56l. PSA63ng/ml BxGl.3+4 HT RT >HT>T4>DX>Samar

autor: **Edyta** » 27 gru 2009, 16:52

Mariolu ze smutkiem przeczytałam Twoje ostatnie wpisy na forum. Bardzo Ci współczuję. Ważne, że przy Nim byłaś starałaś, się pomóc, walczyłaś o Niego. Trzymaj się.

Pozdrawiam cieplutko
Edyta

autor: **annddy** » 27 gru 2009, 19:07

Mariola bardzo Ci współczuję .
Trzymaj się.

autor: **annddy** » 27 gru 2009, 19:16

monika pisze:Sam Tata przyznał mi w święta,że zdaje sobie z tego sprawę...że coś w nim"rosło",aż"pękło"(tu perspektywa świąt,które w naszej rodzinie są zawsze rodzinne,radosne,pogodne

Święta działają na nas tak ,że aż czasami ściska w dołku ze wzruszenia ,emocji.
Te wspomnienia zostają na całe życie .Ważne Monika ,że Twój tato naładował się pozytywna energią.
Doda mu sił do dalszej walki o zdrowie,tylko należy umiejętnie tę wiarę i energię podtrzymywać.
podrawiam cieplutko
annddy

autor: **kozucha** » 27 gru 2009, 20:06

annddy pisze:
monika pisze:Sam Tata przyznał mi w święta,że zdaje sobie z tego sprawę...że coś w nim"rosło",aż"pękło"(tu perspektywa świąt,które w naszej rodzinie są zawsze rodzinne,radosne,pogodne

Święta działają na nas tak ,że aż czasami ściska w dołku ze wzruszenia ,emocji.
Te wspomnienia zostają na całe życie .Ważne Monika ,że Twój tato naładował się pozytywna energią.
Doda mu sił do dalszej walki o zdrowie,tylko należy umiejętnie tę wiarę i energię podtrzymywać.
podrawiam cieplutko
annddy

Nam też nie było lekko w te święta.Byliśmy z Rodzicami Męża i ich prawie wszystkimi wnukami.Synowie niestety nie dojechali na Wigilię.My,dorośli,płakaliśmy łamiąc się opłatkiem,dzieci nie rozumiały naszych łez. Ale chociaż one jeszcze nie wiedzą o chorobie Dziadka,przygotowały w pierwszy dzień Świąt piękny,spontaniczny,nie pozbawiony małych potknięć,ale pełen radosnej dziecięcej wrzawy koncert kolęd i pastorałek.I choć czasem pianino swoje,a my swoje,to były naprawdę jedne z najpiękniejszych chwil,jakie przyżyłam w czasie tych świąt.Mam nadzieję,że dzieciaki też je tak zapamiętają: z uśmiechniętym Dziadkiem,wokół którego cisną się wszystkie wnuki.I choć rzęsy wilgotne od łez,a w piersiach ciężko,śmialiśmy się i kolędowaliśmy wszyscy do utraty tchu...

autor: **mrakad** » 27 gru 2009, 21:15

Jolu,

bardzo Ci współczuję. Robiłaś co mogłaś. Pozostaje nadzieja, że nas nie opuścisz i wspomożesz
swoim doświadczeniem innych.

Pozdrawiam,
Mrakad

autor: **RaKaR-szef forum** » 27 gru 2009, 23:20

Dołączam się do składanych kondolencji i wyrażam swoje współczucie z powodu przedwczesnej śmierci teścia. Szkoda- był jeszcze w sile wieku.

Rakar

autor: **yolek79** » 28 gru 2009, 00:11

Dziekuje raz jeszcze za wyrazy wspolczucia i za to ze JESTESCIE

Bardzo sie z Wami wszystkimi zżyłam przez ten czas choroby mojego Tescia i chciałabym móc was nadal na tym forum odwiedzic, napisac, tylko nie wiem czy bede miała o czym tak naprawde..
Wigilia była najtrudniejsza w całym moim zyciu, reszty Swiat nie pamietam, byłam jak automat. Nadal tak dzialam. Jutro jedziemy pozałatwiac wszelkie formalnosci, potem trzeba ustalic kiedy bedzie pogrzeb. Dzisij kupowalismy garnitur, wybieralam krawat i...nawet nie wiecie jakie to trudne kiedy chcesz cos kupic,ale chciałoby sie,zeby to było jak najpiekniejsze, a do czlowieka dociera po prostu,ze krawat, to krawat, wazne,zeby pasował do całosci i juz... Tak naprawde rzeczy pozostaja takie same, zmienia sie jedynie to ze Tescia juz nie ma, ze nigdy nie zawoła do mnie z pokoju:" Mariola choc tu posiedz z nami, nie siedz tyle w tej kuchni, co ty tam robisz tak długo"... Tak bardzo mi tego brakowało własnie w Swieta jak krzatałam sie po domu Tescia...
Eh...nie bede Was zanudzac swoim smutkiem. Ludzie umieraja i trzeba to przezyc, tak juz jest na tym świecie..
Monia wiem,ze te Swieta i dla Ciebie nie były łatwe,ale ciesze sie,ze Tata Was słucha,ze chce sie leczyc, ze zgodził sie na badania, bo to BARDZO WAZNE

Trzymam kciuki i usciskaj go ode mnie i zycz mu zdrowka i usmiechu

Pozdrawiam Was Kochani raz jeszcze cieplutko

autor: **anko2** » 28 gru 2009, 01:20

Mariola.
Bardzo Ci współczuję. W okresie świątecznym stratę bliskiej osoby jeszcze bardziej się odczuwa. Na tym forum nie pamiętam, żeby któryś z forumowiczów lub bliskich odszedł od nas. JUż nie będziesz miała bezpośredniego powodu żeby być z nami . Ale jakby co to myślę , że od czasu do czasu zajrzysz na nasze forum.
Mariola , trzymaj sie dzielnie. Musisz być teraz ( i na pewno tak jest) także oparciem dla swojego męża.
Anko

autor: **TOM46** » 28 gru 2009, 10:26

Jolu, serdeczne wyrazy współczucia dla Ciebie i Twojego męża. Tom

autor: **rom36** » 28 gru 2009, 13:31

Serdeczne wyrazy współczucia dla całej rodziny.

autor: **kangur__2007** » 28 gru 2009, 15:36

autor: **Mariusz** » 28 gru 2009, 16:30

kangur__2007 pisze:

autor: **wi2010** » 28 gru 2009, 17:07

http://www.youtube.com/watch?v=mf52xZjb8ho

autor: **yolek79** » 28 gru 2009, 19:58

Anko jestem wsparciem dla mojego Arka i to dziwne,zle takze i dla jego brata, bo jego kobieta niestety ale nawet w takiej chwili robi mu awantury chocby o to,ze skarpetki włozył do kosza razem a nie osobno i ona musi je rozłaczyc,a sie brzydzi... Dziwne to jet,ale tak jest niestety.. Teraz własnie był u nas, dzisiaj załatwialismy wszelkie sprawy zwiazane z pogrzebem, a potem usiedlismu sobie we trojke u nas w domu,zeby odreagowac.. zeby złapac oddech na najtrudniejszy, jutrzejszy dzien pogrzebu..

pozdrawiam Was Kochani, bardzo jestem Wam wdzieczna za te wyrazy wspólczucia, bo okazuje sie,ze wsparcie takze mnie jest potrzebne,ze i ja musze skads czerpac siłe na to wszystko, bo i mnie to przerasta.. Trzymajcie kciuki za mnie jutro,zebym ja dała rade, bo jestem tez innym potrzebna bardzo

( A odwiedze Was czasem chocby po to zeby zobaczyc co u Was słychac

pozdrowionka

autor: **anko2** » 28 gru 2009, 21:09

Mariola .
Trzymaj się dzielnie.
A co do żony brata Twojego męża może to jest w takich chwilach sposób na odreagowanie się.
Pozdrawiam.
Anko

autor: **sjm** » 29 gru 2009, 12:14

Serdeczne wyrazy współczucia...

autor: **monika** » 29 gru 2009, 17:40

Gdzieś na forum znajduje się kompletny zestaw pytań,które pacjent ma prawo i powinien zadać lekarzowi...musiałabyś poszukać.Kangur o tym pisał.
Jeśli chodzi o lek,to pewnie flutamid...Czy tata dostaje jaiś zastrzyk oprócz niego?
Pozdrawiam.Monika.

autor: **wi2010** » 29 gru 2009, 18:29

Moniczko,pisaliśmy równocześnie-ja znalazłem pytania.
Pozdrawiam!!! Witek

autor: **annddy** » 31 gru 2009, 14:33

Czyli coraz więcej sygnałów o kompetentnych i fachowych lekarzach.
Miernot nie tolerujemy.
Gratulacje ,ze udało się złapać takiego fachmana.
Do tego jeszcze komunikatywny.
pozdro
annddy

autor: **Mariusz** » 31 gru 2009, 14:46

annddy pisze:Czyli coraz więcej sygnałów o kompetentnych i fachowych lekarzach.
Miernot nie tolerujemy.
Gratulacje ,ze udało się złapać takiego fachmana.
Do tego jeszcze komunikatywny.

Bo w tym kraju są lekarze, którzy w niczym nie ustępują swym zagranicznym konkurentom, a często ich przewyższają, gdyż to co robią wykonują w znacznie trudniejszych warunkach.

autor: **annddy** » 31 gru 2009, 17:34

Mariusz pisze:Bo w tym kraju są lekarze, którzy w niczym nie ustępują swym zagranicznym konkurentom, a często ich przewyższają, gdyż to co robią wykonują w znacznie trudniejszych warunkach.

Mariusz czy mogę się zgodzić w 100%?

Pozdro
annddy

autor: **samnaj** » 01 sty 2010, 21:22

Witam w Nowym Roku i życzę wszystkim długiego życia w zdrowiu i kasiory na utrzymanie tego stanu rzeczy.

Dawno nie zaglądałem na nasze forum. Dzisiaj sprowokowały mnie artykuły mówiące o zwiększonym ryzyku samobójstw i zgonów z powodu chorób serca po przedstawieniu pacjentowi diagnozy raka prostaty. (np. ten http://www.rynekzdrowia.pl/Onkologia/Szwedzkie-badania-zdiagnozowanie-raka-przyczyna-groznego-stresu-,14217,1.html) Myślę, że nasze forum działa trochę jak antidotum. Ma to zapewne też związek z traktowaniem pacjentów przez lekarzy. Mam wrażenie, że jest tu jeszcze sporo do zadziałania.

W moim przypadku czterech lekarzy i cztery różne podejścia. Sami doktorowie nauk medycznych...

Pierwszy, urolog, jak powiedział Kangur, szczery do bólu. Robił mi biopsję. Powiedział wprost - pożyję kilka lat. Nie widział rezonansu i innych badań. Widział scyntygrafię.

Drugi urolog - nie chciał wypowiedzieć się jak długo pociągnę. Zdecydowanie unikał odpowiedzi. Dodatkowe badania - rezonans, tomografię, TRUS przejrzał pobieżnie, chyba nie przeczytał nawet dokładnie, stwierdził ze współczuciem, że niepotrzebnie je robiłem.

Trzeci urolog-chirurg, bardzo niesympatyczny uważnie przeczytał wyniki i stwierdził, że widzi możliwość leczenia radykalnego - RT, a nawet RP. Co do przeżycia to powiedział, że za pierwszym urologiem łazi namolnie jeden pacjent już dwadzieścia lat na hormonach.

Czwarty, onkolog-radiolog, skierował mnie na wszystkie dodatkowe badania i póki co zakwalifikował mój przypadek na teleradioterapię. Trochę przeciąga rozpoczęcie w czasie ale mam nadzieję, że wie co robi. Też nie chce powiedzieć ile pociągnę. Każe mi się Boga pytać bo sam nie wie.

Rozumiem (z autopsji) jak decydujące znaczenie ma relacja lekarz - pacjent. Zgadzam się z opinią, że niejeden lekarz może zabić pacjenta zanim zacznie go leczyć.

Gdyby nie moja rodzina i nasze forum nie wiem jak by to było w moim przypadku...

autor: **kangur__2007** » 02 sty 2010, 00:33

samnaj pisze:Witam w Nowym Roku i życzę wszystkim długiego życia w zdrowiu i kasiory na utrzymanie tego stanu rzeczy.

Dawno nie zaglądałem na nasze forum. Dzisiaj sprowokowały mnie artykuły mówiące o zwiększonym ryzyku samobójstw i zgonów z powodu chorób serca po przedstawieniu pacjentowi diagnozy raka prostaty. (np. ten http://www.rynekzdrowia.pl/Onkologia/Szwedzkie-badania-zdiagnozowanie-raka-przyczyna-groznego-stresu-,14217,1.html) Myślę, że nasze forum działa trochę jak antidotum. Ma to zapewne też związek z traktowaniem pacjentów przez lekarzy. Mam wrażenie, że jest tu jeszcze sporo do zadziałania.

W moim przypadku czterech lekarzy i cztery różne podejścia. Sami doktorowie nauk medycznych...

Pierwszy, urolog, jak powiedział Kangur, szczery do bólu. Robił mi biopsję. Powiedział wprost - pożyję kilka lat. Nie widział rezonansu i innych badań. Widział scyntygrafię.

Drugi urolog - nie chciał wypowiedzieć się jak długo pociągnę. Zdecydowanie unikał odpowiedzi. Dodatkowe badania - rezonans, tomografię, TRUS przejrzał pobieżnie, chyba nie przeczytał nawet dokładnie, stwierdził ze współczuciem, że niepotrzebnie je robiłem.

Trzeci urolog-chirurg, bardzo niesympatyczny uważnie przeczytał wyniki i stwierdził, że widzi możliwość leczenia radykalnego - RT, a nawet RP. Co do przeżycia to powiedział, że za pierwszym urologiem łazi namolnie jeden pacjent już dwadzieścia lat na hormonach.

Czwarty, onkolog-radiolog, skierował mnie na wszystkie dodatkowe badania i póki co zakwalifikował mój przypadek na teleradioterapię. Trochę przeciąga rozpoczęcie w czasie ale mam nadzieję, że wie co robi. Też nie chce powiedzieć ile pociągnę. Każe mi się Boga pytać bo sam nie wie.

Rozumiem (z autopsji) jak decydujące znaczenie ma relacja lekarz - pacjent. Zgadzam się z opinią, że niejeden lekarz może zabić pacjenta zanim zacznie go leczyć.

Gdyby nie moja rodzina i nasze forum nie wiem jak by to było w moim przypadku...

Również witam i życzę wszystkiego najlepszego w 2010, 2011, 2012, 2013 etc.
Blokada hormonalna działa jak powinna, dwóch z czterech dr n.med. zaleciło radioterapię - to zdecydowany krok we wlaściwym kierunku, teraz tylko odświeżyć porady naszych naświetlanych w kwestii łagodzenia skutków ubocznych. No i w czasie jaki ci został do rozpoczęcoia terapii regularnie stsosowaqć resveratrol w formier dobrego czerwonego wina. I wszystko będzie dobrze.

Ściskam dłoń.

autor: **Mariusz** » 02 sty 2010, 21:25

samnaj pisze:Trzeci urolog-chirurg, bardzo niesympatyczny uważnie przeczytał wyniki i stwierdził, że widzi możliwość leczenia radykalnego - RT, a nawet RP. Co do przeżycia to powiedział, że za pierwszym urologiem łazi namolnie jeden pacjent już dwadzieścia lat na hormonach.

Tego cwaniaczka zapytaj przy okazji od jakiego czasu przy PCa zaczęto w Polsce stosować leczenie hormonalne

autor: **samnaj** » 03 sty 2010, 00:33

Mariusz pisze:Tego cwaniaczka zapytaj przy okazji od jakiego czasu przy PCa zaczęto w Polsce stosować leczenie hormonalne

Z tego co pamiętam to pierwsze leczenie hormonami zastosowano już w 1941 r. Zatrzymanie postępu choroby po kastracji zaobserwowano już 100 lat temu. Czemu w Polsce, w dużym mieście, nie miano by stosować blokady już w 1990 roku?

autor: **samnaj** » 04 sty 2010, 00:55

Brawo! Brawo! Brawo!
Też bym chciał móc brać z Ciebie przykład. Na pewno spróbuję!

autor: **wi2010** » 04 sty 2010, 12:23

Chciałbym tak długo jak adzik 104 nie być hormonoodpornym.Myślę,że już niedługo zostaną dopracowane nowe leki na naszą chorobę.Adzik tak trzymaj dalej,jesteś pod dobrą opieką.Pozostań z nami - jesteś skarbnicą doświadczenia - na pewno pomożesz innym"żółtodziobom".
Pozdrawiam Witek.

autor: **monika** » 05 sty 2010, 11:50

Witam,chchiałabym bardzo,żeby mój Tata też tak długo był"hormonoodporny"...Póki co jest dziś na drugim wlewie pamifosu.PSA spadło z 64,4 na 1,12

.Chyba więc zmiana leków zadziałała.Ale i nie bez znaczenia był ten pobyt w szpitalu.Najważniejsze,że Tata znów czuje się dobrze

.To dodaje wiary i siły.
Pozdrawiam.Monika.

autor: **Edyta** » 05 sty 2010, 21:24

Moniś bardzo się cieszę=)

Pozdrawiam serdecznie
Edyta

autor: **wi2010** » 05 sty 2010, 22:26

Moniczko!!
Widzisz do Was też słoneczko wyszło zza chmur.Cieszę się razem z Wami.Tak trzymać dalej!!!!!
Pozdrawiam!!! Witek.

autor: **Mariusz** » 06 sty 2010, 00:17

monika pisze:Póki co jest dziś na drugim wlewie pamifosu.PSA spadło z 64,4 na 1,12 .Chyba więc zmiana leków zadziałała.

No! - wreszcie załapał

autor: **kangur__2007** » 06 sty 2010, 02:17

monika pisze:Witam,chchiałabym bardzo,żeby mój Tata też tak długo był"hormonoodporny"...Póki co jest dziś na drugim wlewie pamifosu.PSA spadło z 64,4 na 1,12 .Chyba więc zmiana leków zadziałała.Ale i nie bez znaczenia był ten pobyt w szpitalu.Najważniejsze,że Tata znów czuje się dobrze .To dodaje wiary i siły.
Pozdrawiam.Monika.

Monika, lapsus językowy. Ty chciałabyś, żeby Twój Tata NIE BYŁ hormonoodporny, to znaczy, żeby długo jeszcze można było trzymać jego raka na smyczy hormonami.
Hormonodoporność to brak wrażliwości raka na leki hormonalne, a zatem zła wiadomość.

autor: **monika** » 06 sty 2010, 09:59

Dziękuję Kangur za pomoc

.Oczywiście chcę,żeby CaP u taty był hormonozależny jak najdłużej

.
Brozzy,tacie zmieniono-i to po sugestii z mojej strony-apo-flutam na bicalutamid.Oraz zometę na pamifos-tata każdy kolejny wlew zomety"odchorowywał"coraz gorzej.Zastrzyk dostaje ten sam-eligard.Wiem,że po wczorajszych badaniach dostał clexane-20 zastrzyków-widać,krew za gęsta...
Pozdrawiam.

autor: **yolek79** » 06 sty 2010, 10:31

Dzielna Dziewczyna

Moniś, ciesze sie,ze Twój Tata jest juz w lepszym stanie

pozdrowionka dla Was

autor: **mrakad** » 07 sty 2010, 23:04

Witaj adzik104,

bardzo dziękuję za Twoją wypowiedź. Jeszcze trochę i zacząłbym uważać się za doświadczonego weterana. Twoja historia dała mi bardzo dużo do myślenia i chyba pozwoliła bardziej obiektywnie spojżeć na mój własny stan. Potwierdzasz, że wiele zależy od doświadczonego lekarza. Trzymaj się! Statystycznie już od dawna żyjesz na kredyt!

Pozdrawiam,
Mrakad

autor: **yolek79** » 12 sty 2010, 11:30

Adzik

takiego optymizmu i checi do walki z tym cholernym rakiem życze Tobie nadal, a także wszystkim Forumowiczom i ich Rodzinom. Niech ten Nowy Rok wniesie pozytywne, optymistyczne myslenie do Waszej codziennosci. Pieprzyć raka i nie poddawać się! Adzik jestes najlepszym przykładem na to,ze mozna. Tak trzymać !

pozdrawiam
Mariola

autor: **RaKaR-szef forum** » 20 sty 2010, 20:00

Rozumiem facetów, którzy pozornie bagatelizują swój problem zdrowotny. Nadrabiają minami, rubasznie żartują. W ten sposób ukrywają swój strach - ogólnie, martwią się o wszystko. Dziś wiem, jak zielony byłem przed operacją.

Tak sobie myślę, że kandydatowi przed radykalnymi metodami leczenia trzeba o ich następstwach powiedzieć jak najwięcej, bo przecież nie wszystkie na raz wystąpią. A jaka ulga, gdy tylko część wystąpi, bo tak najczęściej bywa. Czasami, tak niewiele jest potrzebne człowiekowi do szczęścia. Jak w tym kawale:
W jednej izbie mieszkało 12 osób.Icek, jego żona Salci i 10 dzieci. Ciasno było i nieznośnie. Poszedł Icek do rabina o poradę i powiedział:
- Rabe, pomóż. Żyć nie można w jednej izbie, taka ciasnota.
Częste swary, dzieci nie mają gdzie kajetów rozłożyć. Rabe, radź.
- Ależ Icek, to nie takie straszne jak myślisz. Moja rada: wprowadź kozę do izby,
niech z wami zamieszka i za tydzień przyjdź i powiedz jak ci się żyje.
- Ależ rabee ...
- Idź i zrób jak mówiłem.
Po tygodniu przywlókł się Icek do rabego.
- I jak?
- Żyć się nie chce.
- Dobrze, teraz wprowadź owcę, za tydzień przyjdź i opowiedz.
Minął tydzień, przyszedł Icek i mówi:
- Rabe, nic tylko wziąć sznur i się zastrzelić.
Rabe poradził jeszcze wprowadzić kurę i znów przyjść.
Gdy za tydzień znów Icek zjawił się u rabego, ten mu poradził:
- A teraz wyprowadź kozę i za tydzień opowiesz mi czy lepiej ci się mieszka.
Minął tydzień i Icek sprężystym krokiem przychodzi do rabego i mówi:
- Oj, rabe jakby trochę luźniej.
Gdy to samo zrobił z owcą i kurą, jego radość sięgnęła zenitu.

Jak powiedziałem, człowiekowi niewiele potrzeba do szczęścia. Wystarczy, że jest jakiś postęp, poprawa, i jeśli nie było tylu negatywnych kłopotów z leczeniem?

Żartowałem, gdy mnie wieźli na salę operacyjną. Żegnałem się z chłopakami z sali "idący na śmierć pozdrawiają". Powożący łóżkiem pielęgniarki całą drogę opowiadały dyrdymały a ja byłem zły, że nie zajmują się mną, że ja tu na taką poważną operację, a one mają mnie w d...e. Na sali operacyjnej też żartowałem ze strachu. Zadawali mi masę pytań. Zrozumiałem, że chcą mnie zagadać. Jak wbijali mi w kręgosłup igłę, to powiedziałem, żeby niczego nie naruszyli i że jestem nerwowy i czasami mam odruchy niekontrolowane. Stojąca przede mną pielęgniarka odsunęła się. Po wyjęciu igły jeszcze jakiś czas rozmawialiśmy i odpłynąłem. Pamiętam, gdy mnie z powrotem wieźli, ujrzałem siostrę i zacząłem machać ręką, by pokazać, jaki to ze mnie chojrak.
Wycięto mi tylko węzły chłonne do dalszego badania. Tylko! Ech...

Kiedy później mój Dr zaproponował mi prostatektomię od str. krocza lub radioterapię, wybrałem RT, bo już byłem bardziej otrzaskany, choć jeszcze wiele wiedzy było przede mną, i którą pogłębiam do dziś.

Prawdę mówiąc, dziś radioterapię wspominam jak coś co było, ale żebym miał jakieś szczególne niepożądane następstwa? Raczej nie. Myślę, że przed jej zastosowaniem trzeba delikwenta bardzo dobrze przygotować, obmierzyć. Bardzo ważne. I, jak zawsze, jeśli dobry specjalista się tym zajmie?

Dziś mam wynik PSA, jaki mam. W poniedziałek zrobię nowy PSA a w środę do swojego Dra.

Właściwie pacjent ma niewielki wybór, Najważniejszy jest dobry specjalista, dobrze zrobione badania, dobra diagnoza i dobre wykonanie leczenia. Amen

autor: **yolek79** » 11 lut 2010, 12:09

Sjm, spróbuj tutaj:

http://gliwice.nieruchomosci-online.pl/mieszkania,wynajem/914606.html

Telefon 601077114

Dzwoniłam gość mówi,ze wynajmie na 2 miesiące bez problemu. Nie wiem tylko jak cenowo jestescie przygotowani, ale to kwestia uzgodnienia.

Szkoda,ze nie w Szczecinie, wynajałby Wam mój kolega, nawet pokój,żeby było taniej i to po kosztach

pozdrawiam

yolek

autor: **TOM46** » 11 lut 2010, 16:23

Sjm, trzymaj się !! Twojemu Tacie PSA spada bardzo szybko, to dobrze. Nie pamiętam, czy jest na kuracji hormonalnej (w stopce nie piszesz ale na pewno musi być, bo skąd byłby tak szybki spadek). Widocznie ta kuracja jest dobrze trafiona.

Zastanawiam się, czy szpital nie byłby lepszym rozwiązaniem dla Taty, bo będzie między ludźmi, wprawdzie chorymi ale czasem to daje jakieś pozytywne poczucie wspólnoty. Naświetlanie to z reguły bardzo krótka sesja razem z czekaniem. Jeśli Tata będzie wracał do pustego mieszkania - to też będzie obciążenie psychiczne - chyba, że będziesz z nim mieszkać. Jest o czym pomyśleć, bo fizycznie na pewno nie będzie tak źle, jak się tego objawiacie.

.

Czy Peta robiłaś w Gliwicach ? Czy Twój negatywny wynik jest pewny czy to trzeba jakoś potwierdzać ?

autor: **mrakad** » 11 lut 2010, 16:39

Witaj sjm,

nie wyobrażam sobie, by Tata nie dostawał przepustek co naj mniej na weekendy. A i w ciągu dnia nie tak trudno się wyrwać na miasto. Sam zabieg trwa minuty i nie wymaga ani leżenia ani żadnych innych specjalnych przygotowań lub zachowań po. Wyjaśnij to ze szpitalem.

Pozdrawiam,
Mrakad

56l. PSA63ng/ml BxGl.3+4 HT RT >HT>T4>DX>Samar

Kto jest online