48l. PSA8ng/ml BxGl.3+4cT i3a? RARPGl.?pT?

[Kuba]

Dzień dobry.

Wiek - 48 lat.

17.01.2023 - PSA 8.029 ng/ml

psa 17.1.23.jpg

Po rezonansie magnetycznym a następnie biopsji fuzyjnej okazało się, że mam raka prostaty.


Data wykonania badania?
MRI PROSTATY

MR aff.jpg

MR sch..jpg

21.02.2023 ?
BIOPSJA FUZYJNA - HISTOPATOLOGIA

Bx hp 21.2 1.jpg

bx hp 21.2 2.jpg

10.05.2023
WYNIKI BADAŃ LAB.

PSA - 5.48 ng/ml

lab 10.5.23 -1.jpg

lab 10.5 23 - 2 psa.jpg

10.05.2023
SCYNTYGRAFIA

sc 12.5..jpg

Po konsultacjach z urologami onkologicznymi, z uwagi na to, że jest to rak średnio złośliwy zaproponowano mi dwie metody leczenia:
1. Brachyterapia przy pomocy implantów stałych
2. Radykalna prostatektomia przy użyciu robota da Vinci

Ciężko mi podjąąc decyzję o metodzie leczenia, bo każda z nich ma swoje plusy i minusy.
Aczkolwiek ze względu na mój stosunkowo młody wiek, większość lekarzy wskazuje na prostatektomię.

Byłem w kilku szpitalach zajmujących się prostatektomią robotyczną i, niestety, doświadczenie operatorów wykonujących RARP na NFZ jest stosunkowo nieduże.
Byłem również [na konsultacji] w prywatnym szpitalu w Bydgoszczy, gdzie zaproponowano mi wykonanie operacji przez doświadczonego operatora profesora Ignacio Moncada Iribarren z Hiszpanii.

15.05.2023
RAPORT Z WIZYTY KWALIFIKUJĄCEJ DO RARP (szpital Św. Łukasza, Bydgoszcz)

wizyta kwal. RARP15.05.jpg

Jeśli chodzi o brachyterapię, to jako najlepsze wskazano mi Wielkopolskie Centrum Onkologii.


Mam 3 pytania:

1. Jaka jest Wasza opinia na temat metod leczenia w moim przypadku.

2. Czy ktoś poddał się operacji robotycznej w Szpitalu Św. Łukasza w Bydgoszczy oraz posiada wiedzę na temat profesora Moncady?
W Internecie opisany jest jako bardzo doświadczony i utytułowany lekarz, natomiast nie natrafiłem na statystyki dot. liczby wykonanych przez niego zabiegów robotycznych.
Wszyscy lekarze, u których byłem, podkreślali, że doświadczenie jest to najistotniejsze ,jeżeli chodzi zmniejszenie ryzyka powikłań. Może ktoś z Was posiada wiedzę na ten temat?

3. Największe doświadczenie w Polsce ma doktor Paweł Salwa z Medicoveru, ponad 1500 operacji, natomiast lekarze, u których byłem, nie do końca dobrze mówili o tym specjaliście – jaka jest Wasza opinia?

_______________
Post nieco przeformatowałam.
Dokumenty w formacie PDF zmieniłam na obrazki w formacie JPEG. W przyszłości zamieszczaj dokumenty w tym właśnie formacie, pls.
Uzupełnij brakujące daty. Thnx
-zb

[kemoturf]

Strasznie słaby ten opis MRI. Nie odpowiada na podstawowe pytania związane z lokalizacją zmiany. Jest on natomiast kluczowy dla wyboru metody leczenia. Zmiana jest zlokalizowana w strefie obwodowej, przytorebkowo, ale opis nie wspomina o tym fakcie, ani o ewentualnym nacieku torebki. Oceny ciągłości torebki nie ma.

Ze względu na wiek, umiarkowany Gleason, wielkość zmiany najodpowiedniejszą metodą dla Ciebie byłaby prostatektomia radykalna. Jednak, aby była radykalna należy usunąć raka w 100%. Zamiana i jej lokalizacja stwarza jednak ryzyko niedoszczętności. Moje obawy znalazły potwierdzenie w opisie biopsji. Tu plus za jakość. Zmiana dochodzi do wytuszowanego obszaru. Może się okazać, że operacja pozostawi dodatnie marginesy a tym samym będzie niedoszczętna.

Pytasz o dr Salwę, wielu forumowiczów było przez niego operowanych, możesz przeszukać forum pod tym kątem - opcja szukaj. Paweł Salwa jest po szkoleniach i kursach z interpretacji obrazów MRI i sam ocenia obrazy pod kątem powodzenia operacji, to w Twoim przypadku spora zaleta. Doświadczenie praktyczne jak sam zauważasz znaczne, wiele operacji na koncie. Jednak doktor operuje tylko w układzie komercyjnym, koszty spore.

Dla powodzenia operacji, a szczególnie do minimalizacji skutków ubocznych, kluczowy jest operator biegły w danej metodzie. Sposób wykonywania operacji, jest sprawą mniej ważną. Żadna z dostępnych metod nie ma szczególnych zalet onkologicznych, ale jednak operacje robotyczne ze względu na precyzję, dokładność, dobre pole widzenia pozwalają uzyskiwać statystycznie mniej skutków ubocznych. Nadal jednak dobry i doświadczony operator pracujący z robotem jest na wagę złota.

[leonardo556]

Największe doświadczenie w Polsce ma doktor Paweł Salwa z Medicoveru, ponad 1500 operacji, natomiast lekarze, u których byłem, nie do końca dobrze mówili o tym specjaliście – jaka jest Wasza opinia?

Jeżeli masz kasę na dr Salwę, to nie zawracaj sobie głowy innymi opcjami. W czasie rozmowy możesz przedyskutować temat oszczędności pęczków nerwowych odpowiedzialnych za erekcję. Pamiętaj jednak, że po operacji nigdy nie będzie tak ja przedtem. Aktualnie nie ma lepszej metody minimalizacji skutków ubocznych RP jak Da Vinci.

[Kuba]

Dziękuje za powyższe rady.

Postaram się umówić do dr. Salwy jeżeli, jak piszecie, jego podejście jest dużo bardziej profesjonalne i wnikliwe. Wiem, że [da Vinci] dużo kosztuje i na pewno będzie z tym problem, ale zdrowie jest najważniejsze, więc ten temat będzie trzeba jakoś ogarnąć, niestety ☹

Faktycznie, trochę byłem zdziwiony, że podczas wizyt w szpitalach gdzie wykonywane są zabiegi robotyczne da Vinci, żaden z lekarzy nie był zainteresowany obejrzeniem płytki z obrazem MRI. A wydawać się powinno, że jest to kluczowe aby możliwie rzetelnie próbować postawić diagnozę i ocenić możliwości powikłań oraz wskazać dodatkowe zagrożenia.
A tu krótka wizyta, standardowa pogawędką i żadnych konkretów. Więcej można dowiedzieć się z Internetu niż na takiej wizycie a jej koszt, to 300 zł!

[zosia bluszcz]

byłem zdziwiony, że podczas wizyt w szpitalach gdzie wykonywane są zabiegi robotyczne da Vinci, żaden z lekarzy nie był zainteresowany obejrzeniem płytki z obrazem MRI.

Nie powinieneś być zdziwiony. Umiejętność interpretowania obrazów mpMRI nie jest dana od Boga, wymaga nauki i doświadczenia. Dobry operator działa w zespole interdyscyplinarnym i współpracuje ze specjalistą, który interpretuje dziesiątki mpMRi (a nie jeden przypadek na tydzień) i jest zainteresowany korelacją swoich opisów z wynikami histopatologii pooperacyjnych.

[Plaster52]

Witaj Kuba.

Wiem, że da Vinci dużo kosztuje i na pewno będzie z tym problem

Czy mamy rozumieć, że zabieg RARP proponowany Ci w Szpitalu Św. Łukasza w Bydgoszczy miałby być bezpłatny, tj. w całości refundowany przez NFZ?

Postaram się umówić do dr. Salwy jeżeli, jego podejście jest dużo bardziej profesjonalne i wnikliwe

Umów się na konsultację, przedstaw całość materiałów z dotychczasowej diagnostyki i wysłuchaj propozycji. A po wizycie u dr P.S. daj nam znać o swoich odczuciach i ocenie.

Więcej można dowiedzieć się z Internetu niż na takiej wizycie

Oczywiście pod warunkiem, że pod pojęciem "internet" rozumiesz przede wszystkim wiedzę jaką możesz uzyskać gratis z naszego Forum


Daj nam znać o swoich dalszych ustaleniach.

Pozdrawiam Cię - Plaster

[Jaro]

Drogi Kubo.

Jestem na forum dosłownie od kilku minut. Przeczytałem Twoją historię choroby, bo jesteśmy w prawie tym samym wieku i zbliżonym stadium RP.
Nie będę na razie opisywać szczegółowo mojej choroby, chce Ci tylko powiedzieć, że po potwierdzono raka (20.01.2023), mój urolog polecił mi kilku specjalistów w Polsce. Najwcześniejszy termin wizyty prywatnej był u prof. Tomasza Drewy w Bydgoszczy - już 02.02.2023. Pan Profesor wszystkim dalej pokierował.
Dziś jestem już po prostatektomii radykalnej robotem da Vinci, która odbyła się 23.05.2023 w Klinice im. Jurasza w Bydgoszczy. Operował sam prof. Tomasz Drewa. Polecam.
A CIEBIE serdecznie pozdrawiam...

[Hubert Urbańczyk]

Witam.

Opis rezonansu bardzo słaby. Niemniej patrząc na rysunek wydaje się, że guz przylega do torebki na odcinku powyżej 1 cm. Jeśli tak jest, to stopień zaawansowania należy traktować jako T3a.

Wiem, że w takiej sytuacji urolodzy w Polsce chcą operować. Jednak w wielu krajach jest jasno powiedziane, że takie zaawansowanie kliniczne jest przeciwwskazaniem do operacji. To zaawansowanie oznacza raka z tak zwanej grupy wysokiego ryzyka, niezależnie od wartości PSA i Gleesona.

Ja w takiej sytuacji doradzałbym leczenie skojarzone, w postaci hormonoterapii, radioterapii z pól zewnętrznych z boostem z brachyterapii HDR.
Takie postępowanie daje największe szanse na trwałe wyleczenie.

Zabieg operacyjny, w stopniu zaawansowania T3, powinien być uzupełniony radioterapią. Radioterapia pooperacyjna jest znacznie trudniejsza do przeprowadzenia niż radioterapia radykalna bez operacji, zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarzy. Dodatkowo, niepożądane, negatywne skutki radioterapii oraz zabiegu operacyjnego nakładają się na siebie, generując znacznie wyższe ryzyko obniżenia jakości życia po leczeniu.

[Ramiś]

Kuba, jesteś zbyt młodym człowiekiem, aby zdać się na hormonoterapię i radioterapię.

Wiem jakie są standardy leczenia w przypadku stopnia zaawansowania T3, one mają sens w wypadku dużo starszych pacjentów, ale nie w odniesieniu do 48 letniego faceta. Hormonoterapia nie wyleczy raka, przytłumia tylko na jakiś czas jego rozwój, czas tego tłumienia zależy od konkretnego przypadku, ale nie jest to sposób na wyleczenie raka.

Ja byłem operowany przy T3bN1 i Gleasonie 3+3.
Gdybym oglądał się na standardy medyczne, to hormony brałbym od 2016 roku a biorę je od pół roku, skutki uboczne gorsze niż operacja.

Kuba wytnij to, a hormony i radioterapię zostaw sobie na dalszą walkę - oby nie była potrzebna.
Skutki uboczne operacji oczywiście będą, ale ty walczysz o życie, nie na 10 lat, ale przynajmniej na 25, więc nie ograniczaj swoich szans.


Pozdrawiam.

[kemoturf]

Hormonoterapia nie wyleczy raka, przytłumia tylko na jakiś czas jego rozwój, czas tego tłumienia zależy od konkretnego przypadku, ale nie jest to sposób na wyleczenie raka.

Hormonoterapia nie wyleczy, ale RT, a być może też brachyterapią HDR, tak. Przy niektórych stopniach zaawansowania lokalnego operacja jest z góry skazana na niepowodzenie. Może w takich sytuacjach jednak sięgać po RT, w której bardziej elastycznie niż w przypadku operacji można modelować obszar poddany leczeniu. Pisałem o tym kilka postów powyżej. W opisie biopsji podano, że zmiana rakowa dochodzi do obszaru zaznaczonego tuszem, czyli końca gruczołu. To potencjalne miejsce na dodatni margines.

Jeśli zostanie wybrana operacja to trzeba się liczyć z jej niedoszczętnością i koniecznością wdrożenia RT uzupełniającej. W takiej sytuacji następuje kumulacja skutków ubocznych dwóch metod leczenia. Można próbować części z nich uniknąć.

[Kuba]

Dzień dobry.

Bardzo dziękuje za sporą ilość wartościowych i merytorycznych komentarzy.

Jak widzę moja sytuacja jest dużo bardziej skomplikowana niż można by wnioskować z wartości PSA i Gleasona 3+4.
Jak pisałem powyżej, czekam na konsultacje u doktora Salwy. Wiem, że podczas konsultacji lekarz analizuje obraz z rezonansu magnetycznego, więc będzie szansa aby dowiedzieć się czegoś więcej i potwierdzić lub zaprzeczyć pewne spekulacje, przynajmniej mam taką nadzieję. Powrócę niezwłocznie z informacją zwrotną dot. propozycji i opinii jakie pojawią się podczas tej wizyty.

Dzięki lekturze forum wiem, że powinienem umówić się rownież na konsylium w Wielkopolskim Centrum Onkologii; w WCO byłem na konsultacjach, ale warto mój przypadek zderzyć z wiedzą i opinią większej liczby specjalistów z tego ośrodka, ktory ma dobrą opinię ([RT] jako alternatywa do operacji).

Być może to wystarczy do podjęcia świadomej właściwej i decyzji co do metody leczenia [radykalnego]. Niestety czas ucieka dość szybko a decyzja bardzo ciężka

[leonardo556]

Dzięki lekturze forum wiem, że powinienem umówić się rownież na konsylium w Wielkopolskim Centrum Onkologii; w WCO byłem na konsultacjach, ale warto mój przypadek zderzyć z wiedzą i opinią większej liczby specjalistów z tego ośrodka, ktory ma dobrą opinię ([RT] jako alternatywa do operacji).

Ja i Kemoturf mamy słabą opinię na temat WCO.
Większa liczba specjalistów może wprowadzić większy zamęt, a tzw. konsylium to zazwyczaj wzajemna dupokryjka.

Mnie też zależało kiedyś na czasie i udałem się do WCO z badaniem PET PSMA wykonanym w znanym ośrodku holenderskim. Opis był w języku angielskim i wyobraź sobie, że WCO zażyczyło sobie tłomaczenia wykonanego przez biegłego.

Czy liczyłeś jaki jest parametr PSADT (czas podwajania PSA). Jeżeli ten czas jest krótki warto w czasie oczekiwania zastosować bikalutamid aby przytemperować skorupiaka.

[Ad111]

Konsylium zazwyczaj przedstawia pacjentowi ustalone we własnym gronie stanowisko. Warto się do tego przygotować, bo to jest okazją do zadawania trudnych pytań i możliwość otrzymania odpowiedzi oraz nawet dyskusji. W gabinecie lekarskim podczas 5 minutowej wizyty nie ma się na to szansy. Decyzja zawsze należy do pacjenta, ale żeby ją podjąć trzeba mieć wiedzę i naświetlenie podejścia do terapii z różnych stron.

[Kuba]

"Ja i Kemoturf mamy słabą opinię na temat WCO"

Jeżeli z jakiś względów nie macie przekonania do WCO to może polecicie kogoś sprawdzonego ? lekarza czy szpital ? prywatny czy państwowy ?

Byłoby niezmiernie miło jak któryś z lekarzy faktycznie chciał przeanalizować dość dokładnie wszystkie moje badania nie tylko same opisy w 10 minut. Sami pisaliście że opisy są słabe, w wielu miejscach za ogólne i nieprecyzyjne. Może warto zrobić jeszcze jakieś badania ? … no ale to lekarz właśnie powinien zaproponować tylko gdzie go znaleźć ☹

O parametrze PSADT nie słyszałem wcześniej niestety, spróbuje się czegoś dowiedzieć i wówczas zobaczymy. O bikalutamidzie również żaden lekarz nie wspominał. Generalnie to wszyscy lekarze mówili że nie ma lekarstw. Tylko zabieg taki czy inny.
Jeżeli możecie kogoś sprawdzonego polecić to będę bardzo wdzięczny

[Plaster52]

Witaj Kuba,

w nawiązaniu do postu Leonardo, z przykrością muszę potwierdzić pełną zasadność zgłoszonych przez niego wątpliwości odnoszących się do Twojego pomysłu skonsultowania się w WCO w Poznaniu. Moje osobiste doświadczenia, co prawda sprzed kilku lat, w kontaktach z osobami kierującymi radioterapią w tym ośrodku są również, bardzo oględnie mówiąc, mało budujące.


Poddaję Ci również pod rozwagę to co napisał Ad111 w swoim poście o decyzji, która zawsze należy do pacjenta i żeby ją podjąć trzeba mieć wiedzę o terapii z różnych stron.
[Jednocześnie] zakładam, że rzetelną wiedzę o RARP uzyskasz od wskazanego przez nas dr. P. S.

Jeśli chcesz uzyskać wiedzę na temat RT, zastanów się nad konsultacją u dobrego radioterapeuty specjalizującego się w leczeniu raka prostaty.


I jeszcze jedna moja prośba - w ferworze korespondencji z nami zapomniałeś poinformować o kosztach lub ewentualnej refundacji przez NFZ operacji RARP w Szpitalu Św. Łukasza w Bydgoszczy. Wiedza ta jest nam niezbędna, abyśmy mogli skutecznie wspierać innych uczestników Forum. Czy zatem w zamian za przekazywane Ci gratis na naszym Forum informacje mógłbyś uchylić nam rąbka tajemnicy na ten temat.


Pozdrawiam Cię - Plaster

[Kuba]

W odpowiedzi na prośbę Plastra o podanie kosztu zabiegu [przy pomocy robota da Vinci] i konsultacji [przedoperacyjnej w ośrodkach, z ktortymi się kontaktowałem]:

Szpital Mazovia – można wykonać operacje na NFZ, ale wówczas nie ma możliwości wyboru lekarza.
Jeżeli chcemy mieć wybór, to kosztuje to do 45 000 zł (koszt konsultacji - 300 zł).

Szpital św. Łukasza – możliwość wykonania operacji przez hiszpańskiego profesora Ignacio Moncade, to koszt do 50.000 zł (konsultacja w szpitalu - 340 zł).

Medicover – [operator] dr Paweł Salwa – koszt w zależności od diagnozy po wizycie kontrolnej od 35.000 – 55.000 zł (konsultacja u P. Salwy - 490 zł )


Tak to wygląda po moich ostatnich doświadczeniach.
Ceny operacji zazwyczaj są podawane w widełkach więc finalnie nigdy nie wiadomo, ja bym przyjmował jednak te maksymalne.

[Plaster52]

Kuba,

serdeczne dzięki za szybką reakcję na naszą prośbę i podanie aktualnego kosztu zabiegu RARP oraz konsultacji w wybranych placówkach. Te informacje z pewnością przydadzą się innym uczestnikom Forum.

Odezwij się do nas po konsultacji w Medicoverze.


Pozdrawiam Cię - Plaster

[Kuba]

Jestem już po konsultacji u pana Pawła Salwy.

Miejsce niczym nie przypomina szpitala raczej gabinet SPA, no zresztą nazywa się Klinika Medycyny Wellness, więc przynajmniej stres trochę mniejszy przed wizytą.

Wizyta trwała około godziny, w miłej i rzeczowej atmosferze. Pan Paweł odpowiadał na każde pytanie dość wyczerpująco i zrozumiałym językiem. Przeglądaliśmy na ekranie komputera obraz z mojego rezonansu, na którym opisał całą budowę gruczołu prostaty, przyleganie do innych narządów i ewentualne komplikacje, które mogą się pojawić po operacji. Ale tutaj raczej standard, nic nowego przecież nie wymyśli, natomiast omówienie tych mankamentów na obrazie wiele wyjaśniło i rozjaśniło w głowie. Jak jest tam mało miejsca i jaki ścisk.

Usytuowanie guza i bliskie przyleganie do torebki nie wzbudziło zaniepokojenia pana Pawła. Stwierdził jedynie, że może to mieć wpływ na pęczki nerwowe z jednej strony, ale jedynie operacja jest w stanie to potwierdzić lub zaprzeczyć. Powiedział również, że w Polsce przyjęte „marginesy” bezpieczeństwa są ponadwymiarowane i obecnie w Europie funkcjonują z powodzeniem dużo niższe.

Co do operacji, to pan Paweł wykonał ich już ponad 2000, więc naprawdę dużo. Dzięki wiedzy i praktyce, podczas operacji próbuje pozostawić cały układ moczowy z oboma zwieraczami, więc nietrzymanie moczu pojawia się bardzo rzadko. W klinice nie zdarzyły się mu również jakiekolwiek powikłania związane z jelitem - rozszczelnienie i następstwa. Przed operacją, na podstawie rezonansu, opracowuje "mapę działania", która służy mu jako wskazówka podczas operacji i jest zawsze powieszona obok stanowiska do wglądu i kontroli podczas zabiegu.

Przy pacjentach w moim wieku bardzo dużą uwagę przywiązuje do pozostawienia sprawności seksualnej, ale jest to zawsze uzależnione od tego czy pęczki nerwowe nie są zaatakowane. Jeżeli nawet tylko część będzie do uratowania, to w moim wieku jest duża szansa powodzenia, bo nerwy są obecnie w dobrym, aktywnym stanie.

Odradzał brachyterapię jako alternatywę mówiąc, że w Europie nikt z takim pomysłem by nawet nie wyszedł. Że jest to głównie polska domena o nikłych i mglistych efektach, ogólnie mocno niepochlebnie. Klasyczna radioterapia tak ale, tak jak wszyscy lekarze wcześniej, powiedział, że na to będzie czas, ale oby nie.
W drugą stronę jest stanowczo gorzej (najpierw radio później operacja) i nie można wówczas już mówić o próbie zachowania dwóch zwieraczy czy pęczków nerwowych, tkanki nie nadają się aby cokolwiek ratować poza nowotworem, który trzeba usunąć. Więc później powrót do komfortu życia jest praktycznie niemożliwy

Hospitalizacja wygląda tak, że na oddział należy zgłosić się na dzień przed operacją a wypis [następuje] zazwyczaj 3 dni po. Czyli łącznie 5 dni.
Pierwsza kontrola do 7 dni po zabiegu a następne jak lekarz wskaże.

Podkreślił, że warunki i obsługa na oddziale są jak w hotelu, ale wiadomo, że jak bym nie musiał to za taki turnus bardzo dziękuje, wolę się kimnąć choćby na dworcu

Jak są jakieś pytania to chętnie odpowiem, natomiast myślę, że będę musiał się zdecydować, zwłoka rodzi zagrożenie przerzutami, a to one są najgroźniejsze w tym przypadku.

[Plaster52]

@Kuba,

dziękuję Ci za obszerną informację z Twojej wizyty u dra P.S. z pewnością będzie ona pomocna innym użytkownikom naszego Forum [w momencie podejmowania decyzji o leczeniu radykalnym]

Czy dr P.S. przedstawił Ci dane statystyczne odnoszące się np. do doszczętności wykonywanych przez niego zabiegów?
Czy uzyskałeś informację na temat orientacyjnego czasu oczekiwania na RARP oraz czy zachodzi w Twoim przypadku konieczność uzupełnienia diagnostyki?


Na kanwie tego ostatniego spotkania, chciałbym Cię poprosić o chociażby syntetyczne porównanie tej konsultacji z konsultacjami jakie miałeś w Szpitalu św. Łukasza orazw Szpitalu Mazovia.


Pozdrawiam Cię - Plaster

[kemoturf]

Dr Salwa oglądał obrazy MR. Jest po kursach i szkoleniach z zakresu MR, co wykracza poza standardową wiedzę urologa. Opis MR słaby. Jeśli dr Salwa widzi szanse na doszczętną operację operację to trzeba próbować. Zaawansowanie lokalne jednak T3a, co niestety może skutkować niedoszczętnością operacji.

Usytuowanie guza i bliskie przyleganie do torebki nie wzbudziło zaniepokojenia pana Pawła. Stwierdził jedynie, że może to mieć wpływ na pęczki nerwowe z jednej strony, ale jedynie operacja jest w stanie to potwierdzić lub zaprzeczyć. Powiedział również, że w Polsce przyjęte „marginesy” bezpieczeństwa są ponadwymiarowane i obecnie w Europie funkcjonują z powodzeniem dużo niższe.

Tak na pęczki naczyniowe na pewno. Jednak doszczętność onkologiczna powinna być na pierwszym miejscu. A co do marginesów, to "przyjmowanie i ponadwymiarowanie" to jedno, a życie drugie. Większe marginesy dają większe bezpieczeństwo onkologiczne oraz mniejsze prawdopodobieństwo wznowy. Jeśli marginesy są symboliczne, ryzyko wznowy jest większe, ponieważ rak mógł już zaatakować kolejne komórki. Rak nie musi mieć charakteru ciągłego.

Co do RT, to jak to mówią, "każdy Żyd chwali swój towar". Urolog rzadko proponuje RT, a radioterapeuta RP.
Warto w przypadkach nieoczywistych i obarczonych ryzykiem skonsultować się zarówno u operatora jak i radioterapeuty. Ja kiedyś tak zrobiłem, a i tak wybrałem operację, choć realne szanse na jej powodzenie były zerowe. Widziałem to prosto, wyciąć i zapomnieć. Jeszcze niedawno pisałem, że to była dobra decyzja, a dzisiaj nie jestem tego taki pewny. Oczywiście Twój przypadek jest całkiem inny, łagodniejszy, tylko wiek podobny.

[allmartt]

Witam.

Też stałem przed takimi wyborami. Gdybym miał wybór jeszcze raz.... wybrałbym ponownie radykalną prostatektomię. I wybrałbym dra Salwę.

Ja byłem operowany w Mazovii i nie jestem do końca zadowolony. To prawda, że w Mazovii na NFZ nie ma wyboru operatora.

Trzeba też zaznaczyć, że operacja w Mazovii na NFZ różni się od komercyjnej. Operacja komercyjna jest przez "dostęp boczny". Daje to większe szanse na trzymanie moczu oraz erekcje. Mam kontakt z dwoma pacjentami, którzy byli operowani w Mazovii na NFZ i niestety nie mają trzymania moczu.

Ale tą są sprawy drugorzędne, najważniejszy jest wynik onkologiczny, z którego ja osobiście nie byłem zadowolony (i nie jestem), zostawione wszystkie węzły chłonne przy Gleasonie 4+3, utkaniu sitowym, marginesy balansujące na granicy niedoszczętności.

Mam 100% trzymania moczu i 100% erekcji, i co z tego, jak onkologicznie nie jestem spokojny ze względu na duże ryzyko wznowy.

BTW, nie skupiaj się na takich rzeczach jak wygląda szpital, najważniejszy jest operator, który ma zrobić wszystko, żebyś onkologicznie był czysty, a trzymanie moczu i erekcja to tylko bonusy.

[Kuba]

W odpowiedzi na pytania „Plastra”

Czy dr P.S. przedstawił Ci dane statystyczne odnoszące się np. do doszczętności wykonywanych przez niego zabiegów?

Nie przedstawił detali, powiedział, że ma najlepsze statystyki w kraju i publikuje je na europejskich konferencjach. W polskich generalnie nie uczestniczy ze względu na ich niszowy charakter.

Czy uzyskałeś informację na temat orientacyjnego czasu oczekiwania na RARP oraz czy zachodzi w Twoim przypadku konieczność uzupełnienia diagnostyki?

Czas do zabiegu obecnie to około dwa tygodnie więc bardzo krótko. Powiedział również, że 100% ocena tylko na podstawie obrazu z RM jest niemożliwa i byłoby to niepoważne, po zabiegu będzie wiedział

chciałbym Cię poprosić o chociażby syntetyczne porównanie tej konsultacji z konsultacjami jakie miałeś w Szpitalu św. Łukasza orazw Szpitalu Mazovia.

Myślę że kluczową rolę odgrywa przede wszystkim czas poświęcony pacjentowi. Jedna godzina z P.S vs 20 -25 minut konsultacji w innych ośrodkach, to spora różnica.
Tak jak pisałem wcześniej, spotkanie z P.S. było najbardziej rzeczowe a jednocześnie "miłe".

W szpitalu św. Łukasza rozmawiałem z dyrektorem tego ośrodka a nie lekarzem-operatorem. Więc w tym przypadku sytuacja całkowicie odmienna, operator, to specjalista z Hiszpanii, który przylatuje na dzień przed operacją, trudno zatem mówić o takim samum poziomie zaufania, jak w przypadku rozmowy w cztery oczy. Trochę mglista ta sytuacja.

W szpitalu Mazowia, powiedziałbym, bardzo standardowo poprowadzona konsultacja, przy czym więcej obaw i pesymizmu z ust lekarza, co jest mało budujące psychicznie i nie zachęca do decyzji.

[Kuba]

@ allmartt

Wiem, że sprawy onkologiczne są najważniejsze, ale w moim wieku chciałbym również zawalczyć zarówno o trzymanie moczu, jak i erekcje.
Jeżeli masz taką samą erekcję jak przed zabiegiem, to tylko gratulować! Wg większości przekazywanych na tym portalu i w Internecie informacji, należy się liczyć z bardzo słabą erekcją, jeżeli w ogóle będzie. Natomiast trzymanie moczu to już różnie.

Dr P.S. podczas operacji stara się zachować oba zwieracze, więc szansa bardzo duża. Ale to chyba nie jest standard?

[Plaster52]

Witaj Kuba,


dzięki za dodatkowe informacje oraz Twoje refleksje z odbytych konsultacji
Ponownie podkreślę, że mogą być one cenną wskazówką dla innych, zainteresowanych tematem forumowiczów, którzy będą podążali Twoimi śladami.

Wiem że sprawy onkologiczne są najważniejsze, ale w moim wieku chciałbym zawalczyć zarówno o trzymanie moczu, jak i erekcje

Uważam, że postawiłeś sobie cele ambitne, ale przynajmniej dwa pierwsze z nich uważam za absolutnie realne. Serdecznie życzę Ci spełnienia także trzeciego celu.

Informuj nas o swoich dalszych działaniach.

Pozdrawiam Cię - Plaster

[kemoturf]

@Kuba

Rzadko osiąga się stan sprzed operacji. Moim zdaniem bardzo ważna jest kondycja ogólna. Deficyty funkcjonalne trzeba zniwelować przed sprawny układ kwrionośny.

Dr P.S. podczas operacji stara się zachować oba zwieracze, więc szansa bardzo duża. Ale to chyba nie jest standard ?

Standardem jest jeden zwieracz.

[Kuba]

@kemoturf

Dzięki za informację

Mam zatem nadzieję, że w moim przypadku uda się zachować jednak oba. Bo jeżeli nie, to są szanse na trzymanie moczu? Czy sprawa pogrzebana ☹
Co do spraw z potencją, to masz na myśli tabletki i inne specyfiki ponieważ bez wspomagania efekt będzie mizerny?

A co z rehabilitacją?
Czy macie jakieś dobre doświadczenia jesli o nia chodzi?
Czy są potwierdzone rezultaty?

Czytałem o terapii falami dźwiękowymi, może to tylko marketing?

[irq]

A co z rehabilitacją?
Czy macie jakieś dobre doświadczenia jesli o nia chodzi?

możesz zacząć już teraz. Po prostu ćwicz te mięśnie, zgodnie z instrukcjami, które znajdziesz na forum. Im wcześniej zaczniesz, tym lepiej się przygotujesz. Ja przed operacją ćwiczyłem regularnie. "Niestety", nie wiem na ile to pomogło, bo oceniam, że swoją szczelność, tę tużpooperacyjną, zawdzięczam przede wszystkim operatorowi. Ale na pewno nie zaszkodziło.

[Plaster52]

Witaj Kuba,

popieram wskazówki udzielone Ci przez irq oraz Kemoturfa.

Ja zaraz po ustaleniu terminu RP podszedłem ambitnie do zadania i przez blisko miesiąc starałem się systematycznie, ok.10 razy na dobę ćwiczyć mięśnie.
Uważam, że w moim przypadku mogło to mieć istotne znaczenie, w tym sensie, że pozwoliło mi na w miarę niezłe opanowanie sytuacji w stosunkowo niedługim czasie.
Przejrzyj uważnie informacje zawarte m.in. w tym dziale viewforum.php?f=47

Czytałem o terapii falami dźwiękowymi,

Nie przypominam sobie, aby ktoś z naszych Kolegów na Forum informował o spektakularnym sukcesie takiej terapii.
Ja również nie stosowałem jej ani przed i po RP, ani też po RT.


Pozdrawiam Cię - Plaster

[kemoturf]

Mam zatem nadzieję, że w moim przypadku uda się zachować jednak oba. Bo jeżeli nie, to są szanse na trzymanie moczu? Czy sprawa pogrzebana ☹

Z jednym też większość ma dobre trzymanie moczu, to jest standard operacyjny. Fizjologia trzymania moczu wykracza poza zwieracze, w tym procesie bierze udział przewężenie cewki spowodowane przez prostatę oraz jej odpowiednie wygięcie. Bez prostaty cewka moczowa jest o kilka cm krótsza, jakby naciągnięta i to może też powodować przecieki przy zmianach pozycji, energicznych ruchach. Ja np jestem szczelny. też w czasie uprawiania różnych spotów, poza bieganiem. Tu wstrząsy powodowały przeciek i używałem wkładek. Co ciekawe od mniej więcej pół roku, jest poprawa też w czasie biegania, więc sytuacja się zmienia nawet po 9 latach od operacji. Wkładki leżą w szafie

Co do spraw z potencją, to masz na myśli tabletki i inne specyfiki ponieważ bez wspomagania efekt będzie mizerny?

Na początku tabletki czasami potrzebne, ale one też cudów nie uczynią. Tu też sprawy są indywidualne. Z moich szerokich doświadczeń w leczeniem, wiem, że najgorsza jest długotrwała ADT, nawet nie w zakresie erekcji bezpośrednio, ale w zakresie zatarcia pewnych połączeń odpowiedzialnych za podniecenie. Po prostu wyłącza określone potrzeby i zainteresowania. Bez podniecenia nawet tabsy nie pomogą. Poczytaj forum. Jest na ten temat opisanych sporo różnych doświadczeń. Plaster podawał link.

A co z rehabilitacją? Czy macie jakieś dobre doświadczenia jesli o nia chodzi? Czy są potwierdzone rezultaty?

Jeśli chodzi o trzymanie moczu, to są pozytywne efekty, jeśli nawet nie 100%, to na pewno zmniejszają przeciek. Sporo kolegów korzystało z różnych ośrodków. Też korzystałem, bo długo u mnie trwało dochodzenie do szczelności.

[zosia bluszcz]

A co z rehabilitacją? (...) Czytałem o terapii falami dźwiękowymi, może to tylko marketing?

O LI-ESWT przeczytasz w tym wątku:

LI-ESWT: kolejna interesująca możliwość leczenia zaburzeń wzwodu
viewtopic.php?f=45&t=1760&p=129412#p129412

[5boleslaw]

W tym miejscu chciałbym zwrócić uwagę na pewien problem ostrzeżeń i przeciwwskazań w przypadku stosowania pewnych zabiegów, gdyż potem niektóre sprawy w naszej chorobie mogą być nieodwracalne. Poniżej opisuję mój przypadek ku rozwadze.

Mając kłopoty związane z nietrzymaniem moczu po prostatektomii, kiedy same ćwiczenia mięśni Kegla po kilku miesiącach nie powodowały poprawy w tym zakresie, nabyłem zalecany mi przez rehabilitantkę elektrostymulator. Sam go zakupiłem przez internet.

Miał on służyć do wzmacniania mięśni dna miednicy u mężczyzn przy leczeniu nietrzymania moczu lub stolca, a także w celu uśmierzania przewlekłego bólu w okolicach odbytu i miednicy, również do ogólnego wzmocnienia siły mięśni dna miednicy w celu poprawy sprawności seksualnej.

Przeczytałem instrukcję obsługi urządzenia i zapoznałem się z ostrzeżeniami i przeciwwskazaniami do jego zastosowania (było ich dużo i odnosiły się nie tylko do raka prostaty), a zwłaszcza z informacją, że:

„...nie należy używać urządzenia na obszarach podlegających leczeniu: dot. wykrytych lub podejrzanych stanów nowotworowych lub niezdiagnozowanych bólów w przebiegu choroby nowotworowej. Stymulacja miejsc dotkniętych nowotworem złośliwym może stymulować rozwój komórek rakowych, dlatego należy jej bezwzględnie unikać....”

Jednoznaczne stwierdzenie w instrukcji, że stymulacja miejsc dotkniętych nowotworem złośliwym może stymulować rozwój komórek rakowych zadecydowało, że zrezygnowałem z zastosowania tego elektrostymulatora i odłożyłem go na półkę, gdyż mój rak wyszedł poza torebkę gruczołu krokowego, a ponadto MRI pokazuje silne wzmocnienie pokontrastowe esicy.

W leczeniu falą uderzeniową o niskiej intensywności w zaburzeniach erekcji po radykalnej prostatektomii dla chorych na raka też są istotne przeciwskazania.

https://www.bardomed.pl/blog/porady-eks ... i-uboczne/

[Kuba]

Dziękuje za powyższe informacje i komentarze

Jak widzę nie ma zgody w odniesieniu do tej formy rehabilitacji. Zawsze pozostają klasyczne ćwiczenia mięśni dna miednicy i ogólnej kondycji fizycznej.

Nie wiem po jakim okresie od operacji będzie można rozpocząć takie ćwiczenia ? w zeszłym roku miałem wycinany wyrostek, to przez prawie dwa miesiące do siebie dość nie mogłem. Akurat miałem pecha i rana po operacji się babrała ale o ćwiczeniach i wysiłku fizycznym mowy nie było długo

W tym tygodniu rozmawiałem z panią koordynator operacji u P.S i zapytałem o pozycje podczas operacji. Leży się klasycznie na wznak. Kilka postów powyżej Allmartt pisze:

„Operacja komercyjna jest przez "dostęp boczny". Daje to większe szanse na trzymanie moczu oraz erekcje”

Dostęp boczny to nie znaczy że trzeba leżeć na boku ? bo nie zapytałem ?

Zapisałem się więc na zabieg, cóż … teraz tylko szczęście potrzebne i dobra forma operatora.

[irq]

Nie wiem po jakim okresie od operacji będzie można rozpocząć takie ćwiczenia ?

Tak jak pisałem, rozpocznij teraz, nawet już zaraz, czytając ten wpis. Ze złości na mnie, zamiast zębów zaciśnij zwieracz, a potem jeszcze kilkadziesiąt razy i powtarzaj tak codziennie. A po operacji kontynuuj, ale dopiero po usunięciu cewnika. To nie są martwe ciągi więc nie musisz się obawiać. Ale oczywiście, o wszystko dopytaj lekarza.

[Ramiś]

Kuba, zachowaj spokój, z Twojego wpisu wynika, że zdecydowałeś się na RARP u doktora PS.
Masz duże prawdopodobieństwo całkowitego braku problemów z trzymaniem moczu.

Rozumiem Twoje obawy, podobnie jak Ty teraz, ja siedem lat temu bałem się zmiany w "zasikanego" śmierdzącego moczem dziadka, nic takiego się nie stało. Przepraszam za dosadne stwierdzenie, ale to była moja największa obawa.

Ćwiczenia wykonywałem, od instruktarzu w pierwszym tygodniu po operacji, przez kilka tygodni, później o nich zapomniałem i do dzisiaj mam spokój z tematem trzymania moczu.

Ale jak chcesz, to ćwicz przed operacją, z pewnością Ci nie zaszkodzi.
Mięśnie zwieraczy kształtem przypominają cyfrę 8, jedno kółeczko odpowiada za trzymanie moczu, drugie to zwieracz odbytu.
Wyobraź to sobie i zaciskaj naprzemiennie, jedno kółeczko, następnie to drugie. Po niedługim czasie poczujesz obecność i "oddzielność" działania tych kółeczek.
Wykonuj naprzemiennie kilkanaście cykli zaciskania i luzowania w różnych tempach (szybko/wolno). Jeden "trening" ok. 15 min., wystarczy dwa razy dziennie.
Oczywiście po operacji zastosuj się do zaleceń lekarza i nie przesadzaj ze zbyt forsownym działaniem.

[Kuba]

Dzień dobry.

Trochę czasu upłynęło od mojego ostatniego wpisu, niektóre osoby wywołują mnie prywatnie do tablicy i słusznie. Zamierzam to trochę nadrobić dzieląc się opisem wydarzeń, które mogą pomóc niektórym w podjęciu tej niełatwej decyzji … co robić dalej po otrzymaniu tej przykrej diagnozy. Moje emocje już trochę opadły, więc łatwiej skupić się na pisaniu.

Obecnie jestem już prawie trzy miesiące po operacji robotycznej radykalnego usunięcia prostaty w szpitalu Medicover w Warszawie. Operatorem był Paweł S.


Przyjęcie do szpitala było standardowe, ale upływało w dużo milszej atmosferze niż w ramach NFZ, bez czekania i biegania po szpitalnych korytarzach.
Oddział, na moje oko, raczej nieduży. Pięć pokoi dwuosobowych usytuowanych w narożniku skrzydła szpitala na pierwszym piętrze.
Jak przystało na prywatny szpital, wszystko wyglądało jak w zagranicznych filmach, wysoki standard, ze sporą ilością hotelowych naleciałości, jak obrazy na ścianach czy duże sofy i fotele na korytarzu i w pokojach. Na końcu korytarza aneks kuchenny z ekspresem do kawy, dystrybutory wody i wiele innych udogodnień, oczywiście wszystko wliczone w cenę. Jak już pisałem wcześniej, koszt zabiegu spory, ale takie otoczenie rozładowuje napięcie przed operacją, i to jest to niewątpliwy atut tego miejsca, gdyż samego stresu i tak jest pod dostatkiem.

Posiłki w szpitalu dostarcza zewnętrzna firma jako catering, jedzenie jest smaczne, ale że jest to dieta lekkostrawna i dietetyczna fajerwerków nie należy oczekiwać.
Natomiast desery były


Personel medyczny bardzo uprzejmy i życzliwy. Pierwszego i drugiego dnia lekarz prowadzący poświecił nam (pokój dzieliłem z innym pacjentem) bardzo dużo czasu na przedstawienie nam jak będzie wyglądać operacja, możliwe powikłania oraz późniejsza rehabilitacja. Zadaliśmy sporo pytań i na wszystkie dostaliśmy wyczerpujące, merytoryczne odpowiedzi. Lekarz poinformował nas również o wewnętrznych statystykach, które od dłuższego czasu zbierają. Byłem wręcz zdziwiony bardzo wysokimi liczbami. Dane zbierane są po roku od operacji, dzięki ankietom wypełnianym przez pacjentów. Tutaj należy zwrócić uwagę na kontekst pytań zawierających zwrot "nie gorsze niż", np.: "czy twoje trzymanie moczu jest nie gorsze niż przed operacją?". Chodzi głównie o to, że wielu pacjentów jest w podeszłym wieku a u osób starszych problemy z trzymaniem moczu i erekcją występują już przed operacją, więc trudno oczekiwać, że po operacji będzie lepiej, natomiast powinno być gorzej.

Statystyki dotyczą przede wszystkim:
- trzymania moczu - nie gorsze niż przed operacją 92% - to bardzo wysoki procent!
- erekcji - nie gorsza niż przed operacją chyba ok. 63% (tej wartości nie jestem pewien na 100%, ale na pewno była wysoka).
- poważnych powikłań - 1%

Tak jak pisałem wcześniej, ankiety są wypełniane po upływie roku od operacji, więc wpływ na stan pacjenta ma z pewnością również ewentualna rehabilitacja prowadzona w tym okresie.


W szpitalu przebywa się pięć dni a dr. P.S. wykonuje od dwóch od trzech operacji dzienne. O kolejności informuje lekarz prowadzący.
Podczas pierwszego dnia pobytu w szpitalu robione są różne badania, podawane są kroplówki, zastrzyki i tabletki i tak już do samej operacji, która ma miejsce następnego dnia. Drugiego dnia, na godzinę przed operacją podawana jest tabletka, która ma wywołać senność aby pacjent niewiele wiedział i pamiętał z tego co się z nim działo wyjechaniu z oddziału na salę operacyjną. Pacjent z mojego pokoju, który był operowany w tym dniu jako pierwszy, po podaniu tabletki zasnąl; gdy dzień później zapytałem go czy coś pamięta, odpowiedział, że generalnie nic. Natomiast na mnie tabletka w ogóle nie podziałała. Pamiętam wszystko w drobnych detalach, lekarz mówił później z uśmiechem, że zdarzają się czasami takie oporne jednostki jak ja … no i trudno.

Na półtorej godziny przed zabraniem mnie na salę operacyjną przyszedł dr. P. S., chwilę porozmawiał ze mną i uspokoił, że wszystko na pewno będzie dobrze. Był ubrany w strój chirurga, ponieważ dopiero co skończył operować mojego sąsiada z pokoju. Pił szybko kawę i mówił, że pierwsza operacja w tym dniu poszła gładko, więc na pewno w moim przypadku będzie tak samo. Poczułem się trochę spokojniejszy, choć wiadomo, że to tylko efekt sugestii.

Gdy przyszedł mój czas, dwie siostry zabrały mnie na łóżku do windy i pojechaliśmy na parter. Tam przesiadłem się na wózek, którym pojechałem dalej, na salę operacyjną.
Jadąc korytarzem widziałem, że bloki operacyjne obsługujące szpital były po obu stronach korytarza i było ich bardzo dużo.
Ja trafiłem do niedużej sali operacyjnej ze stołem operacyjnym, przy którym stał robot da Vinci. Stół operacyjny przypominał trochę ginekologiczny z podporami na rozchylone nogi, leży się na nim pod kątem, z głową w dół, tak aby organy wewnętrzne przesunęły się grawitacyjnie w stronę klatki piersiowej i w dolnej części ciała można było zyskać trochę więcej miejsca. Dodatkowe zwiększenie pola manewru operatora a jednocześnie polepszenie widoczności uzyskuje się przez podanie gazu do przestrzeni otrzewnej.

Personel medyczny podłączył mi kroplówkę i nałożył maskę … i to tyle co pamiętam z sali operacyjnej.

Obudziłem się na sali wybudzeń. Niestety, efektem wpuszczeniu gazu do brzucha jest bardzo nieprzyjemne uczucie parcia na pęcherz oraz stolec. Miałem założony cewnik a i tak wydawało mi się, że muszę iść do toalety a jeszcze bardziej na "dwójkę". Wstać nie można przez pierwszą dobę w ogóle, więc poprosiłem o basen. Było to na szczęści tylko takie mocno nieprzyjemne uczucie, nic nie zrobiłem. Utrzymywało się przez kilka godzin, systematycznie malejąc. Lekarz wcześniej uprzedził mnie, że może tak być.

Oprócz powyższych nieprzyjemności, na początku miałem również uczucie sporego zdezorientowania, ale ogólnie było ok. Sala wybudzeń była tłoczna, chyba nawet jakieś dzieci mocno płakały, ale szczegółów nie pamiętam.

Gdy po operacji powróciłem na oddział, sąsiad z łóżka obok był już całkiem rozbudzony i powiedział mi, że dr. P.S, rozmawial z nim już po mojej operacji. Powiedział jego operacja przebiegła bez problemów i kazał przekazać, że moja również, i żebym się nie martwił, bo on wpadnie jutro i wszystko mi wytłumaczy.
Należy tutaj zaznaczyć, że zaraz po operacji dr Salwa dzwoni do osoby wskazanej w formularzu przyjęć. W moim przypadku była to moja żona, którą natychmiast poinformował o moim stanie i o przebiegu samej operacji. Dlatego też początkowo więcej informacji dostałem od żony a później od lekarza oddziałowego, który przyszedł na wieczorny obchód. On również poświecił dużo czasu na omówienie wielu kwestii związanych z samą operacją jaki i z okresem rekonwalescencji.

Na oddziale jest możliwość odwiedzin bliskich, przez cały dzień, od rana do 21. Ze mną cały czas była żona, więc takie osobiste wsparcie dodatkowo pomagało. Tak jak pisałem wcześniej, jest sporo miejsca do siedzenia i rozmów z bliskimi.


Kolejne dwa dni po operacji, to dużo spacerowania po korytarzu i picia płynów. Takie są zalecenia lekarzy. Więc chodzi się tam i z powrotem, z przerwami na posiłki, tabletki i kroplówki.

Zaraz po operacji oraz do końca pobytu w szpitalu należy pić bardzo dużo płynów, głównie wodę, kawę, herbatę. Mocz zabarwia się na różne kolory, z czasem pojawiają się skrzepy, krew i drobne, wyglądające jak pieprz, strupy. Cewnik jest założony, zaraz po operacji siostra przychodzi i spuszcza mocz do wiaderka i wylewa do toalety. W następnym dniu i kolejnych, kiedy można już wstać, mocz wylewa się ze zbiornika na mocz samodzielnie. Cewnik nie jest najprzyjemniejszą rzeczą, ale cóż, trzeba się uzbroić w cierpliwość i zaakceptować ten dyskomfort na prawie dwa tygodnie. Ze szpitala wychodzi się z cewnikiem. Jego usunięcie następuje po tygodniu, podczas wizyty kontrolnej oceniającej "szczelność"/trzymanie zwieraczy. Otrzymuje się wtedy wkładki higieniczne i podstawowe informacje na co zwracać uwagę podczas pierwszych tygodni po wyjęciu cewnika. \
Kiedyś cewnik wyjmowano podczas wypisu ze szpitala. Ponieważ zaobserwowano, że takie postępowanie zwiększa liczbę powikłań i stanów zapalnych, postanowiono wydłużyć okres zacewnikowania. Dłuższy czas zacewnikowania, to więcej czasu na gojenie się szwów a jednocześnie ograniczenie wpływu ciśnienia moczu w pęcherzu oraz wydalanego moczu na ten proces. Samo wyjęcie cewnika jest szybkie i raczej bezbolesne, więc nie ma się czym martwić na zapas.

Należy również przyzwyczaić się do brania prysznica razem z tym nieszczęsnym workiem i opanować technikę odwieszając go gdzieś pod ręką. Myć należy wszystkie miejsca bez wyjątku. Opatrunki zazwyczaj są zdejmowane następnego dnia po operacji i już nie zakładane aby lepiej się goiły rany, więc miejsca szycia również myjemy.
Blizn jest pięć i są niewielkie, no może jedna trochę większa, to blizna po otworze, przez który wyjmowana jest usunięta prostata, pozostałych czterech po trzech miesiącach już prawie nie widać. Blizny niewielkie, więc nic mocno nie ciągnie.

Wypis ze szpitala odbywa się w godzinach przedpołudniowych i jest szybki i sprawny.
Przed wypisem oczywiście kontrola, badanie USG i ostatnie instrukcje od lekarza na co zwracać uwagę w domu oraz wypisanie odpowiednich recept.
Podczas wypisu dostaje się również dwa duże zapasowe worki na mocz oraz jeden mały, który łatwo jest schować w nogawce spodni na czas podróży. Tutaj proponuje zabrać do szpitala luźne ubrania, zwłaszcza spodnie, to bardzo ważne dla komfortu przemieszczania [się z założonym cewnikiem].


To tyle relacji z pobytu w szpitalu. Rozpisałem się, a i tak opis mógłby być jeszcze bardziej szczegółowy. Mam nadzieję, że ten opis trochę pomoże osobom, które zdecydowały się na zabieg w Medicover i zastanawiają się co je czeka.
Nie miałem żadnych problemów z mobilnością po operacji, parę dni wiadomo pomalutku i z każdym coraz lepiej. Przez pierwszy tydzień kategoryczny zakaz podnoszenia czegoś ciężkiego i należy się mocno oszczędzać przez pierwsze dwa miesiące.


Tak jak pisałem wcześniej, od mojej prostatektomii upłynęły 3 miesiące.
Moja operacja była doszczętna onkologicznie, potwierdzenie histopatologiczne otrzymałem po dwóch tygodniach. Wklej wypis ze szpitala oraz raport patologa, pls.
Zostały zachowane oba zwieracze oraz obustronnie pęczki nerwowe, ucieszyłem się więc i odetchnąłem z ulgą. Wiem, że zachowanie obu zwieraczy wykracza mocno poza obecny standard przeprowadzanych w kraju operacji a naprawdę robi to różnicę w trzymanie moczu zaraz po usunięciu cewnika.


Po 10 tygodniach od operacji (data?) zbadałem PSA i wyszło 0,005 ng/ml, więc chyba jest dobrze?
Liczę że tak zostanie.


Trzymanie moczu od samego początku mam na bardzo wysokim poziomie. Obecnie tylko wysiłkowo może pojawić się kropelka czy dwie, ale w ogóle o tym nie myślę i można powiedzieć, że mój standard życia w tym zakresie jest taki sam jak przed operacją. Erekcja natomiast jest dużo gorsza. Tabletki Adafil słabo na mnie działają i jest to dziwne ponieważ przed operacją kilka razy z ciekawości próbowałem z ciekawości takich specyfików i ewidentnie pomagały. Nie żebym miał jakieś problemy wcześniej, wręcz przeciwnie, ale ciekawość bywa czasami silniejsza niż potrzeby. Obecnie co drugi dzień biorę 5 mg Adafilu, próbowałem już nawet 40mg i raczej wielkiej różnicy nie ma. Lekarze mówią, że okres rehabilitacji może trwać nawet 12 miesięcy, więc może jeszcze będzie lepiej, trzeba czekać. Sam orgazm natomiast przypomina uczucia sprzed operacji, więc przynajmniej to dobre. Oczywiście nie ma wytrysku, więc odczucia są na pewno trochę inne, ale cóż, nie jest źle. Natomiast erekcja jeszcze za słaba ☹


Jesli chodzi o rehabilitację pooperacyjną - w szpitalu Medicover nie dowiecie się na jej temat za wiele. Proponuje zainteresować się tym tematem samodzielnie, bo rehabilitacja jest potrzebna. Cudów nie należy się spodziewać, ale ćwiczeniami można sobie pomóc, zwłaszcza jeśli chodzi o mobilność i właściwe ukrwienie okolic krocza. Tutaj polecam kontakt z Centrum Medycyny Medycznym MCC w Warszawie.


Podsumowując - uważam, że był to najlepszy wybór z możliwych. Wiadomo że nigdy nie będzie 100% pewności co do przebiegu samej operacji, jak i rekonwalescencji. Nigdy nie wiadomo czy to cholerstwo nie wróci, ale uważam, że zrobiłem wszystko aby zminimalizować ryzyko.

Pozdrawiam
Kuba

[kemoturf]

Kuba, dzięki za relację. Cała książka

PSA dobre, oby pozostało, tego Tobie życzę.
Czy mógłbyś wkleić najważniejsze, czyli histopatologię pooperacyjną?

[Plaster52]

Witaj Kuba.

Dziękuję Ci za relację z RARP przeprowadzonej w Medicover w Warszawie.
Taka bezpośrednia informacja przekazana z punktu widzenia pacjenta jest bardzo cenna i na pewno będzie przydatna dla Kolegów, którzy rozważają możliwość poddania się zabiegowi w tym szpitalu. Ze sporządzonego przez Ciebie sprawozdania będą mogli skorzystać również Koledzy, którzy zamierzają poddać się RARP w innych ośrodkach niż Medicover.

Po 10 tygodniach od operacji zbadałem PSA i wyszło 0,005 ng/ml

To bardzo dobry wynik i życzę Ci, aby kolejne badania PSA dawały podobne wskazania


Nie zapominaj o naszym Forum. Znajdź czas i dołącz dokumenty, o które Cię prosimy.


Pozdrawiam Cię - Plaster