

Przebywanie na słońcu nie zwiększa ryzyka zgonu, jest wręcz odwrotnie: osoby, które częściej się opalają mają szanse żyć dłużej, pod warunkiem, że nie zachorują na czerniaka – twierdzi brytyjski dermatolog dr Richard Weller na łamach „New Scientist”.

Wskazują na to wieloletnie obserwacje, jakie przeprowadzono w Skandynawii.

Dr Richard Weller z University of Edinburgh przyznaje, że zbyt intensywne opalanie się zwiększa ryzyko czerniaka, najgroźniejszego nowotworu skóry, który trudno się leczy, jeśli zostanie późno wykryty. Szczególnie groźne są poparzenia słoneczne, do których może dojść już w dzieciństwie.

Specjalista przytacza jednak dość zaskakujące badania, jakie od 1990 r. prowadzono wśród 30 tys. Szwedek. Wykazały one, że te z nich, które częściej korzystały z kąpieli słonecznych, 20 lat później były o połowę mniej narażone na zgony w porównaniu do kobiet, które unikały słońca.

Szwedzi wyliczyli nawet, że 3 proc. zgonów w ich kraju związanych jest niedostateczną ekspozycją niektórych osób na słońce. Wskazują na to również inne badania, które przeprowadzono w Skandynawii wśród 40 tys. kobiet. Tym razem wykazano, że te z nich, które na wakacje wyjeżdżały w najbardziej słoneczne regiony, były mniej narażone na zgony 15 lat później.

„Głównym zadaniem lekarza jest wydłużanie życia swych pacjentów w dobrym zdrowiu, a nie unikanie tylko jednej choroby” – twierdzi dr Weller. Dodaje, że dermatolodzy słusznie przestraszyli się wzrostu zachorowań na czerniaka, ale wylali dziecko z kąpielą przesadnie namawiając do unikania słońca.

Specjalista zwraca uwagę, że czerniak w przeliczeniu na liczbę mieszkańców częściej występuje w Australii aniżeli w Wielkiej Brytanii, co by wskazywało na to, że zbyt duża ekspozycja na słońce zwiększa ryzyko tego nowotworu. Jednak zauważono również, że czerniak częściej występuje u osób, które więcej czasu spędzają w pomieszczeniach, aniżeli na zewnątrz.

Wśród Brytyjczyków częściej występują inne nowotwory skóry, ale są one znacznie mniej groźne. Duńczycy po czterdziestce, którzy zachorowali z tego powodu, rzadziej umierają na nie niż osoby zdrowe z grupy porównawczej, są również mniej narażeni na zawały serca.

„Kiedy wykryję u swego pacjenta nowotwór skóry, który nie jest czerniakiem, pierwsze co robię, to mu gratuluję. Rzadko bowiem się zdarza, żeby po takiej diagnozie pacjent wychodził z gabinetu lekarza z lepszą przeciętną oczekiwaną długością życia aniżeli przed wizytą” – stwierdza dr Weller.

Co zatem decyduje o tym, że opalanie się może wydłużyć życie, pod warunkiem oczywiście, że unikniemy oparzenia słonecznego i nie zachorujemy na czerniaka?

Zwykle twierdzi się, że jest to zasługa witaminy D, która wydzielana jest w organizmie pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. „Ludzie z większym stężeniem tej witaminy na ogół cieszą się lepszym zdrowiem. Rzadziej chorują z powodu nadciśnienia tętniczego krwi, cukrzycy, udarów mózgu i zawałów serca, w ogóle są mniej zagrożeni przedwczesnym zgonem” - podkreśla dr Weller.

Według brytyjskiego dermatologa, nie ma jednak dowodów na to, że witamina D w suplementach działa podobnie jak promienie słoneczne. Suplementacja nie zmniejsza ryzyka chorób sercowo-naczyniowych ani chorób metabolicznych, wykazano jedynie, że chroni przed niektórymi odmianami raka jelita grubego.

Dr Weller uważa, że korzystny wpływ słońca polega nie tylko pobudzaniu wytwarzania witaminy D. Pod jego wpływem w naszej w skórze produkowany jest również tlenek azotu. Bo znajdują się w niej azotany, które promieniowanie ultrafioletowe zamienia na ten korzystny dla organizmu gaz. Po wniknięciu do krwiobiegu nawet niewielkie jego ilości rozszerzają naczynia krwionośne i zmniejszają ciśnienie tętnicze krwi.

„Wytwarzany pod wpływem promieni słonecznych tlenek azotu może wyjaśniać, dlaczego przeciętny w populacji Brytyjczyków poziom ciśnienia tętniczego jest niższy latem, aniżeli zimą” – podkreśla dr Weller. Średnie ciśnienie tętnicze krwi jest zwykle mniejsze u ludzi żyjących pobliżu równika w porównaniu do mieszkańców półkuli północnej.(PAP)
Źródło: http://onkologia.esculap.com/news/14026 ... _czerniaka

[stanis]

28 sierpnia 2015 roku odbędzie się premiera najnowszego filmu „Żyć nie umierać” w którym główną rolę zagra Tomasz Kot. To wzruszająca opowieść o życiu człowieka, który dowiedział się, że jest śmiertelnie chory na raka i pozostało mu zaledwie trzy miesiące życia. Scenariusz filmu „Żyć nie umierać” został napisany przez Cezarego Harasimowicza zainspirowanego prawdziwą historią aktora Tadeusza Szymkowa, który zmarł na nowotwór w 2009 roku.

Bartek to król życia, zabiegany i popularny showman, który prowadzi beztroskie życie telewizyjnej gwiazdy. Kiedy wreszcie wykonuje zaległe badania lekarskie, jego życie zmienia się w jednej chwili. Przez przypadek dowiaduje się, że choruje na nieuleczalny nowotwór. Diagnoza, którą przekazuje lekarz jest brutalna i nie pozostawia złudzeń. Bartkowi pozostały w najlepszym razie trzy miesiące życia…

[AParsley]

Polecam "The bucket list", polski tytuł " Choć goni nas czas".

Pozdrawiam AParsley

[zosia bluszcz]

A ja polecam kanadyjski film pt.: The Barbarian Invasions

Nie mam zielonego pojecia jak to przetlumaczono na polski...

The Barbarian Invasions | Movie Trailer, News, Cast, Interviews | SBS Movies
http://www.sbs.com.au/movies/movie/barbarian-invasions

[Nanna]

Polecam artykuł:


Jakość czy długość życia: co lekarze wybierają dla siebie, a co dla pacjentów
Irena Cieślińska 22.07.2015


Lekarze wiedzą, jakie są granice możliwości medycyny. I jak wygląda umieranie w samotności i bólu.
Wolą sobie oszczędzić działań, które prowadzą do takich doświadczeń.

Ta terapia nie pomoże, ale lekarze przepisują ją pacjentom. Bo uparcie walczą o długość życia.
Chyba że chodzi o ich własne życie - wtedy stawiają na jakość ostatnich dni, nie na ich liczbę.

Babce Jona stuknęła dziewięćdziesiątka, ale wciąż mieszkała sama i naprawdę nieźle sobie radziła. Dopóki w wieku 80 lat nie złamała biodra, była wulkanem energii. Po wszczepieniu protezy przestała poruszać się tak szybko, jak to miała w zwyczaju, ale zachowała niezależność i czerpała radość z życia. Kiedy jednak pewnego razu Jon zajrzał do niej z ojcem, od progu widać było, że starszej pani coś dolega. Mimo protestów syn i wnuk zabrali ją do szpitala. Badanie w izbie przyjęć pokazało, że w ostatnich dniach musiała przejść kilka drobnych, niezbyt rozległych zawałów serca. Gorsze jednak było to, że jej prawą stopę zaatakowało zakażenie.

- Stopę będziemy musieli amputować - powiedział lekarz kilka dni później.

- Czy pan oszalał? - sprzeciwił się ojciec Jona. - Moja matka ma ponad dziewięćdziesiąt lat. Nigdy już nie zdoła nauczyć się korzystać z protezy. Do końca życia pozostanie przykuta do łóżka. Będzie nieszczęśliwa, będzie cierpieć. Czy nie może jej pan po prostu podać czegoś przeciwbólowego? Żadnej operacji. Niech jej pan pozwoli odejść w spokoju i z godnością.

- To niemożliwe. Musimy operować.

- A gdyby to była pańska matka, co by pan zrobił? - zapytał ojciec Jona.

- To samo co pan - przyznał lekarz.

- To dlaczego przez ostatnie pół godziny przekonuje mnie pan do czegoś zgoła innego?

- Tu jest szpital, mamy zasady i procedury - uciął lekarz.

Kilka dni później babka Jona miała kolejny udar. Reanimowano ją, łamiąc jej przy okazji trzy żebra. Potem przeniesiono ją do domu opieki. Nigdy już nie wstała z łóżka.

Tę historię przeczytałam na Jonbarron.org/blog. Kolejna, która dowodzi, że medycyna to dziś głównie walka ze śmiercią, a nie troska o potrzeby konkretnego pacjenta.

Rachunek

Jak wiele jesteś w stanie poświęcić, żeby żyć? Czy warto trzymać się życia za każdą cenę? Gdy przychodzi do decyzji ostatecznych, stajemy często przed wyborem między jakością a długością życia.

Lekarze zazwyczaj opowiadają się po stronie długości. Choć nie zawsze. Wyjątek stanowią sytuacje, kiedy decydują o własnym życiu. Wtedy troszczą się raczej o jakość. Wybierają taki wariant leczenia, który, choć obarczony wyższym ryzykiem śmierci, nie niesie ze sobą wielu zbyt poważnych skutków ubocznych. Wolą umrzeć, niż długo cierpieć.

Ponad dziesięć lat temu wśród onkologów w Stanach Zjednoczonych przeprowadzono ankietę, z której wynikało, że oni sami nie zdecydowaliby się na chemioterapię przy zaawansowanej chorobie nowotworowej. A przecież to właśnie najczęściej ordynują pacjentom. Ba! Niekiedy nawet zmuszają ich sądownie do podjęcia leczenia.

Inna analiza, przeprowadzona w Szwajcarii, pokazała, że mastektomia, statystycznie rzecz ujmując, zdarza się znacznie rzadziej wśród lekarek, żon i sióstr lekarzy niż całej reszty szwajcarskich kobiet. A przecież skończenie studiów medycznych w najmniejszym stopniu nie chroni przed rakiem piersi.

Według Stanford University School of Medicine 88,3 proc. amerykańskich lekarzy wpisuje sobie do dokumentacji medycznej tzw. NO code - deklarację równoznaczną z prośbą o niepodejmowanie resuscytacji w wypadku zatrzymania krążenia lub oddechu. Badacze wspominają nawet, że widywali NO code u lekarza wytatuowane na przedramieniu, żeby stosowna informacja nie mogła zaginąć i nie uszła niczyjej uwagi.

Jednocześnie ci sami lekarze aplikują agresywne, przedłużające życie leczenie swoim pacjentom. I to mimo że, jak wynika z tego samego badania, blisko 80 proc. pacjentów wcale nie życzy sobie przedłużania życia za wszelką cenę. Dlaczego tak jest?

Być może dlatego, że - jak sugeruje autorka badania dr Vyjayanthi Periyakoil - płacimy lekarzom za działanie, a nie za rozmowę. A w związku z tym są oni szkoleni do działania, a nie do rozmów z pacjentami. Nie umieją pytać, więc i nie pytają, co jest dla pacjentów cenne, bez czego ich życie utraci sens, gdzie jest granica między przedłużaniem życia a przedłużaniem umierania.

Lekarze są "ćwiczeni w optymistycznym podejściu". Tymczasem poważne choroby często prowadzą do punktu krytycznego, w którym leczenie staje się bardziej uciążliwe niż sama choroba. I lekarze powinni mieć wiedzę, by takie punkty rozpoznawać, i odwagę, by rozmawiać o tym z pacjentami.

Pytana o to, dlaczego sami deklarują chęć uniknięcia uporczywej terapii, dr Periyakoil mówi: - Lekarze nie chcą umierać, to oczywiste. Ale wiedzą wystarczająco dużo na temat medycyny, by znać granice jej możliwości. I wiedzą wystarczająco wiele o śmierci i o tym, czego boimy się najbardziej: umierania w samotności i umierania w bólu. Dlatego chcą być pewni, że kiedy nadejdzie ich czas, nie zostaną podjęte żadne nadzwyczajne działania. Nie będzie im pisane, by ostatnim ich ziemskim doświadczeniem był ból żeber łamanych podczas reanimacji (co się zawsze wydarza, o ile reanimacja prowadzona jest prawidłowo).

Ryzyko

Wyobraź sobie, że zdiagnozowano u ciebie raka jelita grubego. Trzeba operować. Możesz wybrać między dwoma rodzajami zabiegu. W obu szanse na całkowite wyleczenie bez najmniejszych komplikacji wynoszą 80 proc. Przy obu 80 na 100 pacjentów wychodzi ze szpitala i zapomina o chorobie. A co z pozostałymi 20?

Przy zabiegu metodą pierwszą nie zostaną wyleczeni i umrą w ciągu dwóch lat.

Przy opcji drugiej 16 pacjentów nie zostanie wyleczonych i umiera w ciągu dwóch lat. Czterech pozostałych wygrywa z rakiem, ale dotykają ich rozmaite komplikacje. W jednym przypadku operacja kończy się wyłonieniem stomii - sztucznego odbytu - na brzuchu. W jednym przypadku pacjent cierpi na przewlekle męczące biegunki, w jeszcze jednym - doświadcza niedrożności jelit. Jeden pacjent zmaga się z ciężkim zakażeniem ran pooperacyjnych.

Metoda druga niesie mniejsze ryzyko śmierci (umiera 16 pacjentów na 100, a nie 20), ale czterech pacjentów na stu operowanych ma poważne powikłania. Którą metodę wybierzecie dla siebie?

Blisko 40 proc. amerykańskich lekarzy, stając przed takim wyborem, wskazuje metodę pierwszą (bardziej ryzykowną, ale bez powikłań). Jednocześnie przyznają oni, że swoim pacjentom rekomendowaliby postępowanie metodą drugą.

W kolejnej ankiecie sprawdzano, czy lekarze byliby skłonni zastosować terapię immunoglobuliną w przypadku (hipotetycznego) zakażenia nową odmianą ptasiej grypy, która - bez leczenia - zabija 10 proc. chorych. Terapia zmniejsza wprawdzie śmiertelność do 6 proc., ale u 4 proc. pacjentów powoduje trwały paraliż. Wynik? Nigdy byśmy się nie poddali temu leczeniu, gdybyśmy byli chorzy - oceniło dwie trzecie z 700 ankietowanych medyków. Stwierdzili, że ta terapia nie nadaje się do niczego, chyba że do leczenia pacjentów (taką terapię zaordynowałaby swoim podopiecznym ponad połowa badanych lekarzy pierwszego kontaktu).

Nie przesądzając, który z wariantów jest naprawdę lepszy, wyraźnie widać, że doradzając pacjentom, lekarze koncentrują się na decyzji, która jest najłatwiejsza do obrony, czyli na opcji z najniższą śmiertelnością. Radząc innym, lekarzom prawdopodobnie udaje się w znacznym stopniu wyłączyć emocje, dzięki czemu wskazują najbardziej racjonalną ścieżkę postępowania. Jednak gdy oceniają, jakiego wyboru dokonaliby w stosunku do samych siebie i do swoich bliskich, emocje powracają i wpływają na decyzję. W jaki sposób?

Psychologowie, którzy zajmują się procesami decyzyjnymi, wskazują przy tej okazji na dwa mechanizmy. Po pierwsze - czujemy się zdradzeni czy oszukani, kiedy coś, co zostało stworzone, by zapobiegać szkodom, samo wyrządza podobne lub gorsze szkody (dla przykładu: zranienie na skutek przypadkowego i niepotrzebnego napełnienia się poduszki powietrznej jest postrzegane jako gorsze niż identyczny uraz odniesiony w wypadku samochodowym, podczas którego poduszka nie zadziałała). W tym sensie działania uboczne leku - śmierć lub powikłania w wyniku terapii - trudniej jest nam zaakceptować niż śmierć na skutek samej choroby.

Działa jeszcze drugi mechanizm, który każe surowiej oceniać szkodę powstałą pod wpływem podjęcia działania, np. leczenia, niż zaniechania działania. Śmierć jako wyrok losu (umarł, bo tak mu było pisane) wydaje się łatwiejsza do zaakceptowania niż paraliż na skutek podjęcia ryzykownej terapii.

Ale czy decyzja w pełni racjonalna, podjęta bez udziału emocji faktycznie jest lepsza?

Decyzje podejmowane w medycynie dotyczą ludzi z krwi i kości, cierpiących, kochających i pragnących szczęścia. Abstrahowanie od tego, co czują, może przynieść rozwiązanie racjonalne, ale nietrafione.


http://wyborcza.pl/TylkoZdrowie/1,13747 ... bie-a.html

[stanis]

Rak to jeden z największych zabójców naszych czasów. Trudno się zatem dziwić, że w głowach wielu osób słyszących w gabinecie lekarskim diagnozę „rak”, kłębi się myśl: „to już jest koniec”. Według ekspertów, samo takie myślenie jest błędem. Ale często nie pomaga również reakcja otoczenia, które traktuje chorych jak ludzi, których dni są już policzone.

Jednym z najczęściej rozpoznawanych nowotworów u mężczyzn jest rak prostaty. Coraz lepsza profilaktyka wpłynęła jednak na większą świadomość wśród panów, którzy diagnozowani są często dość wcześnie, a dzięki coraz lepszym dostępnym metodom leczenia, nierzadko wychodzą z opresji. Ale droga do triumfu nie jest prosta. I to nie ze względu na trudności związane z leczeniem. Dużym problemem jest nastawienie – często nawet nie samego chorego, ale jego otoczenia. Znaczna cześć społeczeństwa traktuje bowiem wciąż taką diagnozę jak wyrok i swoim negatywnym nastawieniem zaraża osobę przechodzącą leczenie. Interesującej obserwacji dokonał w tym zakresie dziennikarz Tom Burnham z „The Daily Telegraph”, u którego także wykryto nowotwór prostaty.

Publicysta, który znajdował się w grupie ryzyka i regularnie poddawał się badaniom, wiedział, że pewnego dnia wizyta u lekarza może się zakończyć niezbyt korzystną dla niego informacją. Tak też się stało. Jedno z kolejnych badań prostaty doprowadziło do wykrycia w jego organizmie komórek nowotworowych. On wiedział, że nie stoi na przegranej pozycji; że może wygrać z chorobą. Tym bardziej, że znajdowała się ona we wczesnej fazie rozwoju. Ludzie, którzy dowiadywali się, że jest chory, w tym osoby z jego najbliższego otoczenia, reagowały jednak tak, jakby miały do czynienia z człowiekiem, który właśnie żegna się z życiem.

- W przypadku prostaty komórki nowotworowe znajdują się najczęściej w samej prostacie, a nowotwór jest uleczalny. Obrazowanie rezonansem wykazało, że ogniska choroby nie rozwijają się w innych partiach mojego ciała. W samej prostacie nie wykryto nawet guza. Mogłem być zatem pewien, że choroba rozwinęła się w stopniu umiarkowanym. W mojej świadomości nie była to jakaś wielka rzecz – wspomina Burnham. - Ale cały proces, który zaczyna się, gdy dostajesz diagnozę, wzmacnia jednolity i staroświecki pogląd, że jest to przeklęte ustrojstwo; że jest to zawsze ta sama choroba, która zabija.

Burnham zauważył, że niektóre osoby, tuż po tym, gdy został już zdiagnozowany, nie wiedziały, w jaki sposób z nim rozmawiać. Gdy zapytany przez znajomą, jak się czuje, odpowiadał, że „świetnie”, ta nieco zmieszana nie wiedziała, jak dalej prowadzić konwersację. Dziennikarz zauważył, że dla większości osób nowotwór - nieważne jaki; nieistotne, jak bardzo zaawansowany – to niemal wszystko jedno, bo i tak w ostatecznym rozrachunku oznacza pewną śmierć.

O tym, że rak nie jest wyrokiem, nieustannie przekonują tymczasem lekarze – zwłaszcza w przypadku choroby nowotworowej prostaty. Podkreślają oni, że dzięki współczesnym formom terapii i coraz lepszym lekom chorobę można całkowicie wyleczyć. Oczywiście kluczowa jest profilaktyka oraz odpowiednio wczesne podstawienie diagnozy. Dużym problemem jest oczywiście utrwalony stereotyp, że nowotwór to śmierć. To właśnie z jego powodu wielu mężczyzn ignoruje pierwsze objawy i ze strachu przed nieznanym w ogóle unika konsultacji z lekarzem. Stąd też nie najlepsze statystyki dotyczące polskich mężczyzn. Opublikowane niedawno dane wykazują, że na raka prostaty umiera każdego roku w naszym kraju ok. 4 tysięcy mężczyzn, a w ciągu minionych trzech dekad zachorowalność zwiększyła się niemal czterokrotnie. Jest to też jedna z najczęściej diagnozowanych chorób nowotworowych u panów z Polski – obok raka płuc i jelita grubego.

Dziennikarz „The Daily Telegraph” zażegnał już kryzys. Choć reakcja wielu osób, zamiast zagrzewać go do walki z chorobą, wyglądała tak, jakby jego życie osiągnęło kres, sam nie dał się wpędzić w minorowy nastrój. Po chorobie nie ma dziś już u niego śladu. Wczesne wykrycie nowotworu, a potem osobiste nastawienie okazały się jednak kluczowe.


ŻRÓDŁO: http://facet.wp.pl/kat,1034221,wid,1772 ... aid=1155d9

[zosia bluszcz]

W linku ponizej oryginalny tekst T.B. opublikowany w The Telegraph.

I have prostate cancer, but it's really no big deal - Telegraph
http://www.telegraph.co.uk/men/active/m ... -deal.html

[stanis]

Specjaliści: w raku prostaty opornym na kastrację lekarz musi dysponować wieloma możliwościami terapii



Specjaliści: w raku prostaty opornym na kastrację lekarz musi dysponować wieloma możliwościami terapii
Efektywne leczenie wymaga dostępu do wielu specyfików, ponieważ nigdy nie wiadomo, który z nich będzie skuteczny


Wachlarz możliwości terapii raka gruczołu krokowego opornego na kastrację poszerzył się ostatnio o pięć nowych leków. Żaden z tych drogich specyfików nie doprowadzi do całkowitego wyleczenia, jest jednak szansa na wydłużenie przeżycia o wiele miesięcy. Mimo to brak refundacji, a pacjenci i lekarze pytają dlaczego - mówi dr Elżbieta Senkus z Katedry i Kliniki Onkologii i Radioterapii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.

Specjalistka zwraca szczególną uwagę na dwa nowe leki hormonalne działające na szlak receptora androgenowego: abirateron (dostępny w Polsce w ramach programu lekowego) oraz enzalutamid, który czeka na refundację.

Dr Senkus przypomina, że terapia enzalutamidem jest dostępna w większości krajów Europy, co tym bardziej frustruje polskich pacjentów i lekarzy.

- Około 4 tys. mężczyzn rocznie umiera w Polsce z powodu raka gruczołu krokowego opornego na kastrację, widać zatem, że grupa chorych, którzy potrzebowaliby nowych terapii hormonalnych, jest dość duża. Stąd właśnie opór płatnika - wskazuje specjalistka.

- Średni czas przeżycia od pojawienia się oporności na kastrację to ok. 30-40 miesięcy. Pacjenci żyją zatem długo i tym bardziej należy zadbać o maksymalne wydłużenie ich życia, nie tracąc przy tym z oczu jego jakości - zaznacza dr Senkus.

I wskazuje, że dobra jakość życia oznacza dla niej, że pacjent czuje się i funkcjonuje na co dzień tak, jak przed pojawieniem się problemu.

W ocenie dr n. farm. Leszka Borkowskiego, prezesa zarządu fundacji "Razem w chorobie", byłego prezesa URPL, możliwość wdrażania nowych terapii jest bardzo istotna z wielu względów.

- Z mojej 40-letniej praktyki farmakologicznej wypływa wniosek, że w leczeniu pacjentów z tą samą chorobą stosujemy różne leki. Jeśli chcemy zatem leczyć efektywnie, musimy mieć dostęp do wielu specyfików, ponieważ nigdy nie wiadomo, który z nich będzie skuteczny. Trzeba mieć ponadto arsenał propozycji na różne etapy choroby. Jeśli chodzi o nowotwór gruczołu krokowego, należy uwzględnić również i to, że szybko "nudzi się" on lekami i gdy dojdzie do uodpornienia na stosowaną terapię, warto mieć w zanadrzu kolejną - podkreśla ekspert.

Dr Senkus przypomina jeszcze jeden powód, dla którego lekarz powinien dysponować wieloma możliwościami terapii.

- Pacjenci z nowotworem gruczołu krokowego to zazwyczaj seniorzy, którzy przyjmują wiele specyfików także na inne choroby. Leki wchodzą w interakcję, a lekarz musi dysponować długą listą preparatów aby dostosować je do konkretnego chorego. Jednym słowem, musi mieć z czego wybrać - wyjaśnia specjalistka.

CZYTAJ WIĘCEJ: http://www.rynekzdrowia.pl/Serwis-Onkol ... ,1013.html