autor: wiatger » 15 maja 2019, 20:07
Zdolność do erekcji można przywrócić nawet po 12 latach
Zmodyfikowana małoinwazyjna procedura przeszczepu nerwu pozwala odzyskać zdolność erekcji mężczyznom, którzy utracili ją wskutek operacji raka prostaty.
W 70 proc. przypadków usunięcie prostaty wiąże się z zaburzeniami erekcji wskutek uszkodzenia nerwów lub ciał jamistych prącia.
Ich leczenie (na przykład za pomocą wszczepianej protezy) może mieć działania niepożądane. Ulepszoną technikę terapeutyczną opracowano w Brazylii – pobrany z nogi pacjenta nerw pozwala uzyskać erekcję. Tego rodzaju przeszczep opisano po raz pierwszy w czasopiśmie medycznym już w 1903 r.
Brazylijską procedurę udoskonalili australijscy chirurdzy: prof. Christopher Coombs z University of Melbourne oraz David Dangerfield z Monash Medical Centre.
Ich metoda polega na pobraniu nerwów łydkowych (które nie są niezbędne do zachowania funkcji kończyn dolnych) pacjenta i połączeniu ich końców z boczną powierzchnią nerwu udowego. Wzdłuż przeszczepu tworzą się nowe włókna nerwowe, które wrastają w ciała jamiste prącia. W odróżnieniu od metody brazylijskiej nerw udowy jest nieznacznie uszkadzany, aby pobudzić proces regeneracji.
Po około dwunastu miesiącach nowe zakończenia nerwowe w ciałach jamistych uwalniają już neuroprzekaźnik (acetylocholinę), co pomaga zainicjować erekcję.
Nieznaczne działania niepożądane
Opisane na łamach „European Urology” badanie kliniczne dotyczyło siedemnastu pacjentów w wieku poniżej 70 lat (średnio 64 lata).
Wszyscy przeszli bez powikłań trwającą od 2,5 do 4 godzin procedurę.
U trzech mężczyzn zdolność do erekcji wróciła w ciągu sześciu, a u dziewięciu w ciągu dwunastu miesięcy. Stanowili oni 71 proc. uczestników badania.
Po roku u całej dwunastki stwierdzono klinicznie istotną poprawę funkcji seksualnych.
Z tej grupy siedmiu pacjentów do osiągnięcia erekcji „wystarczającej do zadowalającej penetracji seksualnej” nie wymagało przyjmowania leków.
Ponadto nie wystąpiły żadne działania niepożądane poza dwoma drobnymi infekcjami rany oraz przejściowego, trwającego tydzień osłabienia mięśnia czworogłowego u trzech pacjentów.
Terapia okazała się skuteczna zarówno w przy prostatektomii oszczędzającej, jak i nieoszczędzającej nerwów.
Dwaj uczestnicy badań klinicznych uzyskali nawet pierwszą erekcję po dwunastoletniej przerwie.
(PAP)
ur. 1943. Od 2011 (PSA 1,87 ng/ml) leczenie BPH (Omnic Ocas).
02.2015 – PSA 4,12 ng/ml; MRI miednicy: podejrzenie zmiany npl gruczołu krokowego.
10.2016 – tPSA 6,19 ng/ml; fPSA 0,54 ng/ml; DRE: wyczuwalny guzek.
12.2016 – PSA 7,71 ng/ml; mpMRI: ognisko hipointensywne, cechy infiltracji lewych pęcherzyków nasiennych- wysokie podejrzenie naciekającego raka stercza, PI-RADS 5. 02.01.2017 biopsja : płat prawy - w jednym z bioptatów mikroognisko raka gruczołowego ; płat lewy - rak gruczołowy, Gleason 8 (4+4). Naciekanie nerwów niewidoczne. Scyntygrafia b. z.,
Od 18.01.17 Flutamid 3x250mg; 02.17 PSA 2,44 ng/ml; 31.01.17 Eligard 22,5 mg;14.02.17 Flutamid stop. 20.03.17 PSA 0,786 ng/ml. 29.03.17 rozpoczęcie TomoTherapy. 05.2017 Eligard 45 mg. 25.05.17 zakończenie RT, PSA 0,184 ng/ml, T 34 ng/dl; 10.17 tPSA 0,02 ng/ml, T 8,5 ng/dl; 11.17 Eligard 22,5; 02.18 PSA <0,01, Diphereline 11,25; 05.18 PSA <0,006, T 5,0 ng/dl, Diphereline 11,25; 08.18 PSA <0,01, T 28 ng/dl (inne lab.), HT STOP!
po 3 m bez HT (11.18) – PSA 0,035 ; T 127; po 6 m bez HT (02.19) – PSA 0,828 ; T 255;
po 7 m bez HT (03.19) – PSA 0,911; T n.b.; po 8 m bez HT (04.19) – PSA 0,873; T 197;
po 9 m bez HT (05.19) - PSA 0,782; T – 189 ; 06.19 - scyntygrafia i SPECT/CT - bez zmian ogniskowych.
Po 11 m bez HT (07.19) - PSA 0,711; T - 216; po 14 m bez HT (10.19) - PSA 0,467; T - 238;
po 17 mieś. bez HT (02.20): PSA – 0,625; T - 250; po 20 mieś. bez HT (05.20): PSA - 1,62; T - 298;
08.06. - PET/CT PSMA z 18F - ogniska w Th3 i Th6, nie jasna sprawa prostaty. 03.08.20: PSA – 3,077.
06.08.20 - mpMRI prostaty: naciek npl. 21-27.08.20 RT - 3 frakcje po 8 Gy na zmianę na kręgosłup (Th3 iTh6) met. CK. 24.08.20 - biopsja prostaty - w dwóch (na 14) bioptatach wznowa Gl 8 (4+4 ). 07.10.20: PSA 4,296. 07-16.10.20 RT- 5 frakcji po 6,75 Gy na prostatę met. CK. Styczeń 2021 - covid. 02.21 PSA 5,58; 03.21 PSA 4,17; 04.21 PSA 6,01. 03.21 bad. genetyczne - mutacja c.444+1G>A w genie CHEK2. 04.21-PET 68Ga PSMA - podejrzany pęcherzyk. 05.21 PSA 8,13 - Diphereline 11,25; 08.21 PSA 0,483; TES 5,7 ng/dl - Diphereline 11,25; 11.21 PSA 0,621; TES 5,91 - Diphereline 11,25 ; TK miednicy. 12.21 scyntygrafia. 02.22 PSA 1,05; TES 7,14; Diphereline 11,25; 02.22 PET/CT 18F PSMA; 04.22 PSA 1,89. 05.22 Diphereline 11,25. 06.22 TK b/z, SG b/z. 08.22 Diphereline 11,25; PSA 3,67; start ENZA. 11.22 Diphereline 11,25; PSA < 0,006; ENZA (4).