Pierwszy raz tu się znalazłam i będę wdzięczna za wszelką pomoc merytoryczną, ponieważ temat leczenia w przypadku raka prostaty jest mi zupełnie obcy. Postaram się opisać przypadek ojca jak najdokładniej, bo nie wiem, co jest ważne.
Mój ojciec ma 86 lat. Nigdy nie narzekał na zdrowie, w związku z czym od jakichś 40 lat udawało mu się skutecznie unikać lekarzy.
Parę miesięcy temu zaczął mieć różne problemy z oddawaniem moczu, co w ostateczności (3 tygodnie temu) skończyło się zatrzymaniem moczu.
Znalazł się w SOR, gdzie założono mu cewnik. Próba wyjęcia cewnika po paru dniach się nie udała - mocz się ponownie zatrzymał.
Wykonano mu USG i badanie per rectum, jednak nie mogę od lekarza uzyskać wyników - najpierw ojciec nie wyrażał zgody na mój kontakt z lekarzem, potem - lekarz potraktował mnie protekcjonalnie nie udzielając mi merytorycznych informacji (dygresja: nie mogę ich bardziej twardo zażądać, bo lekarz to znajomy znajomych i rodzice boją się konfliktu z nim).
Dowiedziałam się jedynie, że to przerost prostaty, pęcherz był bardzo twardy, nie można go było "napompować", o raku mam nie myśleć, a czegoś takiego jak klasyfikacja TNM po prostu nie ma
Niemniej jednak rozmowa z lekarzem zaowocowała tym, że mogłam mu powiedzieć, że stan ojca się pogarsza - stracił apetyt, osłabł.
Urolog zalecił stosowanie następujących leków: Apo-tamis,Apo-fina, Furaginum Teva oraz badanie antygenu stercza i określenie poziomu kreatyniny, sodu i potasu.
Wyniki tych składników są w normie, natomiast PSA jest wysokie - 34,80 ng/ml.
Zalecono biopsję 15 lipca 2016.
Dodam jeszcze, że ojciec od niedawna (czyli od wizyty na pogotowiu) zażywa leki - Digoxin, Polocard, Dilatrend, z uwagi na rozpoznanie: migotanie przedsionków.
Na podstawie sporadycznych obserwacji (mieszkam w innym mieście niż ojciec) widzę pogorszenie jego kondycji - bardzo duże osłabienie, spadek apetytu, spowolnienie mowy, problemy (sporadyczne) w logicznym myśleniu.
Ojciec narzeka na osłabnięcie słuchu i węchu.
Będę bardzo wdzięczna za wszelką pomoc merytoryczną i sugestie.
Dopuszczam zarówno konieczność bardziej gwałtownych działań w kierunku leczenia, jak również opcję, że to początek umierania
