Węzły chłonne a nowotwory
autorzy: Roman Sosnowski1, Rafał Zdun2, Tomasz Demkow1
Rozwijające się komórki nowotworowe w pierwotnym guzie częściowo tracą zdolności adhezyjne. Skutkiem tego jest rozluźnienie macierzy pozakomórkowej i zmniejszenie oddziaływań międzykomórkowych. Niektóre komórki nabywają zdolność degradacji błony komórkowej i przedostają się do naczyń krwionośnych i chłonnych. Tą drogą komórki pierwotnego nowotworu mogą osiedlać się w nowej lokalizacji, a przy sprzyjających warunkach rozwoju dochodzi do rozwinięcia się nowotworu wtórnego – przerzutu. Nieliczne komórki nowotworowe mają zdolność tworzenia przerzutu, ponieważ tylko pojedyncze komórki przedostające się do naczyń są w stanie przeżyć i zasiedlić nowe środowisko (stosunek ten ocenia się na 1/1 000 000) [2].
Powiększone węzły chłonne mogą być wynikiem odpowiedzi immunologicznej na obce antygeny, jak również wynikiem proliferacji komórek nowotworowych. Limfa spływająca z nowotworu do węzła chłonnego jest filtrowana i zatrzymane tam komórki nowotworowe są niszczone przez naturalne komórki cytotoksyczne, pobudzone makrofagi, limfocyty T cytotoksyczne i swoiste przeciwciała. W ten sposób węzeł chłonny staje się barierą dla dalszego rozprzestrzeniania się nowotworu. Bariera ta jednak najczęściej okazuje się nieskuteczna i dochodzi do przerzutów do innych narządów. Dlatego tak ważne jest, aby wraz z usunięciem ogniska pierwotnego nowotworu w trakcie radykalnej operacji chirurgicznej usuwać również regionalne węzły chłonne [3]. Wszystkie usunięte węzły chłonne powinny być policzone, zmierzone oraz należy określić, skąd zostały pobrane. W przypadku stwierdzenia przerzutów nowotworowych w węzłach chłonnych trzeba podać wymiary węzła i liczbę zajętych nowotworowo węzłów w stosunku do wszystkich usuniętych [4].
Węzły chłonne przestrzeni zaotrzewnowej są stacją przerzutową nowotworów wychodzących z narządów miednicy mniejszej, między innymi raka szyjki macicy, trzonu macicy, sromu, jajnika, gruczołu krokowego, pęcherza moczowego i odbytnicy. Omawiając kierunki odpływu chłonki z narządów miednicy i jamy brzusznej, trudno jest mówić o regionalnych węzłach chłonnych, ponieważ każdy narząd zespolony jest swoimi naczyniami chłonnymi z wieloma grupami węzłów chłonnych, a te z kolei bogato zespalają się między sobą.
Spływ chłonki z gruczołu krokowego
Chłonka z gruczołu krokowego spływa do sieci drobnych naczyń limfatycznych, zlokalizowanych pod torebką stercza, skąd odpływa przez trzy główne grupy przewodów limfatycznych. Główny spływ chłonki poprzez przewody tylne kieruje się do węzłów chłonnych biodrowych wewnętrznych. Przewody wstępujące drenujące chłonkę z proksymalnej części stercza, spływające do przyśrodkowych i pośrednich węzłów chłonnych biodrowych zewnętrznych; możliwy jest także spływ chłonki do węzłów chłonnych pośladkowych górnych. Przewody zbierające chłonkę z bocznej części gruczołu biegną do węzłów chłonnych krzyżowych [24,25,26]. Naczynia odprowadzające chłonkę z gruczołu krokowego łączą się z naczyniami chłonnymi odbytu, pęcherza moczowego, nasieniowodu i pęcherzyków nasiennych [26]. Bardzo rzadko droga odpływu może prowadzić do węzłów pachwinowych [27]. Spływ chłonki z pęcherzyków nasiennych odbywa się do przyśrodkowych i pośrednich węzłów chłonnych biodrowych zewnętrznych, a także węzłów chłonnych wewnętrznych [22].
http://www.urologiapolska.pl/artykul.php?3334
Znaczenie rozległej limfadenektomii miednicznej u chorych leczonych z powodu raka gruczołu krokowego
http://www.przeglad-urologiczny.pl/artykul.php?2404